To jest naprawdę różne dla mężczyzn i kobiet, i różni się ogromnie w zależności od regionów lub krajów. Jeśli chodzi tylko o opisanie warstwy bazowej wokół części prywatnych, to w Anglii na przykład niektórzy wyżsi mężczyźni nosili braies lub „trouses”, podczas gdy większość używałaby wyjątkowo długiej koszuli, która” owinięta ” w tym celu.

w późnym średniowieczu lub wczesnym renesansie włoskie szlachcianki miały fantazyjny pomysł noszenia majtek, a Caterina De’ Medici (1519-1589) jest powszechnie postrzegana jako pierwsza kobieta, która wprowadziła ten styl do dworskiej Francji.

ale do ok. 1800 r. generalnie kobieta nie zakładała takich Zmieniło się to dla wyższych klas około 1840 roku, kiedy to kobiety z wyższych klas musiały je mieć, podczas gdy niższe klasy nadal były komandosami.

nowoczesne majtki lub majtki zostały wprowadzone do Niemiec w 1914 roku.

i w „nowoczesnym sensie” znaczy tak naprawdę „codziennie zmieniany”. Zamiast cotygodniowych lub nawet rzadziej, przez zdecydowaną większość ludzi. Wiąże się to z pewnymi innymi przesłankami: tanią dostępnością i pralkami, opóźniającymi stosowanie kalesonów we współczesnym znaczeniu, aż do XX wieku.

i historię, którą opowiadała moja babcia: „Ci obrzydliwi wieśniacy! Kiedy byłem młody, nie nosili żadnych majtek. I nigdy nie zmienili spodni, ponieważ zwykle mieli tylko jedną! A ci, których nie myli, nosili je codziennie z wyjątkiem niedzielnego kościoła, a gdy po latach okazywali zbyt wiele oznak zużycia, zakopywali ich na polu. Zrobiony podobno dobry nawóz do tego czasu!”

powyższe wziąłem z odrobiną soli.

źródło: Cecil Willett & Phillis Cunnington: „the History of Underclothes”, Dover: New York, 1992 (1951).

Caroline Cox: „Historia majtek” daje pewne wskazówki „dlaczego”:

Majtki lub szuflady, znane potocznie jako „majtki”, były najpierw noszone w okresie renesansu dla funkcji, ale były również używane jako urządzenie czystości. Opisywano je wówczas jako ” pomagające kobietom utrzymać czystość i chroniące je przed zimnem, zapobiegające widoczności UD, jeśli spadną z konia. Te szuflady chronią je również przed odważnymi młodzieńcami, ponieważ jeśli wsuną ręce pod spódnicę, nie mogą w ogóle dotknąć skóry” (Saint-Laurent, s. 65).
jednak do 1841 r.Podręcznik toalety sugerował, że francuskie szuflady „przynosiły kobietom niewyobrażalną korzyść, zapobiegając wielu zaburzeniom i niedyspozycjom, którym … podlegają kobiety. Szuflady mogą być z flaneli, calico lub bawełny i powinny sięgać tak daleko w dół nogi, jak to możliwe, bez ich zauważenia ” (Carter, str. 46).

Caroline Cox: „Lingerie: a Lexicon of Style”, London: Scriptum Editions, 2001.

Jennifer Craik: „the Face of Fashion: Cultural Studies in Fashion”, London: Routledge, 1994.

Cóż, 7000 lat temu było, jak szczątki skórzanych przepasek zostały znalezione przez archeologów. Przypominający pieluchę, podstawowym stylem był długi pasek tkaniny, który prehistoryczny człowiek przechodził między nogami i wiązał wokół talii.

Król Tut został pochowany z dziesiątkami cienkich lnianych przepasek wyciętych w natty alternative style – Trójkąt tkaniny ze sznurkami na dłuższych końcach. Szata była wiązana wokół bioder z materiałem zwisającym z tyłu, a następnie przeciągana przez nogi i wiązana. Starożytni Grecy mieli przepaski na biodra, chociaż spekuluje się, że nosili je tylko niewolnicy; obywatele szli komandosami pod swoje chitony.

gdy pojawili się Rzymianie, wybory zaczęły się urozmaicać. Ich subligaculum może mieć formę szortów lub owiniętej przepaski. W XIII wieku wynaleziono luźne kalesony. Zwane „braies”, te workowate szuflady o długości cielęcej, często wykonane z lnu, były noszone przez chłopów i królów. Rycerze nosili je pod pancerzem. Bogatsi mężczyźni nosili również „chausses”, które zakrywały tylko nogi.

nastał Renesans, gdy chausses stał się ciasnym wężem, braies stały się krótsze i były wyposażone w wygodną klapkę do oddawania moczu. Ta zapinana na guziki lub wiązana klapa-najwcześniejszy codpiece-nie była faktycznie pokryta zewnętrznymi warstwami, więc Henryk VIII, nigdy nie jeden dla skromności, zaczął wkładać swoje. Historycy sugerują, że pod wyrostkiem Henry ’ ego mogły być ukryte nasączone lekami bandaże potrzebne do złagodzenia objawów kiły. Tymczasem mężczyźni wolni od chorób wenerycznych używali guzowatych woreczków jako poręcznej kieszeni. („Nowy świat?””Ach, nie dla mnie, mój panie, nie.”)

Po cocksure Tudor pants następowało kilka stuleci bardziej skromnych smalli, z mężczyznami Decydującymi się na długie bawełniane, jedwabne lub lniane szuflady. Najczęściej spotykane były do kolan z prostą klapą guzikową z przodu. Byli prekursorami „union suit”, all-in-one, które miały przekształcić się w long johns, obcisłe kalesony o długości do kostki wydawane amerykańskim żołnierzom podczas ii Wojny Światowej (i nazwane na cześć XIX-wiecznego boksera Johna L Sullivana, który nosił je na ringu).

Po rewolucji przemysłowej Tkaniny bawełniane zdemokratyzowały spodnie. Wynalazek roweru pobudził rozwój jockstrap, po raz pierwszy wykonany w 1874 roku przez Chicago sporting goods company Sharp & Smith, aby zapewnić ochronę dla rowerów „jockeys” na brukowanych ulicach.

„a Brief History of Pants: Why Men’ s Smalls have Always Been a Subject of Concern”, Independent, 22 stycznia 2008.