w Linuksie istnieje wiele sposobów robienia rzeczy i instalacja oprogramowania nie jest wyjątkiem. Dostępne są przyjazne i ładne opcje graficzne, a także narzędzia trybu tekstowego dla wojowników klawiatury. Niezależnie od wyboru, ten przewodnik powinien cię zobaczyć!

prosty sposób: Centrum Oprogramowania (etc)

istnieje wiele różnych dystrybucji (smaków) Linuksa, jak pokazano w Rozdziale 3: Wybór dystrybucji. Każda dystrybucja Linuksa zajmuje się instalacją oprogramowania nieco inaczej, jednak wszystkie używają jednego z trzech głównych typów „opakowań”, więc rzadko różnią się drastycznie.

Jeśli używasz Ubuntu, prawdopodobnie wolisz Centrum Oprogramowania Ubuntu. Pokazuje, które oprogramowanie zainstalowałeś na swoim komputerze Ubuntu, a także wszystkie tytuły oprogramowania dostępne w Ubuntu. Zaleca nawet oprogramowanie, które może Ci się spodobać, w oparciu o wcześniej pobrane oprogramowanie. Prawie wszystkie inne dystrybucje Linuksa mają swoje odpowiedniki dla Centrum oprogramowania i działają w prawie taki sam sposób. Wiele z nich korzysta teraz z narzędzia gnome-software, które wygląda prawie tak samo i działa w bardzo podobny sposób. Poniżej znajduje się film z jego działania.

Instalacja oprogramowania w Centrum Oprogramowania Ubuntu jest tak prosta, jak kliknięcie na interesujący Cię tytuł i naciśnięcie „zainstaluj”. Reszta odbywa się za Ciebie, a aplikacja jest dostępna z Ubuntu Launcher (że brązowy okrąg ikona w górę w lewym górnym rogu ekranu).

Wideo: Jak zainstalować oprogramowanie za pomocą narzędzia Gnome-software:

Usuwanie oprogramowania

aby usunąć oprogramowanie, po prostu kliknij aplikację, którą chcesz usunąć, i kliknij „Usuń”. W Centrum Oprogramowania Ubuntu możesz to zrobić, klikając kartę „Zainstalowane” u góry aplikacji Centrum Oprogramowania.

Jeśli używasz innego menedżera oprogramowania, takiego jak gnome-software tool, po prostu wyszukaj aplikację, którą chcesz usunąć z narzędzia wyszukiwania w prawym górnym rogu. Kliknij aplikację, gdy zostanie wyświetlona, i naciśnij „Usuń” stamtąd. Zobacz poniższe zrzuty ekranu, aby uzyskać więcej szczegółów na temat obu metod.

reszta tego rozdziału mówi o bardziej zaawansowanych tematach instalacji oprogramowania, w tym o tym, jak zainstalować oprogramowanie z wykorzystaniem tradycyjnych metod pakowania oprogramowania, takich jak apt-get, synaptic Package manager i YUM.

Debian, Ubuntu, Linux Mint& więcej: Instalacja .deb (pakiety Debiana) i używając apt

System zarządzania pakietami Debiana jest bardzo dobrze wykonanym modelem pakietów oprogramowania. Ma podobieństwa do systemu Red Hat (RPM). System DEB / APT jest bardzo popularny i znajduje się na wielu systemach innych niż Debian, w tym Ubuntu, Linux Mint i innych.

istnieje wiele interfejsów do używania pakietów Debiana. Pokażemy Ci mały podzbiór, jednak są to niektóre narzędzia do korzystania z pakietów deb:

• dpkg – program wiersza poleceń, za pomocą którego możesz zainstalować .Pakiety DEB. Jest to najbardziej podstawowy (i najtrudniejszy sposób instalacji pakietów Debiana)
• apt (apt-get) – łatwe w użyciu narzędzie wiersza poleceń, które oferuje prosty sposób instalacji pakietów i w przeciwieństwie do dpkg, nie działa z .pakiet deb, ale używa pliku znalezionego w / etc / apt / sources.lista, aby uzyskać odpowiednie .deb plik(y) z sieci, instalując wszystkie zależności dla Ciebie.
• dselect – tekstowy interfejs sterowany menu, który działa jako coś więcej niż tylko nakładka na dpkg. Umożliwia instalację i usunięcie pakietów
• Aptitude – Terminal ncurses bazujący na interfejsie APT. Jest popularny ze względu na Przyjazny dla użytkownika interfejs i wysoce opisowy charakter.
• Synaptic lub Adept, a nawet Software Center / gnome-oprogramowanie – graficzne Narzędzia frontend, które zapewniają łatwy w użyciu interfejs do apt. Ułatwiają one instalowanie oprogramowania, ponieważ nie musisz pamiętać żadnych poleceń, z którymi większość nowych użytkowników będzie czuła się bardziej komfortowo.

teraz, gdy wiesz, jakie są główne narzędzia Debiana DEB, przejdziemy przez instalację pakietu Debiana najpierw za pomocą menedżera pakietów Synaptic, który jest domyślnym narzędziem dla Debiana Linux, a następnie pokrótce omówimy instalację w powłoce wiersza poleceń:

Instalacja oprogramowania za pomocą menedżera pakietów Synaptic:

aby uruchomić Synaptic, kliknij menu systemowe w lewym górnym rogu menu pulpitu.

następnie kliknij Administracja.

na koniec kliknij „Synaptic Package Manager”

Po wpisaniu hasła administratora (które zwykle jest tym samym hasłem co główny użytkownik komputera), wkrótce pojawi się ekran podobny do tego po lewej stronie.

wśród wielu opcji, które widzisz, po lewej stronie okna znajduje się duża lista.

Ta lista zawiera różnego rodzaju różne kategorie oprogramowania. Jeśli nie wiesz, czego szukasz, zacznij tutaj!

klikając przycisk Szukaj po prawej stronie paska narzędzi, można wpisać nazwę programu, którego nazwę znasz.

Uwaga wpisuję tutaj 'kdegames’, ponieważ Wiem, że chcę pakiet oprogramowania o nazwie kdegames.

naciskając przycisk Szukaj w ostatnim kroku, pokazano mi teraz pakiet 'kdegames’, a także opis i informacje o wersji.

jeśli jesteś pewien, że chcesz zainstalować ten tytuł, kliknij go prawym przyciskiem myszy. Pojawi się menu po prawej stronie. Wybierając „zaznacz do instalacji”, oprogramowanie „kdegames” zostanie wybrane do instalacji, gdy zastosujesz te zmiany.

przykład 'kdegames’ został specjalnie wybrany, ponieważ jest to przykład oprogramowania, które ma zależności od innego oprogramowania (do jego działania potrzebne są inne tytuły oprogramowania). Synaptic / APT pokazuje ci tenfakt i wygodnie informuje, że pobierze również dodatkowe oprogramowanie pokazane w menu po lewej stronie, aby „zaspokoić” te zależności.

aby kontynuować, należy kliknąć „zaznacz”.

Po kliknięciu „zaznacz”, Synaptic przeniesie cię z powrotem do głównego ekranu, abyś mógł wybrać więcej oprogramowania do zainstalowania, jeśli chcesz.

Jeśli jesteś gotowy do zainstalowania oprogramowania, które wybrałeś wcześniej, kliknij przycisk „Zastosuj”.

synaptic wyświetla komunikat ostrzegawczy informujący, że nowe pakiety zostaną zainstalowane. Klikając na strzałkę obok 'do zainstalowania’, możesz zobaczyć, które z nich.

Jeśli jesteś z tego zadowolony, kliknij Zastosuj.

wreszcie, Synaptic Package Manager pobiera żądane oprogramowanie z sieci lub może żąda płyty CD (jeśli dane znajdują się na płycie instalacyjnej dystrybucji Linuksa), a następnie instaluje oprogramowanie na Twoim systemie.

Po zainstalowaniu oprogramowania użytkownik może zazwyczaj można go używać bezpośrednio z menu „Aplikacje”. Jeśli chcesz dowiedzieć się, gdzie zostało zainstalowane oprogramowanie, ponownie używając Synaptic, znajdź właśnie zainstalowane oprogramowanie i kliknij je prawym przyciskiem myszy, zobacz Właściwości i kliknij „zainstalowane pliki”.

aby odinstalować oprogramowanie, kliknij je prawym przyciskiem myszy i wybierz „Zaznacz do usunięcia”. Tak jak wcześniej, kliknij przycisk Zastosuj.

Jeśli chcesz zobaczyć przewodnik wideo na temat instalacji oprogramowania w systemie Linux przy użyciu różnych metod, zobacz nasz samouczek wideo tutaj.

Instalacja oprogramowania używającego APT w wierszu poleceń

instalacja pakietu deb za pomocą apt-get jest szybka i tak prosta, jak uruchomienie następującego polecenia w głównym wierszu poleceń Linuksa (na przykład):

$ sudo apt-get install firefox

(musisz wpisać swoje hasło)

Ten przykład zainstaluje najnowszą wersję programu 'firefox’. Apt powie Ci również, że musi pobrać inne oprogramowanie (zależności), aby 'firefox’ mógł działać. Kilka innych poleceń dla Apta, których potrzebujesz, to:

apt-get update

aktualizuje informacje źródłowe APTA, aby powiedzieć mu o każdym nowym oprogramowaniu w repozytoriach APTA.

apt-get upgrade

automatycznie aktualizuje każde stare oprogramowanie na komputerze do najnowszych wersji.

apt-get dist-upgrade

aktualizuje dystrybucję do najnowszej dostępnej wersji dystrybucji.

apt-get remove<nazwa aplikacji>

usuwa z systemu wszystkie niepotrzebne zależności.

instalowanie .Pakiety DEB w powłoce wiersza poleceń:

Po pierwsze pobierz .pakiet deb i wrzuć go do dowolnego folderu w systemie, a następnie po prostu zainstaluj go, uruchamiając następujące polecenie za pomocą terminala:

$sudo dpkg --install package-name.deb

który powinien być zainstalowany pakiet, chociaż znowu, są zależności, o których należy pomyśleć, i tak jak w przypadku RPMs, zanotuj wszelkie błędy zależności, Pobierz odpowiedni pakiet(y) DEB, aby spełnić zależności i spróbuj ponownie.

Instalacja oprogramowania na systemach opartych na Red Hat

Red Hat, jeden z pierwszych dystrybutorów Linuksa, wymyślił zgrabne rozwiązanie problemów .smoła.pliki gz i kompilacji ma dla normalnego użytkownika. Pakują wstępnie plik, zapinają go i sprawiają, że wykonuje on całą ciężką pracę instalacyjną za Ciebie. System ten nazywa się RPM i jest standardową metodą instalacji oprogramowania dla wielu dystrybucji Linuksa, takich jak Red Hat, Fedora, SUSE i Mandriva.

mniam jest łatwiejsze i lepsze:

YUM jest systemem podobnym do Apt Debiana, ale dla Fedory i innych dystrybucji opartych na Red Hat/RPM. Sprawia to, że problemy z zależnościami są znacznie mniej prawdopodobne dla użytkowników Red Hata.

Instalacja pakietów oprogramowania przez YUM może być wykonana w następujący sposób za pomocą aplikacji Terminal:

$sudo yum install firefox

zauważ, że nie musisz określać wersji instalowanego oprogramowania. YUM wychodzi do Internetu i automatycznie ściąga najnowszą wersję „Firefoksa”, którą można znaleźć, i instaluje ją dla ciebie, wraz z innym oprogramowaniem, którego możesz potrzebować, aby uruchomić „Firefoksa”. Usunięcie / odinstalowanie oprogramowania przez yum jest tak proste, jak wpisanie ” yum remove <nazwa aplikacji>”.

co jeśli nie chcę wpisywać poleceń w celu instalacji oprogramowania przez YUM?

następnie użyj programu graficznego, Yum Extender (lub podobnego)!

Jak to zainstalować, słyszałem, że pytasz?

$sudo yum install yumex

teraz możesz uzyskać dostęp do przedłużacza Yum w menu „red hat”, w sekcji „Narzędzia systemowe.”

aby uzyskać więcej informacji na temat YUM, zobacz tę stronę

Jak zainstalować pliki rpm (Pakiety red hat)

Jeśli nie masz pewności, czy masz system RPM lub po prostu chcesz sprawdzić, jakiej wersji RPM używasz, spróbuj wpisać następujące polecenie w terminalu Linux:

$ rpm -q rpm
powinieneś uzyskać podobną odpowiedź na to pytanie:
rpm-4.0.3-5

Jeśli masz coś takiego jak 'command not found’, to brzmi to tak, jakbyś nie miał zainstalowanego RPM, być może używasz dystrybucji Linuksa, która nie używa rpm natywnie, na przykład Debian, Ubuntu, Gentoo, Slackware, Mepis lub Xandros spójrz na sekcje DEB lub TGZ tej strony.

ważne jest, aby Jeśli chcesz pobrać RPM z sieci, zawsze staraj się uzyskać taki, który został zapakowany przez dostawcę twojej dystrybucji.

na przykład, jeśli wejdziesz do sieci i poszukasz pakietu RPM o nazwie 'firefox’, a otrzymasz 3 Rpmy z powrotem: Jeden z Red Hat, jeden z Mandrivy i jeden z SuSE. Jeśli masz dystrybucję Mandriva Linux na swoim komputerze, upewnij się, że używasz Mandriva one.

powodem tego jest dopasowanie do struktury konfiguracji systemu i rzeczy zwanych bibliotekami, które różnią się w zależności od dystrybucji.

Jak zainstalować pakiet

Załóżmy, że masz gotowy do instalacji plik RPM o nazwie netscape-4.76-3.i386.rpm

możesz go zainstalować w następujący sposób:

na terminalu / konsoli:

sudo rpm -Uvh netscape-4.76-3.i386.rpm

przygotowanie 100%
instalacja 100%

opcje-Uvh oznaczają:

U – Upgrade package if already installed, or install if not installed
v – Be verbose about the installation
h – show hash symbols to indicate progress of installation

Installation .smoła.gz. Pliki (1)

.Smoła.pliki gz lub Tarballs oznaczają tape archive i są uniksowym odpowiednikiem plików zip Dla Świata Windows. Mogą zawierać dowolne pliki, ale są często używane do pakowania kodu źródłowego programów.

Tarballe są pakowane w pięć głównych smaków:

.tar (standardowe archiwum tar bez kompresji.)

.smoła.gz,tgz (standard gzip compressed tar archive. tak samo .smoła.gz.)

.tar.BZ2 (archiwum tar skompresowane dodatkowym narzędziem do kompresji, bzip2)

.bin.smoła,bin.smoła.gz lub .bin.TGZ (mniej popularne archiwum tar, które zawiera pliki binarne, a nie źródłowe).

smoła.pliki gz.

oto jak wyodrębnić (rozpakować) a .smoła.plik gz na dwa różne sposoby:

w konsoli:

$ cd /directory_that_the_tar_file_is_in
$ tar zxvf tarfile.tar.gz

aby wyjaśnić to ostatnie polecenie, tar dekompresuje plik GZIP (z flagą z, która jest skrótem od gz lub gzip), X oznacza rozpakowanie, v oznacza gadatliwość (więc możesz zobaczyć, co się dzieje, gdy wyciąga), A f oznacza rozpakowanie następującego pliku (w tym przypadku tarfile.smoła.gz). Pamiętaj, że tar był pierwotnie używany do wyodrębniania archiwów z taśm, w dawnych czasach, więc domyślnie oczekuje standardowego wejścia jako streaming tape archive.

aby rozpakować archiwum tar w Gnome lub KDE (pulpit Graficzny):

kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę odpowiedniego pliku TAR w menedżerze plików.

Wybierz Wyodrębnij (lub w KDE wybierz Otwórz za pomocą Archiver).

rozpakuj plik tar za pomocą odpowiedniego programu archiwizującego.

ok, teraz już go wyciągnąłeś musisz albo:

a) Skompiluj kod źródłowy, który właśnie wyodrębniłeś

b) Uruchom skrypt instalatora, który jest częścią wyodrębnionych plików

więc jak odróżnić, czy właśnie wyodrębniłeś plik tar z kodem źródłowym w nim, czy jest to plik binarny z instalatorem w nim?

zazwyczaj zawartośćsmoła.plik gz pomoże Ci tutaj-plik zawierający kod źródłowy, często będzie zawierał plik o nazwie 'Makefile’ gdzieś w pierwszym folderze w wyodrębnionym woluminie. Ten plik jest używany do kompilacji lub tworzenia oprogramowania.

plik tar, który nie zawiera kodu źródłowego, zawiera głównie binarny plik instalatora, nazwa pliku instalatora zwykle kończy się na .sh lub. pl.

na przykład program VMWare, zawiera program o nazwie vmware-installer.pl w wyodrębnionym folderze głównym.

aby uruchomić plik, zwykle musisz dać sobie”pozwolenie”, aby go uruchomić:

sudo chmod 755 vmware-installer.pl (zmienia uprawnienia do pliku, aby mógł być odczytywany, zapisywany i uruchamiany)

sudo ./ install-vmware.pl (uruchamia instalator)

Jeśli znalazłeś 'Makefile’, musisz skompilować kod źródłowy. Oto jak to zrobić:

przez większość czasu będziesz musiał użyć terminala do skompilowania źródła, więc użyj xterm/console/terminal i przejdź do katalogu, który został utworzony przez pakiet, NP:

$ cd /directory_that_the_tar_file_is_in

$ ls-l
Total 302

-rwxr–R– 1 user group 2907 May 21 17:15 mytarfile.tar
-rwxr–R– 1 User group 0015 May 21 17: 15 newdir/

$ cd newdir/

w tym momencie upewnij się, że przeczytałeś plik instalacyjny. Przekonasz się, że prawie każdy program, który pobierasz (zwłaszcza oprogramowanie GNU) ma przynajmniej plik o nazwie INSTALL, COPYING, README i CHANGES

przez większość czasu Plik INSTALL mówi to samo, jest to ogólny proces instalacji tarballi, ale jeśli program wymaga kompilacji w specjalny sposób, dowiesz się w INSTALL lub README. Jeśli jest to pomocne, powie Ci nazwy i strony internetowe dowolnego innego oprogramowania, które będziesz musiał pobrać w celu zainstalowania tego oprogramowania. Te inne wymagane oprogramowanie nazywane są „zależnościami”.

Jeśli instalujesz program generyczny, wyodrębniony z tarballa i zakładając, że właśnie zmieniliśmy się w naszym katalogu, jak wyżej, możemy wykonać następujące czynności, aby skompilować program:

$ ./configure

(weź dobre notatki tutaj dla wszelkich błędów konfiguracji)

$ make

(weź dobre notatki tutaj dla wszelkich błędów kompilacji)

$ make install

(weź dobre notatki tutaj dla wszelkich błędów kompilacji)

$ make clean

(to czyści się po udanej kompilacji)

dlaczego kompilacja jest wrzodem na dupie (dla większości ludzi) i problemami, które możesz mieć.

powyższa procedura nie wydaje się zbyt trudna i teoretycznie nie powinna być. Ale to nie zawsze działa.

w większości przypadków jest to spowodowane zależnościami od innych programów, w celu skompilowania tego oprogramowania należy najpierw zainstalować inne oprogramowanie (zwykle biblioteki programistyczne).

wyobraź sobie ten scenariusz: próbujesz zainstalować tar.gzipped gra o nazwie xtux.

/ Konfiguruj bomby, a zauważyłeś na stronie internetowej xtux, a także z wyjścia ./ skonfiguruj coś o SDL. Nie jesteś do końca pewien, co to jest, ale i tak wchodzisz na stronę taką jak google i wpisujesz SDL.

dowiadujesz się, że SDL jest w rzeczywistości popularną biblioteką graficzną dla X i że jest niezbędna dla xtux.

pobierasz SDL-1.2.3.smoła.gz ze strony SDL i zainstaluj ten tarball. Instaluje się dobrze, więc spróbuj zainstalować xtux jeszcze raz. To nadal bomba, ale tym razem daje inny komunikat: nie można znaleźć Qt równe lub większe niż 1.3 na a ./ configure.

sprawdzasz system pod kątem QT w wersji 1.3 lub nowszej. Masz 1.3.4 więc powinno być dobrze. Dlaczego pojawia się ten błąd? Cóż, to prawdopodobnie dlatego, że QT (który jest inny zestaw narzędzi graficznych / programistycznych) jest zainstalowany, ale nie jest w folderze, który ./ configure zagląda. Możesz edytować ./ skonfiguruj siebie, aby sprawdzić, czy jest coś, co możesz zrobić, aby zmienić sytuację samodzielnie, lub spróbuj usunąć Qt i zainstalować inną jego instancję z innego źródła.

uważam, że dystrybucje oparte na RPM często umieszczają rzeczy takie jak Qt w miejscach, których normalny tarball nie wymaga, więc często jest to powód tych problemów z kompilacją, upewnij się, że jeśli zainstalowałeś normalną wersję RPM (wersja binarna), że również instalujesz to towarzyszące-dev RPM, jeśli chcesz skompilować .źródło oparte na tgz przeciwko niemu. Przez to mam na myśli:

upewnij się, że masz zainstalowane qt.i386.rpm i qt-dev.i386.rpm jeśli kompilujesz coś, co opiera się na QT, ponieważ pakiet-dev dostarczy kod źródłowy qt do instalowanego przez Ciebie programu źródłowego.

zapoznaj się z poniższymi informacjami, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej.

oprogramowanie i pakiety oprogramowania

Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tym, jak i dlaczego oprogramowanie jest pakowane w Linuksie, przeczytaj tę stronę. Pokazuje wszystkie główne szczegóły dotyczące wszystkich różnych rodzajów opakowań oprogramowania, rozwija nieco więcej o tym, jak powstały i porównuje je z ich odpowiednikami Apple i Microsoft.

>> Czytaj: oprogramowanie i pakiety oprogramowania w Linuksie.

radzenie sobie z plikami i programami

jeśli zainstalowałeś swój pakiet tarball, RPM lub DEB i chcesz go uruchomić, a może jesteś zainteresowany dowiedzieć się więcej o systemie plików Linux, w tym radzeniu sobie z uprawnieniami, zajrzyj do samouczka na temat „Zarządzanie moimi plikami”.