Informacje ogólne

od czasu ataków terrorystycznych z 11 września 2001 roku szkoły Islamskie znane jako madrasas cieszą się coraz większym zainteresowaniem analityków i urzędników zaangażowanych w formułowanie polityki zagranicznej USA wobec Bliskiego Wschodu, Azji Środkowej i Azji Południowo-Wschodniej. Madrasas zwrócił dodatkową uwagę, gdy okazało się, że kilku przywódców talibskich i członków Al-Kaidy rozwinęło radykalne poglądy polityczne w madrasas w Pakistanie, z których część rzekomo została zbudowana i częściowo sfinansowana przez darczyńców z Państw Zatoki Perskiej. Te rewelacje doprowadziły do oskarżeń, że madrasy promują Islamski ekstremizm i militaryzm oraz stanowią bazę rekrutacyjną dla terroryzmu. Inni twierdzą, że większość z tych szkół religijnych była niesprawiedliwie obwiniana za wspieranie antyamerykańskich nastrojów i twierdzą, że Madras odgrywają ważną rolę w krajach, w których miliony muzułmanów żyją w ubóstwie, a Państwowa Infrastruktura edukacyjna ulega rozpadowi.

Tło

definicja

arabskie słowo madrasa (liczba mnoga: madaris) ma na ogół dwa znaczenia: (1) w bardziej powszechnym dosłownym i potocznym użyciu oznacza po prostu „szkołę”; (2) w drugorzędnym znaczeniu madrasa jest instytucją edukacyjną oferującą nauczanie przedmiotów islamskich, w tym, ale nie ograniczając się do Koranu, powiedzeń (hadisów) Proroka Mahometa, orzecznictwa (fiqh) i prawa. Historycznie madrasy były wyróżniane jako instytucje wyższych studiów i istniały w przeciwieństwie do bardziej prymitywnych szkół zwanych kuttab, które uczyły tylko Koranu.1 Ostatnio „madrasa” została użyta jako hasło przez wielu zachodnich obserwatorów do oznaczenia każdej szkoły—podstawowej, średniej lub zaawansowanej—która promuje program nauczania oparty na islamie. W wielu krajach, w tym w Egipcie i Libanie, madrasa odnosi się do każdej instytucji edukacyjnej (sponsorowanej przez państwo, prywatnej, świeckiej lub religijnej). W Pakistanie i Bangladeszu madrasa często odnosi się do islamskich szkół religijnych. Może to być znaczący znacznik semantyczny, ponieważ analiza „reformy madrasy” może mieć różne implikacje w różnych kontekstach kulturowych, politycznych i geograficznych. O ile nie zaznaczono inaczej w tym artykule, termin madrasa odnosi się do islamskich szkół religijnych na poziomie podstawowym i średnim.

Historia

jako instytucja nauki, madrasa ma wieki. Jeden z pierwszych Madras, zwany Nizamiyah, został zbudowany w Bagdadzie w XI wieku naszej ery. Oferując jedzenie, zakwaterowanie i bezpłatną edukację, madrasy szybko rozprzestrzeniły się po świecie muzułmańskim i chociaż ich programy nauczania różniły się z miejsca na miejsce, zawsze miały charakter religijny, ponieważ szkoły te ostatecznie miały przygotować przyszłych islamskich uczonych religijnych (ulama) do swojej pracy. Podkreślając klasyczne tradycje w lingwistyce arabskiej, wykładowcy wykładali, a uczniowie uczyli się poprzez zapamiętywanie metodą rote. W XIX i na początku XX wieku, w epoce zachodnich rządów kolonialnych, świeckie instytucje zaczęły zastępować szkoły religijne o znaczeniu w całym świecie islamskim. XX wieku wraz z rosnącym zainteresowaniem religioznawstwem i Polityką islamską w krajach takich jak Iran i Pakistan, madrasy zostały zrewitalizowane. W latach 80. madrasy w Afganistanie i Pakistanie zostały rzekomo wzmocnione przez wzrost wsparcia finansowego ze strony Stanów Zjednoczonych,rządów dwóch państw europejskich, Arabii Saudyjskiej i innych państw Zatoki Perskiej, z których wszystkie rzekomo postrzegały te szkoły jako miejsce rekrutacji dla antysowieckich bojowników mudżahedinów.3 na początku lat 90. ruch talibów został utworzony przez Afgańskich islamskich duchownych i studentów (Talib oznacza po arabsku „student”), z których wielu było byłymi mudżahedinami, którzy studiowali i szkolili się w madrasach i którzy opowiadali się za ścisłą formą islamu podobną do Wahabizmu praktykowanego w Arabii Saudyjskiej i innych krajach Zatoki Perskiej.4

relacje między Madrasami a innymi instytucjami edukacyjnymi

Madras, w większości dzisiejszych krajów muzułmańskich, istnieją jako część szerszej infrastruktury edukacyjnej. Prywatny sektor edukacyjny zapewnia to, co jest uważane za wysokiej jakości edukację w zachodnim stylu dla tych studentów, którzy mogą sobie pozwolić na wysokie koszty czesnego. Ze względu na ich relatywnie niższe koszty, Wiele osób zwraca się do szkół państwowych, w których istnieją. Jednak w ostatnich latach i w bardziej zubożałych krajach rosnące koszty i niedobory publicznych instytucji edukacyjnych zachęciły rodziców do wysyłania swoich dzieci do Madras.5 zwolenników państwowego systemu edukacyjnego argumentowało, że poprawa istniejących szkół lub budowa nowych może stanowić realną alternatywę dla religijnych Madras. Inni twierdzą, że reformy powinny być zinstytucjonalizowane przede wszystkim w islamskich madrasach, aby zapewnić dobrze zaokrąglony program nauczania w tych popularnych instytucjach. Dokument strategiczny Amerykańskiej Agencji Rozwoju Międzynarodowego (USAID) z 2003 r.wzmacniający edukację w świecie muzułmańskim popiera oba te punkty widzenia.6

Curriculum

chociaż niektóre madrasy uczą przedmiotów świeckich, ogólnie madrasy oferują program religijny, koncentrując się na Koranie i tekstach islamskich. Poza nauczaniem podstawowych zasad religijnych, niektórzy twierdzą, że niewielka grupa zradykalizowanych Madras, szczególnie położona w pobliżu granicy afgańsko-pakistańskiej, Promuje wojowniczą formę islamu i uczy swoich muzułmańskich studentów, aby walczyli z niewierzącymi i sprzeciwiali się temu, co uważają za moralną deprawację Zachodu.7 innych obserwatorów sugeruje, że szkoły te są całkowicie obojętne na naukę religii i skupiają się wyłącznie na nauczaniu przemocy.8 w dokumencie strategicznym USAID z 2003 r.opisano powiązania między madrasami a ekstremistycznymi grupami islamskimi jako „rzadkie, ale niepokojące”, ale również dodano, że „sam dostęp do wysokiej jakości edukacji nie może zniechęcić wszystkich wrażliwych młodych ludzi do przyłączenia się do grup terrorystycznych.”9

inne obawy otaczają bardziej umiarkowane („quietist”) szkoły, w których uczniowie mogą być poinstruowani, aby odrzucić” niemoralną „i” materialistyczną ” kulturę Zachodu.10 statyczne programy nauczania i przestarzałe techniki pedagogiczne, takie jak Zapamiętywanie rote, stosowane w wielu szkołach quietist mogą również wytwarzać osoby, które nie są ani wykwalifikowane, ani przygotowane do nowoczesnej siły roboczej. Obrońcy systemu madrasa postrzegają jego tradycyjne podejście pedagogiczne jako sposób na zachowanie autentycznego Islamskiego Dziedzictwa. Ponieważ większość absolwentów madrasy ma dostęp tylko do ograniczonego rodzaju edukacji, często są zatrudnieni w sektorze religijnym jako liderzy modlitwy i uczeni Islamscy. Władze w różnych krajach rozważają propozycje wprowadzenia ulepszonych treści naukowych i matematycznych do programów Madras, przy jednoczesnym zachowaniu religijnego charakteru Madras education.

czynniki społeczno-ekonomiczne

madrasy oferują bezpłatną edukację, pokój i wyżywienie swoim uczniom, a tym samym przemawiają do zubożałych rodzin i osób. Ogólnie rzecz biorąc, te szkoły religijne są wspierane przez prywatne dary od wyznawców muzułmańskich poprzez proces dawania jałmużny znany po arabsku jako zakat. Praktyka zakatu—jednego z pięciu filarów wiary islamskiej-nakazuje, aby stała część dochodu była przekazywana na określone cele charytatywne, a tradycyjnie część zakatu przeznaczała na edukację religijną. Prawie wszystkie Madras są przeznaczone do kształcenia chłopców, chociaż istnieje niewielka liczba Madras dla dziewcząt.

przykłady obecnego stanu Madras

rola państw Zatoki perskiej11

w ostatnich latach światowa uwaga skupiła się na rozpowszechnianiu darowizn na rzecz islamskich organizacji charytatywnych i eksporcie konserwatywnych religijnych programów edukacyjnych przez rządy i obywateli Zatoki Perskiej. Wyrażono zaniepokojenie rozprzestrzenianiem się radykalnego islamu poprzez szkoły, uniwersytety i meczety, które otrzymały darowizny i materiały programowe od rządów, organizacji i obywateli Zatoki Perskiej. Instytucje te istnieją na całym świecie, w tym w Azji Południowej, Środkowej i Południowo-Wschodniej, na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej, Afryce Subsaharyjskiej, Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Niektórzy uważają, że nauczanie programów religijnych opartych na tradycjach islamskich powszechnych w Zatoce Perskiej zagraża istnieniu bardziej umiarkowanych wierzeń i praktyk w innych częściach świata muzułmańskiego. Jednak niektórzy twierdzą, że należy dokonać rozróżnienia między finansowaniem na wspieranie projektów charytatywnych, takich jak budowanie Madras, a finansowaniem, które było kierowane, jawnie lub pośrednio, na wspieranie ekstremistycznych Nauk w tych madrasach. Krytycy polityki państw Zatoki Perskiej zarzucali, że rządy Zatoki Perskiej długo zezwalały lub zachęcały do pozyskiwania funduszy przez charytatywne grupy Islamskie i fundacje związane z Al-Kaidą.12 kilka państw Zatoki Perskiej wzmocniło kontrole działalności organizacji charytatywnych zaangażowanych w działalność zamorską, w tym w budowę madrasy i administrację. Kilka islamskich organizacji charytatywnych z siedzibą w krajach Zatoki Perskiej nadal zapewnia pomoc dla projektów edukacyjnych w całym świecie muzułmańskim, a kanały odpowiedzialności między darczyńcami a odbiorcami za rozwój programów nauczania i kontrolę edukacji są często nierozwiązane lub niejasne.

Pakistan13

Hosting ponad 12,000 Madras,14 pakistańska religijna i publiczna infrastruktura edukacyjna są stale niepokojące w Stanach Zjednoczonych. W gospodarce, która charakteryzuje się skrajnym ubóstwem i niedorozwojem, koszty związane z pakistańskim systemem edukacji publicznej z kasą spowodowały, że niektórzy Pakistańczycy zwrócili się do Madras, aby uzyskać bezpłatną edukację, pokój i wyżywienie.15 innych osób preferuje edukację religijną dla niektórych swoich dzieci, których rodzeństwo może być zachęcane do wykonywania innych zawodów. Powiązania między pakistańskimi madrasami a obalonym afgańskim reżimem Talibskim, jak również domniemane powiązania między niektórymi madrasami a Al-Kaidą, skłoniły niektórych obserwatorów do uznania reformy pakistańskiego systemu Madras za ważne narzędzie walki z terroryzmem i środek pomagający ustabilizować afgański rząd.16 w zalecaniu zwiększonej uwagi USA do „rzeczywistych lub potencjalnych sanktuariów terrorystycznych,” 9/11 raport końcowy Komisji wyróżnił „słaba edukacja” w Pakistanie jako „szczególny problem”, powołując się na raporty, że niektóre madrasas „zostały wykorzystane jako inkubatory dla brutalnego ekstremizmu.- 17 we wrześniu 2006 r. afgański prezydent Hamid Karzaj wezwał Pakistan do podjęcia dalszych działań w celu zapobieżenia używaniu Madras przez ekstremistów i terrorystów .

raporty te otrzymały nowe i pilniejsze uwagi po doniesieniach, że jeden z czterech zamachowców-samobójców, którzy przeprowadzili ataki terrorystyczne na londyński system transportowy w lipcu 2005 r., spędził czas w pakistańskiej Madrasie z domniemanymi powiązaniami z ekstremistami. W odpowiedzi władze pakistańskie ponowiły plany nakazania wszystkim madrasom zarejestrowania się w rządzie i przedstawienia informacji o ich źródłach finansowania. Rząd wcześniej oferował zachęty dla Madras, które zgodziły się przestrzegać procedur rejestracji, w tym lepszych szkoleń, wynagrodzeń i dostaw. Przywódcy madrasy podobno zgodzili się na wymogi rejestracji i rachunkowości finansowej we wrześniu 2005 r., ale udało im się zachować anonimowość dla swoich darczyńców.

w styczniu 2007 r.ponad 12 000 pakistańskich Madras zarejestrowało się we władzach. W bardziej kontrowersyjnym kroku rząd Pakistański zażądał również, aby madrasowie wydali wszystkich swoich zagranicznych studentów do 31 grudnia 2005 roku. Z około 1700 zagranicznych studentów madrasy, 1000 opuściło Pakistan do 1 stycznia 2006 roku. W sierpniu 2006 władze pakistańskie ogłosiły zamiar deportacji niektórych z pozostałych 700 zagranicznych studentów, jeśli nie uzyskają pozwolenia na pozostanie w Pakistanie od swoich rządów krajowych: wizy osób z pozwoleniem zostały podobno przedłużone.

niektóre grupy nacjonalistyczne i islamskie sprzeciwiły się wysiłkom rządu w zakresie egzekwowania prawa, a władze wydały Oświadczenia wskazujące, że nie planują użycia siły ani zamknięcia niezgodnych z przepisami Madras w celu egzekwowania dyrektyw.18 w ataku lotniczym na madrasę w pobliżu granicy z Afganistanem w regionie plemiennym Bajaur zginęło 80 zgłoszonych bojowników 30 października 2006 r.i wywołało masowe protesty w całym Pakistanie.19 lipca 2007 pakistańskie siły bezpieczeństwa dokonały nalotu na madrasę związaną z konserwatywnym Czerwonym Meczetem po tym, jak osoby powiązane z placówkami odmówiły rządowym nakazom zaprzestania egzekwowania religijnych kodeksów społecznych. W podobnych starciach zginęło podobno ponad 100 osób.

we wrześniu 2007 roku Departament Stanu USA poinformował w swoim corocznym raporcie o wolności religijnej, że „w ostatnich latach wiele Madras nauczało ekstremistycznej doktryny wspierającej terroryzm.”Raport wskazywał” niezarejestrowane i kontrolowane przez Deobandiego madrasy w administrowanych Federalnie obszarach plemiennych (FATA) i północnym Beludżystanie” oraz „Szkoły Dawa prowadzone przez Jamat-ud-Dawa” jako zaangażowane w nauczanie ekstremizmu lub wspieranie organizacji terrorystycznych.20

inne interesujące Państwa

obecnie popularność Madras rośnie w niektórych częściach Azji Południowo-Wschodniej. Na przykład w Indonezji, gdzie mieszka największa liczba muzułmanów na świecie, prawie 20% -25% dzieci ze szkół podstawowych i średnich uczęszcza do pesantrens (islamskich szkół religijnych).21 indonezyjskich pesantrenów zostało wyróżnionych za nauczanie umiarkowanej formy islamu, takiej, która obejmuje Islamski Mistycyzm lub Sufizm. Władze Bangladeszu wyraziły zaniepokojenie wykorzystywaniem Madras przez sieć islamskich aktywistów, które są badane w związku z wieloma próbami i udanymi zamachami bombowymi w całym kraju. W związku ze śledztwem zatrzymano wielu studentów madrasy.

aktualna Polityka i ustawodawstwo USA

agencje wykonawcze i Kongres wykazały rosnące zainteresowanie ulepszeniem USA. działania informacyjne i podejmowanie wyzwań edukacyjnych w świecie muzułmańskim po zamachach terrorystycznych z 11 września. Raport końcowy Krajowej Komisji ds. ataków terrorystycznych na Stany Zjednoczone („komisja 9/11”) zajął się kwestiami edukacji w świecie islamskim w kontekście jej zaleceń dotyczących identyfikacji i priorytetyzacji rzeczywistych lub możliwych sanktuariów terrorystycznych oraz zapobiegania ciągłemu wzrostowi islamskiego terroryzmu. Odpowiednie sekcje ustawy o reformie wywiadu i zapobieganiu terroryzmowi (P. L. 108-458, Grudzień 17, 2004) rozwiązać wiele obaw odzwierciedlonych w 9/11 sprawozdania końcowego Komisji dotyczące poprawy możliwości edukacyjnych w świecie islamskim. Art. 7114 ustawy upoważnia prezydenta do utworzenia Międzynarodowego Funduszu na rzecz młodzieży na rzecz poprawy edukacji publicznej na Bliskim Wschodzie.

przykłady działań podjętych w celu wprowadzenia zmian edukacyjnych w krajach islamskich obejmują zobowiązanie USAID z września 2002 roku w wysokości 100 milionów dolarów w ciągu pięciu lat na reformę edukacji ogólnej w Pakistanie. Administracja zażądała 259 dolarów.664 mln w roku budżetowym 2008 na operacje zagraniczne przeznaczone na wsparcie bieżących programów pomocy edukacyjnej w wielu krajach Bliskiego Wschodu, w tym w Egipcie, Jemenie, Jordanii, Iraku, Libanie i Maroku. Administracja zażądała 118 670 milionów dolarów na podobne programy w Azji Południowej i Środkowej, w tym programy w Afganistanie, Pakistanie i Bangladeszu.

W 110. Kongresie P. L. 110-53, wykonująca ustawę z zaleceniami Komisji 9/11 z 2007 r. (podpisaną 3 sierpnia 2007 r.), zmienia i ponownie zatwierdza środki na Międzynarodowy Fundusz szans młodzieży muzułmańskiej pierwotnie zatwierdzony przez Sekcję 7114 P. L. 108-458. Ustawa wymaga również, aby administracja przedkładała Kongresowi coroczne sprawozdanie na temat wysiłków krajów arabskich i głównie muzułmańskich na rzecz zwiększenia dostępności Nowoczesnej Edukacji Podstawowej i zamknięcia instytucji edukacyjnych promujących ekstremizm religijny i terroryzm. Wymagany jest osobny raport na temat Stanów Zjednoczonych. pomoc edukacyjna i status działań zmierzających do utworzenia autoryzowanego funduszu.