język estoński, Estoński Eesti-członek fińsko-Ugrockiej gałęzi rodziny języków Uralickich, używany w Estonii i w okolicznych regionach. Język występuje w dwóch głównych formach dialektalnych, Północnej i Południowej; dialekt północny lub Tallinn jest podstawą estońskiego języka literackiego. Pierwsze godne uwagi materiały pisane w języku estońskim to Modlitwy Kullamaa z 1520 roku.

Czytaj więcej na ten temat

języki Uralskie: estoński

estoński służy jako oficjalny język Estonii, położony bezpośrednio na południe od Finlandii, nad Zatoką Fińską. Większość z nich…

estoński należy do Bałtycko-Fińskiej gałęzi języków ugrofińskich i jest najbardziej spokrewniony z fińskim, Wotyckim, Liwońskim, Ingryjskim, Karelskim i Vepskim. W strukturze język jest najbardziej znany ze swojego niezwykłego kontrastu trzech stopni długości spółgłosek i samogłosek—np., koli „śmieć” (z krótkim o), kooli „szkoły” (z długim o) i kooli „do szkoły” (wymawiane z bardzo długim o, chociaż pisane tak samo jak w poprzedniej formie). Estoński ma również charakterystyczną gradację spółgłosek Bałtycko-Finnickich, w której spółgłoski w pewnych kontekstach ulegają zmianie, ale utracił cechę harmonii samogłosek. (Mówi się, że harmonia samogłosek istnieje, gdy pewne samogłoski nie mogą wystąpić z innymi konkretnymi samogłoskami w obrębie słowa.) Estoński, podobnie jak inne języki Uralskie, przede wszystkim oznacza kategorie gramatyczne przez dodanie przyrostków do rdzenia. Większość estońskiego słownictwa została zapożyczona z niemieckiego. Zobacz też języki ugrofińskie.