Kiedy Muzyka pop stała się duża: 1968 i narodziny areny rock
Czytaj więcej: spojrzenie na rozrywkę w 1968 roku „
nieoczekiwanym, ale monumentalnym efektem ubocznym tego gwałtownego wzrostu w świecie sportu był rozkwit ery „areny rocka”, transformacji biznesu koncertowego, która przyniosła dramatyczne zmiany nie tylko w wielkości obiektów regularnie hosting największych nazwisk muzyki pop, ale do jego struktury, treści i finansów.
„powiedziałbym, że kilka pierwszych gigantycznych koncertów, które odbyliśmy w Madison Square Garden i na Forum, było naprawdę wielkim przeżyciem tego masowego uwielbienia”, powiedział perkusista John Densmore z The Doors. Słynny zespół L. A., który grał w klubach i małych teatrach, które zgromadziły co najwyżej 2000 lub 3000 fanów, wystąpił na forum w grudniu. 14, 1968. Był to drugi koncert rockowy na Forum po tym, jak magnat sportowy Jack Kent Cooke wydał 16 milionów dolarów na nowy dom na Zachodnim Wybrzeżu dla swojej drużyny NBA, Lakers, i jego nowej franczyzy NHL, Kings. Pierwszym z nich był występ angielskiego power trio Cream z października 1968 roku i otwarcie Deep Purple. Cream, który był na pożegnalnej trasie koncertowej, był również gwiazdą pierwszego rockowego koncertu Madison Square Garden W listopadzie. 2, 1968.
zdajesz sobie sprawę, że 15 000 ludzi nas odwiedzi, a my możemy to zrobić bez padania deszczem.”
wkrótce inni muzycy rockowi rutynowo sprawdzali areny, które mogły pomieścić 18 000 kupujących bilety, co oznacza, że wykonawcy mogli wyczyścić tyle w ciągu jednej nocy, ile wcześniej grali w średnich kinach przez tydzień lub przez miesiąc w nocnych klubach.
grupa grająca w klubie może zarobić 750-1000 dolarów wieczorem, lub 5000-10000 w skromnym Teatrze. Ale z arenami, potencjalny gross nagle wystrzelił do $ 75,000 lub nawet $100,000 za noc, kiedy bilety były nadal średnio $ 5 .
nie wszystkie te pieniądze trafiły oczywiście do wykonawców: muzycy podzielili się łupem z promotorami koncertów, operatorami budynków, menedżerami, agentami i innymi. Ale różnica w samej liczbie fanów coraz częściej pojawiających się na koncertach była przełomowa.
„z pewnością finansowo było świetnie”, powiedział Densmore we wspólnym wywiadzie z ówczesnym menedżerem grupy, Billem Siddonsem, który następnie zarządzał Crosbym, Stillsem & Nashem i innymi rockerami areny.
Areny były nastawione bardziej na takie rzeczy jak wakacje na lodzie i cyrk. Muzyka rockowa była zupełnie innym światem.”
początkowo urzędnicy w nowych obiektach, takich jak Spectrum w Filadelfii (otwarty we wrześniu 1967), Forum (grudzień 1968). 30, 1967) i czwarte wcielenie nowojorskiej Madison Square Garden Arena (luty. 11, 1968), wiedzieli, że będą mieli znaczną liczbę otwartych wieczorów do wypełnienia, gdy nie będzie meczów NBA ani NHL.
„odkryliśmy, że zmieniła się cała cera biznesu areny”, powiedziała Claire Rothman, wieloletni dyrektor generalny Forum w latach 70. i 80.
przeniosła się na zachód od spektrum Filadelfii i stała się jedną z rzadkich kobiet odpowiedzialnych za arenę sportową w tamtych czasach. „Do tego czasu … nie było tak naprawdę metody na robienie Rock’ n ’ rollowych koncertów. Były nastawione bardziej na takie rzeczy jak wakacje na lodzie i cyrk. Muzyka rockowa była zupełnie innym światem.”
Długie koncerty
sama muzyka rockowa zmieniła się i dostosowała do nowego otoczenia.
Wracając do lat 50., koncerty muzyki pop były zwykle ustawiane jako Rewia: wiele aktów, z których każdy grał relatywnie krótkie sety, skupiały się tylko na swoich największych przebojach radiowych. Nie było niczym niezwykłym dla występów wsparcia, aby uzyskać 15 minut lub mniej na scenie. Nawet headlinerzy zapewniliby najwyżej 20, a może 30 minut muzyki.
ale pojawienie się dużych, nowych przestrzeni dla muzyków, aby zamieszkać mniej więcej zbiegło się z przesunięciem w biznesie muzycznym z singla 45 rpm jako dominującego medium do długogrającego albumu 33 1/3 rpm lub LP.
ta zmiana technologiczna pozwoliła muzykom na eksperymentowanie z twórczą ekspresją, tematycznie i chronologicznie, nową swobodą, która przeniosła się na ich koncerty.
zespoły szybko zaczęły się adaptować i rozszerzać swoje prezentacje, aby lepiej grać w większych domach. Występowali także dla dojrzewającej z nimi publiczności.
„Beatlesi zrezygnowali z trasy koncertowej w 1966 roku z różnych powodów, z których jeden był taki, że nie mogli usłyszeć, co grają” – powiedział Craig Inciardi, kurator i dyrektor ds. zakupów w Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland. „Ich publiczność była w dużej mierze nastolatkami, którzy krzyczeli tak głośno, że nie mogli usłyszeć muzyki.
„zanim Stones zagrali swoje pierwsze koncerty pod koniec ’69 w Nowym Madison Square Garden, wiele się zmieniło”, powiedział Inciardi. „Byli poza trasą przez ponad rok, ich publiczność trochę dorosła i wrócili z nową wizją dla zespołu. To był dłuższy pokaz, ze znacznie lepszą jakością dźwięku. W 1969 grali tam Stonesi, grał tam Jimi Hendrix i naprawdę umieścili to miejsce na mapie.”
Forum na Zachodzie i Madison Square Garden na wschodzie szybko stały się linczpinami w Nowym Świecie arena rock. Większość największych nazwisk w rocku i popie regularnie pojawiała się na obu: Elvis Presley, Bob Dylan &the Band, Paul McCartney & Wings, Creedence Clearwater Revival, Barbra Streisand, Three Dog Night, Jethro Tull, The Jackson 5.
chyba najbardziej imponująco, Led Zeppelin zagrał na Forum rekord 16 razy od 1970 do 1977 roku, w tym sześcionocny stand w 1977 przed rozpadem legendarnej grupy hardrockowej.
„Ludzie dzwonili i pytali:” Czy masz taki a taki czyn? Zaczęli myśleć, że wszystkie akty, które chcieli zobaczyć, grają na Forum.”
było większe lepsze?
poszczególni muzycy i zespoły szybko odkryli, że te koncerty na dużą skalę stanowią znaczące nowe źródło dochodów, nie tylko „występy promocyjne”, aby zwiększyć sprzedaż nagrań.
„zespoły takie jak The Stones, na przykład, zaczęły obcinać lepsze oferty i odkryły, że można naprawdę zarobić na trasie koncertowej, i że nie chodzi tylko o wspieranie albumu”, powiedział Inciardi. „Rock rozwijał się, był większy popyt i dlatego wiele aktów muzycznych kończy się graniem na tych 20 000-siedzących arenach. Może pięć lat wcześniej było niewielu, którzy mogli to zrobić. Fanów jeszcze tam nie było.”
dla samych wykonawców, większość była po prostu ekscytująca,” Doors manager Siddons powiedział, „zdajesz sobie sprawę,” Wow, 15,000 ludzi przyjdzie nas zobaczyć, i możemy to zrobić bez deszczu na.”
większy jednak nie zawsze przekładał się na ” lepszy.”
” Po jakimś czasie zrobiło się trochę Staro ” – powiedział perkusista Densmore. „Myślę, że Jim się tym zmęczył. Wszyscy to zrobiliśmy, ale głównie Jim.”
Siddons wspominał Morrisona o tym, co się zmieniało, gdy areny stały się bardziej powszechne dla koncertów rockowych.
„jeden z bardziej znanych cytatów Jima — i może nie znam wszystkich szczegółów jego reakcji, gdy ludzie pytali go o występ — ale było to coś w stylu:” im większy pokój, tym większa publiczność i tym bardziej oczywiste, że musisz być na scenie ” – powiedział Siddons. „Jesteś szamanem i chcesz, aby Twoja muzyka komunikowała się z ludźmi w całym budynku.”
lub, jak to ujął Densmore, ” trzeba trochę wyolbrzymić, gdy publiczność staje się większa.”
drzwi były prawie same.
Czytaj więcej: kiedy w 1968 roku The Doors wprowadzili na Forum oryginalnego Rock ’ n 'rolla Jerry’ ego Lee Lewisa „
„to nie był dreszczyk emocji dla zespołu”, wieloletni rzecznik Grateful Dead Dennis McNally powiedział o latach w latach 80.i później, po tym, jak wściekłe podążanie za grupą rozszerzyło się do punktu, w którym granie na arenach stało się koniecznością zaspokojenia zapotrzebowania fanów.
gitarzysta The Dead, wokalista i autor tekstów Jerry Garcia „nie lubił grać na stadionach w szczególności” – powiedział McNally. „Nawet areny-to wciąż kwestia skali.
„mówiąc konkretnie o grze na stadionach, Jerry powiedział, że naprawdę musisz grać do ostatniego rzędu, a robiąc to, Twoja muzyka staje się kreskówkowa, nie można jej niuansować”, przypomniała McNally. „Przejście do ostatniego rzędu musi być proste i jasne. Traci subtelność.”
jednym z rezultatów była nowa generacja rockowych aktów, których muzyka pasowała do tych kryteriów: Journey, Kansas, Foreigner, Toto, Bon Jovi i inni, którzy specjalizowali się w utworach z prostymi chórami dostosowanymi do masowych singalongów, nawet jeśli nie były szczególnie innowacyjne muzycznie. Ale dobrze grali wielkim tłumom w rozległych zamkniętych przestrzeniach.
„akustycznie mały, kameralny pokój jest idealny” „Faktem jest, stał się modelem ze względu na ekonomię. Był to model, który był napędzany wyłącznie przez ekonomię.”
Ekonomia-i skala fizyczna.
„na przykład Stones za każdym razem, gdy wyruszali w trasę, za każdym razem tworzyli inną scenografię” – powiedział Inciardi z Rock Hall of Fame. „Zespoły takie jak Queen miały klasyczny gigantyczny zestaw oświetleniowy, który stał się częścią ich ikonografii. Niektóre grupy wszystko zmieniły.”
rzeczywiście, wartości produkcyjne zaczęły rosnąć, systemy dźwiękowe stały się większe, efekty świetlne stały się bardziej olśniewające, kostiumy często stały się bardziej skandaliczne, ponieważ wykonawcy starali się przyciągnąć i zatrzymać uwagę fanów, z których wielu siedziało dziesiątki lub setki metrów od siebie, a nie w odległości plucia.
granie muzyki na żywo stało się mniej jak subtelne użycie wyrazu twarzy aktora, który jest możliwy w filmach, a bardziej jak wielkie gesty i dynamiczna projekcja wokalna aktorstwa w sztuce w ogromnym Teatrze na Broadwayu.
„Film byłby jak nagrywanie – lub granie w 60-osobowym kinie.”
koncerty rockowe stawały się coraz bardziej wyszukane. Słynne logo The Rolling Stones zostało wprowadzone w 1969 roku i było wyświetlane na coraz większe sposoby podczas kolejnych tras koncertowych.
inne rekwizyty na dużą skalę stały się bardziej powszechne, zwiększając zarówno wpływ wizualny, jak i ciężar finansowy inscenizacji dużych wycieczek.
do 1977 roku brytyjska orkiestra Electric Light Orchestra używała na scenie pełnowymiarowego makiety statku kosmicznego wraz ze światłami laserowymi, efektami pirotechnicznymi i niesamowitą ilością mgły scenicznej podczas trasy „Out of the Blue” po arenach sportowych.
REA MORE: an alternate history of music in 1968 with The Velvet Underground, Aretha Franklin, Tiny Tim and more „
$100 ticket
jedną z cech charakterystycznych koncertów rockowych, które uczyniły je atrakcyjnymi dla operatorów areny, były zazwyczaj jednonocne występy. W związku z tym można je wygodnie rozłożyć między trybunami do koszykówki i hokeja.
„Aby arena była realna, potrzebujesz kilkuset nocy w roku, aby przetrwać. Każda z drużyn mogła dać Ci tylko 46 nocy, a gdyby nie były w playoffach … w Filadelfii mieliśmy hokej i koszykówkę . Ale razem stanowiły tylko 82 noce w roku. Biznes arena jest bardzo podobny do biznesu hotelowego: ciemna noc to dochód, który jest na zawsze stracony.”
przez większość lat 70.i dobrze do lat 80. ceny biletów wzrosły tylko skromnie. Bilety na trasę koncertową Springsteena „Darkness on The Edge of Town” w 1978 roku kosztowały zaledwie 8,50$, kiedy zatrzymał się na Forum.
„byłem zupełnie nowy w San Francisco, kiedy przeprowadziłem się tam jesienią 1976 roku”, wspomina McNally The Dead, „i jak jęczaliśmy za cenę 'The Last Waltz'”, powiedział, odnosząc się do imprezy pożegnalnej zorganizowanej przez zespół, do której dołączyli Bob Dylan, Joni Mitchell, Eric Clapton, Muddy Waters, Ringo Starr, Neil Young, Van Morrison, Neil Diamond, Dr John i kilku innych.
„Ile byś teraz zapłacił za taki skład?”
dwie dekady w erze rocka na arenie, The Rolling Stones podnieśli stawkę tylko do około 30 dolarów za nominał głównego biletu na trasę Steel Wheels tour w latach 1989-90, która zarobiła prawie 100 milionów dolarów i utrzymała rekord jako najlepiej zarabiająca trasa w historii rocka przez kilka lat.
duża zmiana cen biletów rozpoczęła się w 1994 roku, kiedy to the reunited Eagles rozpoczęli trasę grupy „Hell Freezes Over” po arenach, amfiteatrach i stadionach. To był pierwszy raz, gdy akt obciążył $100 za miejsce, ruch, który oburzył wielu fanów, ale także kuszących promotorów i innych wtajemniczonych w biznes muzyczny.
dziś ceny w przedziale trzycyfrowym nie są niczym niezwykłym, zwłaszcza gdy są sprzedawane przez punkty sprzedaży wtórnej.
jedną z najgorętszych tras w 2018 roku jest trasa „Reputation” Taylor Swift, na którą ona i promotor Live Nation próbują nowej strategii ustalania cen najlepszych miejsc w zależności od tego, co przyniesie rynek, a nie ustalonej z góry niskiej ceny, która przekierowuje bilety-i przychody ze sprzedaży — na brokerów, a nie artystów.
„latem 1995 roku, który był naszą ostatnią trasą , wyszliśmy i korki dla nas otworzyły, a korki nie były tanie” – powiedział McNally. „Pobraliśmy $ 30 za bilet i po raz pierwszy złamaliśmy $ 30 Marka, i wielu z nas czuło,” to nie jest w porządku — to za dużo. Byliśmy dumni . Możesz traktować swoich fanów jak rodzinę, lub możesz traktować ich jak bydło, które zdarza się nosić portfele.”
więcej o przemianach kulturowych 1968 roku:
Days of rage and wonder: pełna relacja z przemian kulturowych 1968 roku
„the Mod Squad”, „Adam-12” i jak telewizja wprowadziła kontrkulturę do pokazów gliniarzy z 1968 roku
California Sounds 1968: 10 essential Los Angeles-infused records from a kaleidoscopic era
1968: the year war came through the TV and I felt pieces of childhood ending
oś czasu gniewu, żalu i zmian
autor Todd Gitlin on how to remember 1968
Follow @RandyLewis2 on Twitter.com
Zapraszamy na Facebooka