Articles

Jak powstał RV-8

w latach 80. VariEze i Long-EZ Burta Rutana były popularne, a przykłady RV-4 Dicka Vangrunsvena pojawiały się na Oshkosh w szybko rosnącej liczbie. Potem przyszedł RV-6, samolot side-by-side, który miał stać się najbardziej udanym samolotem kit wszech czasów. Wszystko się zmieniło.

cóż, nie do końca wszystko…

mimo że jego RV-6 wyprzedził RV-4 o tak szeroki margines, że niektórzy starsi pracownicy w samolocie Van opowiadali się za porzuceniem samolotu tandemowego, VanGrunsven nie był jeszcze gotowy porzucić tego pomysłu. Rozważał to już kilka lat wcześniej, kiedy wybrał siedzenia tandemowe do swojego pierwszego projektu dwumiejscowego.

„RV-4 był czymś w rodzaju kompromisu” „Oferował świetne osiągi i doskonałe właściwości akrobacyjne. Miał rozsądne zdolności cross-country, ale tak naprawdę był przeznaczony jako samolot sportowy, co dla mnie oznaczało Siedzenie na linii środkowej, szczególnie do akrobacji. Jednak, jak pokazał sukces RV-6, ruch domowy ewoluował od budowy samolotów wyłącznie dla zabawy latania do tych zoptymalizowanych do podróży długodystansowych. Ograniczona kabinowa „atmosfera” i skromny limit bagażu RV-4 stały się wadą sprzedaży.”

nowa konstrukcja tandemu dostosowana do biegów trójkołowych.
żółty prototyp RV-8A służył jako demonstrator Vana przez prawie 20 lat.

pomimo „wad”, Van czuł, że jest wielu pilotów, którzy chętnie siedzą na linii środkowej, jeśli te problemy można rozwiązać. To uczucie było wspierane przez apel kilku innych samolotów, które znalazły się w oczach opinii publicznej. Jednym z nich był Harmon Rocket II, hot rod, który używał zmodyfikowanego skrzydła i ogona RV-4 i szerszego kadłuba owiniętego wokół Lycoming O-540 o mocy 260 KM, i Omega II, nowy projekt był szeroko promowany w tym czasie. Był to 200-km chowany tri-gear z bardzo pojemną kabiną tandem i dużym baldachimem oferującym dobre pole widzenia. Podczas gdy żaden z samolotów ostatecznie nie ewoluował do w pełni rozwiniętych zestawów, zainteresowanie, które generowały, było wskaźnikiem możliwego segmentu rynku.

relacja z pokazów lotniczych sponsor:

czyste linie RV-8 są znakiem towarowym vangrunsven. Około trzech czwartych ukończonych RV-8 to taildraggers.

Tandem jest to

VanGrunsven podjął decyzję o zaprojektowaniu zupełnie nowego samolotu tandemowego. Nowy projekt – nazwany RV-8, ponieważ RV-7 był już zarezerwowany dla ostatecznego następcy RV-6-różnił się od RV-4 głównie w obszarze przedniego kadłuba. Zamiast osłon otaczających cylindry, pełnowymiarowa osłona i firewall usiadły na tyle daleko przed fotelem pilota, że klapy firewall były niepotrzebne. Pozwoliło to na znacznie szerszy kadłub dla przedniego fotela, ale oznaczało to, że nogi Zmiany Biegów w stylu Wittmana stosowane w RV-4 i RV-6 nie będą działać, więc Van zdecydował się na stalowe nogi skrzyni biegów ze sprężyną skrzydłową zamontowane w wieżach wbudowanych w przedni kadłub.

konstruktor prototypu Vana Art Chard rozważa pierwszy kadłub RV-8.

„żaden projektant nigdy nie jest zadowolony z rosnącej złożoności i wagi, a przekładnia do liści zrobiła jedno i drugie”, mówi „ale w końcu zdecydowałem, że kompromisy są warte zachodu.”Szeroki przedni kadłub RV – 8 umożliwił furgonetce włączenie tego, co stało się jedną z cech charakterystycznych RV-8—dziobowego luku bagażowego umieszczonego między wieżami podwozia a zaporą ogniową, dostępnego z zewnątrz. W RV-4 i większości innych konstrukcji tandemowych jedyną dostępną przestrzeń na bagaż była tylna część tylnego siedzenia. Nie tylko pojemność była ograniczona, bagaż był daleko na rufie CG, dzięki czemu samolot mniej stabilny w skoku, jak bagaż został dodany. I oczywiście, jeśli pasażer był na tylnym siedzeniu, CG był już przeniesiony na rufę, więc z bagażem dwóch osób-cóż, widać problem dla samolotu cross-country. Drugi przedział bagażowy RV-8 znajdował się przed CG, dając pilotowi możliwość żonglowania ładunkiem i wykorzystania dostępnej masy brutto bez kończenia poza kopertą.

RV-8 latały w krajach na całym świecie. Są popularne wśród pilotów formacji w RPA .

większy kokpit był pokryty przesuwnym baldachimem ze stałą szybą przednią, zamontowaną wysoko na kadłubie, dzięki czemu pilot mógł siedzieć wysoko i widzieć przez nos nawet podczas kołowania. Duża przestrzeń na nogi i regulowane pedały steru pozwoliły pilotom „szerokokadłubowym” na ponad 6 stóp i pasażerom prawie tak wysokim.

„Kiedy projektowałem RV-4, skupiłem się na doświadczeniu pilota”, mówi Van. „Teraz musiałem myśleć o wiele więcej o tym, jak osoba z tyłu-często małżonek pilota, który jest dość ważny, gdy próbujesz sprzedać komuś samolot-doświadcza jazdy. Ogólna zgoda jest taka, że konfiguracja siedzeń obok siebie zapewnia więcej miejsca.

” to nie musi być prawda. Łączna szerokość przednich i tylnych siedzeń RV-8 wynosi 58 cali, podczas gdy szerokość postrzeganego jako większy RV-7 wynosi 43 cale. Oczywiście w RV-8 jest więcej miejsca na ramię. I, podczas gdy pasażer tylnego siedzenia ma ograniczony widok do przodu w tandemie, nie mają one ” ślepą stronę.”Mogą widzieć lewą lub prawą stronę równie dobrze i widzieć w dół za krawędzią tylną skrzydła, czego nie mogą robić obok siebie.”

prototyp RV-8 wywołał spore zamieszanie, gdy pojawił się na Oshkosh w 1995 roku.

większa moc

konstrukcja RV-8 miała jeszcze co najmniej dwie zalety. RV-4 i RV-6 zostały zaprojektowane wokół silników Lycoming z równoległymi zaworami, A Van ’ s ciągle mówiono, że silniki te są trudne do znalezienia, podczas gdy cięższe i mocniejsze silniki z zaworem kątowym zaśmiecają podłogi hangaru wszędzie-a poza tym Tanie. „Regulowany” CG powstającej koncepcji RV-8 pozwoliło furgonetce pozwolić na większy silnik i dać budowniczym możliwość większej mocy bez uszczerbku dla bezpieczeństwa. Po drugie, herezja, która może się wydawać, nowy kadłub i konstrukcja mocowania silnika pozwoliły na stosunkowo prostą opcję przekładni trójkołowej.

kadłub prototypu RV-8. Zapora została zaprojektowana tak, aby pasowała do czterocylindrowego Lycomingu z zaworem kątowym.

Prace nad nowym samolotem rozpoczęła Pracownia prototypowa i kadra inżynierska. Prototypowy samolot, n118rv, napędzany zaworem kątowym, IO-360 Lycoming O Mocy 200 km, wzbił się w powietrze w lipcu 1995 roku i po raz pierwszy pojawił się w Oshkosh kilka tygodni później.

reakcja zaskoczyła nawet Vana. Potencjalni nabywcy zmasakrowali budkę Vana machając kupkami gotówki. Oczywiście był niewykorzystany rynek z pilotami, którzy lubili siedzieć w „fotelu kapitana” podczas wykonywania akrobacji i formacji. W końcu pojawił się samolot, który nie zmuszał ich do wyboru między samolotem podróżującym a maszyną sportową.

ostatecznie RV-8 i jego trójkołowe rodzeństwo RV-8A okazały się tak popularne, jak oczekiwał Van. Zestawy zaczęły być wysyłane w 1996 roku, a kiedy konstruktorzy otworzyli pudełko, otrzymali miłą niespodziankę—RV-8 zbiegł się w czasie z zakupem przez Van nowych programów komputerowych CAD i obrabiarek sterowanych komputerowo, więc części były dokładniejsze i bardziej spójne. Wiele części zostały prepunched do nitów, które mocują je razem. Był to początek nowego paradygmatu w samolotach kit.

te początki były 25 lat temu. W tym czasie było ponad 3850 startów zestawów, a prawie 1600 RV-8s i RV-8As przeleciał. Co tydzień lub dwa, kolejny leci gdzieś na świecie. Kto wie, ilu ich w końcu będzie.

wiele RV-8 pojawiło się w wojskowych schematach malowania.

Zdjęcia: Kevin Wing i dzięki uprzejmości Van ’ s Aircraft

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *