jesteś ofiarą, prześladowcą lub ratownikiem? Jeśli jesteś człowiekiem, są szanse, że będą różne sytuacje, w których możesz postrzegać siebie (lub być postrzeganym przez innych) jako wszystkie trzy. Jako trener trudno jest wiedzieć, która rola klientów jest bardziej wyczerpująca. To toksyczna dynamika. Na szczęście antidotum jest na wyciągnięcie ręki.

Trójkąt dramatyczny (opisany po raz pierwszy przez Stephena Karpmana w 1961 roku) jest używany w psychologii do opisania podstępnego sposobu, w jaki przedstawiamy się jako „ofiary”, „prześladowcy” i „ratownicy.”Chociaż wszystkie trzy są 'rolami’ i żadna z nich nie może być wierna temu, kim naprawdę jesteśmy, wszyscy możemy dać się złapać w cykl, od którego trudno uciec.

Misscocoperu.com

ofiara postrzega życie jako przytrafiające się jej i czuje się bezsilna, by zmienić swoją sytuację. Ofiary obwiniają prześladowcę, który może być osobą lub sytuacją. Będąc bezsilnym, ofiara pozornie szuka ratownika, aby rozwiązać problem za nich. Ofiary mają również podstępny interes w uznaniu ich problemu za nierozwiązywalny.

ratownik z kolei wydaje się, że chce pomóc poszkodowanemu, ale w rzeczywistości działa w sposób, który jest nastawiony na własną potrzebę ratownika, aby być widzianym, ważne jest, aby zakwalifikować tutaj, że kiedy mówimy o ratowniku w tej sytuacji, nie mamy na myśli kogoś takiego jak strażak, który w uczciwy sposób radzi sobie z prawdziwym nagłym wypadkiem. Definicja ratownika w trójkącie Dramatycznym to ktoś, kto wydaje się dążyć do rozwiązania problemów ofiary, ale w rzeczywistości robi to w sposób, który powoduje, że ofiara ma mniej władzy, a ratownik korzysta więcej niż ofiara.

Czy rozpoznajesz tę formę gry umysłowej, która opiera się na lęku i koncentruje się na problemach? Jest samonapędzający i zaprojektowany, aby utrzymać ofiarę bezsilną w dynamice, która tworzy kolejkę górską napięcia i ulgi.

przez lata powszechnie akceptowano, że jedynym sposobem radzenia sobie z „strasznym trójkątem Dramatycznym” jest po prostu bycie świadomym tego i wywieranie ogromnej siły woli nad rolami, które się gra. Następnie, w 2005 roku, lekarz medycyny i trener David Emerald Womeldorff – don ’ t you love that name-opublikował nowy model, który teraz zaczyna być szeroko stosowany w celu ułatwienia pracy zespołowej i produktywności w organizacjach na całym świecie.

Trójkąt opisany po raz pierwszy przez Stephena Karpmana, MD. TED * umożliwia wyznawcom wyjście z tego dramatycznego trójkąta, w którym zmieniają się w role ofiary, prześladowcy, ratownika i pozwalają im przejść do ról inicjacyjnych twórcy, pretendenta i trenera. Dzięki Uprzejmości: Thepowerofted.com

w przeciwieństwie do trójkąta Dreaded Drama, który koncentruje się na problemach, TED (dynamika inicjacji) jest zorientowana na twoje pasje. Jest bardzo skoncentrowany na celach i wynikach. TED to edukacyjna opowieść o samo-przywództwie, której zasady i ramy opierają się na własnych badaniach Wolmerdorffa na temat współpracy z szeroką gamą osób i organizacji. Krótko mówiąc, oferuje bardzo potrzebne antidotum na Trójkąt dramatyczny.

w TED (inicjacja dynamiczna kobiety tworzy nowy trójkąt, w którym:

ofiara transmogryfikuje się w twórcę

prześladowca wciela się w rolę Challengera

ratownik wciela się w dynamiczną nową rolę trenera

oczywiście każda z tych zmian wymaga ogromnej wyobraźni i odwagi. Dla kogoś, kto zawsze postrzegał siebie jako ofiarę, może być ogromnym wyzwaniem kreatywność i rozważenie, być może po raz pierwszy, jaki jest ich długoterminowy cel lub wizja. Twórcy skupiają się na wynikach, a nie na problemach. Tak, oczywiście, problemy zawsze się pojawią, ale TED zachęca nas do postrzegania tych przeszkód jako wyzwań, które zmuszają nas do wyjaśnienia naszych celów.

podejmując to, co kobieta nazywa „małymi kroczkami”, jako twórcy, uzyskujemy jaśniejsze informacje na temat wyników, które staramy się stworzyć w naszym życiu.

ostateczna rola trójkąta to rola trenera. Zamiast postrzegać swój obowiązek jako ratowanie kogoś, trener zadaje pytania mające na celu pomoc jednostce w dokonywaniu świadomych wyborów. Kluczową różnicą między ratownikiem a trenerem jest to, że trener widzi jednostkę jako zdolną do dokonywania wyborów i rozwiązywania własnych problemów.Dla ratownika ofiara jest złamana. Dla coacha klient jest kreatywny, zaradny i pełny.

niezależnie od tego, czy obecnie najczęściej wcielasz się w rolę ofiary, ratownika czy oprawcy, chciałbym zaprosić cię do przejścia do bardziej inspirujących, opartych na pasji ról Challengera, trenera lub twórcy.

jako zreformowany ratownik, który jest teraz profesjonalnym trenerem, widzę ofiary jako twórców czekających na narodziny i spotykam ich jako równych sobie.