Kiedy Alex Miller, 21 lat, był w liceum, kupił butelkę bez recepty na kaszel, żeby się naćpać. Wcześniej tego samego dnia brał także Adderall, lek na ADHD, coś, co robił często, ponieważ zmagał się wówczas z uzależnieniem od amfetaminy.

” więc rano wziąłem środek pobudzający, a później wziąłem środek dysocjacyjny. To była głupia kombinacja-powiedział mi. „Następnego dnia obudziłem się i miałem niewielkie ślady w mojej wizji. To było ledwo zauważalne, ale od razu wiedziałem, że coś jest nie tak, ponieważ efekt uboczny powinien już wtedy zniknąć.”

przez kilka tygodni miał wpływ na wzrok Millera—widział małe smugi świateł podążających za obiektami, gdy się poruszały. Na początku nie przeszkadzało mu to zbytnio, powiedział, ponieważ było dość łagodne. Z biegiem czasu jednak coraz bardziej się martwił, ponieważ szlaki po prostu nie znikały. To było cztery lata temu i od tego czasu jego zaburzenia widzenia stały się znacznie gorsze i bardziej wyraźne.

” czy będę ślepy jak będę miał 30 lat? Czy nie będę w stanie przejść się ruchliwą ulicą? Czy nadal będę mógł prowadzić? To mi chodzi po głowie-powiedział.

Miller ma Hallucinogen Persisting Perception Disorder (HPPD), słabo poznany stan, który można uzyskać tylko po zażyciu leków halucynogennych. Może powodować niepokojące efekty wizualne, takie jak aureole wokół obiektów, widzenie rzeczy, których nie ma w widzeniu peryferyjnym i Powidoki.

choć nie zagraża życiu, warunek wpływa na codzienne życie i może być tak niepokojące, że chorzy mogą skończyć się z problemami zdrowia psychicznego (naukowcy uważają, że ludzie z HPPD mają 50 procent ryzyka wystąpienia depresji). Podczas gdy HPPD jest najczęściej związany z kwasem, jest również związany z innymi substancjami, w tym MDMA i amfetaminami.

Uwaga: Ojciec chrzestny niebezpiecznego substytutu LSD NBOMe

obecnie nie ma na to lekarstwa; w najlepszym razie objawy można opanować poprzez połączenie leków i terapii talk. Może trwać miesiące lub lata, a w niektórych przypadkach całe życie. W jednym z badań w Wielkiej Brytanii zbadano przypadek mężczyzny po czterdziestce, który cierpiał na HPPD od ponad 25 lat.

„nie ma na to prawdziwego wielkiego leczenia”, powiedział dr Henry Abraham, wykładowca psychiatrii na Uniwersytecie Tufts i jeden z niewielu naukowców na świecie badających HPPD. „Próbowaliśmy różnych rzeczy, publikowaliśmy artykuły, ale nie ma innego lekarstwa na HPPD niż matka natura.”

„Przez jakiś czas byłem samoleczenia, starając się odwrócić uwagę od problemu,” powiedział. „Używałem do tego stymulantów. Wszyscy powiedzą, że najlepszą opcją dla Ciebie jest abstynencja od narkotyków, ale dla niektórych może to być dużo.”

Miller, który jest teraz w programie rekonwalescencji z powodu uzależnienia od narkotyków, bierze obecnie kwetiapinę, lek przeciwpsychotyczny, aby poradzić sobie z objawami i stwierdza, że działa. Wcześniej brał benzodiazepiny do pewnego sukcesu; lek psychoaktywny jest często podawany osobom cierpiącym na HPPD, ale niesie ze sobą własny zestaw zagrożeń.

„Benzos można stosować bezpiecznie, o ile dana osoba nie jest narażona na ryzyko uzależnienia” – powiedział Abraham. „To pierwsza linia obrony, ale nie lekarstwo.”Abraham podkreślił, że każdy, kto ma HPPD, powinien za wszelką cenę unikać substancji rekreacyjnych, zwłaszcza marihuany. Dodał również, że jego badania wykazały, że praktykowanie uważności może być bardzo pomocne w łagodzeniu objawów i zarządzaniu stanem.

Czytaj:

HPPD ma tak mało czasu antenowego, że większość lekarzy nawet o tym nie wie, mimo że jest to uznany stan w diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych, Biblii medycznej używanej do klasyfikacji i diagnozowania chorób psychicznych w Stanach Zjednoczonych. „Jest to choroba sieroca”, powiedział Abraham, odnosząc się do faktu, że firmy farmaceutyczne nie są nią zainteresowane, ponieważ nie mogą na niej zarabiać, a naukowcy nie mogą uzyskać funduszy na jej badanie.

Abraham oszacował, że HPPD dotyka około 4 procent osób, które brały halucynogeny, ale ponieważ nigdy nie przeprowadzono badań na dużą skalę, ile osób ma to nadal jest bardzo nieznane. Powiedział również,że bardzo niepokojącym aspektem stanu jest fakt, że może on występować u pacjentów po latach od zażywania narkotyków. W przeciwieństwie do tego, czego doświadczył Miller-budząc się następnego ranka po podróży z objawami-początek HPPD może rozwinąć się długo po fakcie.

„jeśli brałeś LSD w przeszłości i nie rozwinąłeś jeszcze HPPD, to nie daje Ci darmowej przepustki” „Wiele razy ludzie rozwijają ten zespół po ciężkiej nocy picia lub palenia zioła.”To znaczy: Jeśli ktoś kiedykolwiek brał kwas lub inne środki halucynogenne, sesh dalej w dół linii może przechylić je na krawędzi i wyzwalać HPPD.

Miller Long podejrzewał HPPD przed oficjalną diagnozą. Najpierw poszedł do okulisty o tym, ale jego badania były w porządku, a następnie został wysłany na rezonans magnetyczny i do neuro-okulisty. Abraham powiedział, że droga Millera do diagnozy jest powszechna, szacując, że przeciętny pacjent przejdzie przez około sześciu lekarzy, zanim w końcu znajdzie kogoś, kto wie o chorobie.

z tego powodu Miller założył grupę na Facebooku dla ludzi, którzy mają lub myślą, że mają HPPD. W grupie ludzie mówią o tym, czego doświadczają i jak HPPD wpływa na ich życie i dzielą się rzeczami, które im pomogły.

„każdy ma coś, co ma i z czym się zmaga cała masa ludzi” – powiedział Miller. „Walczą do tego stopnia, że szukają tych grup, ponieważ profesjonaliści nie mają odpowiedzi.”

Miller powiedział, że prawdziwym kopnięciem w zęby z HPPD jest nie tylko to, że życie z nim jest bolesne, ale że mówienie o tym może być jeszcze trudniejsze, ponieważ ludzie nie są sympatyczni, ponieważ jest to związane z rekreacyjnym używaniem narkotyków i postrzegane jako samookaleczenie. „Ludzie niechętnie mówią o HPPD, ponieważ czują, że jest piętno związane z nim,” powiedział. „A teraz mam to ciągłe przypomnienie o czymś, co zrobiłem, kiedy byłem w liceum i nie myślałem.”

śledź Annę Codrea-Rado na Twitterze.