Chris Price jest zafascynowany finansami osobistymi i maksymalizacją pieniędzy, które zarabia.

jednym z najstarszych sportów, które wystartowały i zyskały popularność w Stanach Zjednoczonych, jest narodowa rozrywka, Baseball. Pierwszy profesjonalny zespół sznurował buty w 1869 roku. Drużyna, Cincinnati Reds, istnieje do dziś. Wtedy były one znane jako czerwone pończochy. Zespół przeszedł ponad rok, a po zwycięskiej serii 81 meczów poniósł pierwszą porażkę. Wiele dzieci dowiedzieć się o baseball począwszy od tee-ball gry w tym samym czasie zaczynają przedszkole.

dziewięciu graczy

mecz baseballowy odbywa się pomiędzy dwoma drużynami dziewięciu graczy, którzy podejmują się pola w kształcie diamentu. Mecze Małej Ligi mają ogrodzenia Na Zewnątrz, które są 200 stóp od płyty głównej. W miarę starzenia się graczy odległość od płyty głównej do ogrodzenia na zewnątrz będzie wynosić od nieco ponad 300 stóp w dół linii faulu do około 400 stóp w środku pola.

dziewięciu graczy to miotacz, łapacz, czterech podopiecznych i trzech outfielderów. Trzech z nich gra blisko pierwszej, drugiej i trzeciej bazy. Istnieje również gracz znany jako shortstop, który gra między drugim i trzecim podstawowym. Infielders i outfielders mogą przesuwać swoje pozycje w kierunku pierwszej bazy lub trzeciej bazy, w zależności od tego, gdzie dany pałkarz ma tendencję do uderzania piłki.

rzucanie

większość drużyn potrzebuje dobrego miotacza, aby wygrać mecz. Miotacz kładzie tylną stopę na pasku gumy, który jest umieszczony na krótkim kopcu, który jest 60 stóp, sześć cali od płyty głównej. Miotacz następnie rzuca piłkę, próbując poprowadzić ją nad płytką na poziomie między środkiem tułowia pałkarza a kolanami. Miotacze mogą rzucać piłkę z różnych trajektorii. Mogą się całkowicie zwisać lub rzucać z pozycji broni bocznej. Kilka miotaczy, znanych jako submariners, rzucają z pozycji underhanded.

Miotacze próbują utrzymać pałkarzy poza równowagą, zmieniając prędkość i pozycję swoich rzutów. Miotacz może rzucać blisko pałkarza, aby go wycofać się z płyty głównej, a następnie rzucać piłkę Na Zewnątrz Na następnym boisku, aby utrudnić pałkarzowi stały kontakt z piłką.

Miotacze zazwyczaj próbują nadać spin na swoich boiskach. W zależności od obrotu, piłka może tonąć w pobliżu płyty. Może również lekko zakrzywiać się twardym skokiem znanym jako suwak. Rzut, który jest rzucany w pobliżu maksymalnego wysiłku miotacza, jest znany jako szybka piłka. Niektórzy profesjonaliści są w stanie osiągnąć 100 mil na godzinę z szybką piłką.

Zmiana to rzut, który ma wyglądać jak szybka piłka z nieco mniejszą prędkością. Miotacz zajmie kilka mil od zmiany, próbując zmusić uderzającego do huśtania się, zanim boisko dotrze do tablicy domowej. Zakrzywiona piłka będzie miała dużo bocznego obrotu i przesunie się szybko w dół w kierunku przeciwnej ręki miotacza. Leworęczny miotacz może mieć podkręconą piłkę lekko w kierunku prawego pałkarza. Krzywizny Zwykle uderzają między 60 a 80 mil na godzinę. Jedyny rzut, który celowo nie ma spinu, jest znany jako knuckleball. Ten rzut, jeśli zostanie prawidłowo rzucony, nie ma obrotu, a miotacz i łapacz nie będą mieli pojęcia, dokąd zmierza, gdy trzepocze w kierunku talerza.

celem jest albo rzucenie trzech uderzeń do pałkarza, albo doprowadzenie pałkarza do słabego uderzenia piłki w pobliżu jednego z pól, które podtrzymują miotacza. Trzy uderzenia doprowadzą do strajku. Skok, który przecina płytkę w strefie uderzenia (obszar, który sięga między środkiem tułowia i kolan pałkarza) spowoduje strajk, jeśli pałkarz nie huśtawka. Piłka poza tą strefą uderzeń jest piłką. Cztery kulki pozwolą pałkarzowi dotrzeć do pierwszej bazy.

Bila złapana przez Fieldera bez pierwszego dotknięcia ziemi doprowadzi do wyjścia. Uziemiona piłka, która jest następnie rzucana do pierwszego basemana, zanim pałkarz dotrze do bazy, zarejestruje również out. W każdej rundzie są trzy outy, a każda gra trwa dziewięć inningów. Miotacz, który rzuci wszystkie dziewięć inningów, otrzyma pełną grę, a miotacz, który odejdzie ze swoją drużyną na czele, wygra, o ile jego drużyna nigdy nie straci przewagi.

uderzenie

celem drużyny ofensywnej w baseballu jest zdobycie większej ilości runów niż przeciwnik. Pałkarze próbują uderzyć piłkę do obszaru nie zajmowanego przez fielder. Po uderzeniu piłki, pałkarz biegnie do pierwszej bazy tak szybko, jak to możliwe. Jeśli dotrze do bazy, zanim fielder rzuci piłkę do pierwszego basemana, który ma nogę na bazie, pałkarz może pozostać na bazie. Po trafieniu na pole, pałkarz może zająć drugą lub trzecią bazę. Trafienie, które dotrze do pierwszej bazy, to singiel. Uderzenie, które osiąga drugą bazę, jest znane jako podwójne, A takie, które pozwala pałkarzowi dotrzeć do trzeciej bazy, jest potrójne.

każdy pałkarz, który jest w stanie uderzyć piłkę z człowiekiem na bazie, może awansować tych już na bazie do jednej lub kilku kolejnych baz. W rzadkich przypadkach, pałkarz może uderzyć piłkę na inside-The-Park home run. Piłka nie opuszcza pola w tym przypadku, ale pałkarz jest w stanie dotrzeć do domu, zwykle dzięki połączeniu prędkości i niezwykłego odbicia od ogrodzenia pola.

Jeśli pałkarz jest w stanie uderzyć piłkę nad ogrodzeniem boiska, utrzymując ją między liniami faulu, to uderzenie nazywa się home runem. Pałkarz, który uderzy run across home plate otrzyma run batted in, bardziej znany jako RBI. Pałkarz, który zdobędzie home runa z biegaczami we wszystkich trzech bazach, osiąga tzw. Wielkiego Szlema.

wygranie meczu

drużyna z największą liczbą runów na koniec dziewięciu inningów wygra mecz. Nine innings to standardowa gra w profesjonalnych ligach. Niektóre gry w szkołach średnich i college ’ u będą trwać siedem inningów, a gry w małej lidze są zaplanowane na sześć inningów lub maksymalnie dwie godziny. Jeśli gospodarze mają przewagę, nie będą musieli uderzać w ostatniej rundzie, ponieważ uderzają jako ostatni. Jeśli drużyny są remisowe na koniec meczu regulaminowego, gra będzie kontynuowana, dopóki jedna z drużyn nie uzyska przewagi na koniec inningu. Najdłuższy mecz major league w historii Major League miał miejsce w 1920 roku i trwał 26 inningów. Ponieważ w 1920 roku żadna z drużyn major league nie miała sztucznego oświetlenia, mecz zakończył się remisem z powodu ciemności.

trafienie w baseball wymaga wielu umiejętności. Utrzymywanie pałkarza przed uderzeniem piłki jest również rzadką umiejętnością. Baseball jest jedynym ważnym sportem, który nie jest w jakiś sposób zaplanowany, a jego zawiłości i strategie przyniosły wielu fanów amerykańskiej rozrywki od ponad wieku. Będzie to kontynuowane w dającej się przewidzieć przyszłości.