Family: Lamiaceae

Part used: leaves and flowers

Energetics: warming, diffusive

Taste: bitter, pungent, diffusive

Actions: diaphoretic, antispasmodic, expectorant, carminative, nervine

Constituents: olejki eteryczne (pinokamfon, kamfora, fenlandren, terpeny, tujon, limonen, pinen, geraniol, borneol, octan bornylu) diterpeny, saponiny triterpenoidowe, olejek eteryczny, flawonoidy, hyzopina, garbniki, Żywica

charakterystyka roślin i rozmnażanie Hyssopus officinalis to aromatyczna, drzewiasta, krzewiasta bylina, która rośnie w krzaczastej Kępie 18-24″ wysokości. Jest uprawiany zarówno w ogrodach zielarskich (choć nie jest dziś często stosowany w ten sposób), jak i w ogrodach ozdobnych. Pozostaje zimozielony w klimacie bardziej umiarkowanym, ale kwitnie w strefach 4-9. Pochodzi z południowej i wschodniej Europy, ale naturalizował wzdłuż dróg w niektórych częściach USA i na całym świecie. Liście są ciemnozielone, lancetowate, aromatyczne i dorastają do około 1″ długości. Kwiaty są pachnące, dwuwarstwowe, rurkowate, fioletowo-niebieskie kwiaty z wystającymi pręcikami. Istnieją również białe i różowe odmiany ozdobne. Kwitną w okółkach po 6-8 kwiatów na długich, gęstych kolcach w połowie lub pod koniec lata.Hizop preferuje gleby dobrze osuszone, ale po założeniu jest rośliną twardą, odporną na suszę, która może przetrwać i rozmnażać się w jeszcze uboższych glebach. Jest łatwo rozmnażany przez nasiona, sadzonki lub podział korzeni. Hizop jest świetnym atraktorem pszczół i motyli, stanowiąc świetny dodatek do ogrodów ozdobnych, żywopłotów lub kontenerowych.
Historia historia Hyssopa sięga od pewnego czasu do wczesnych lat greckich. Cesarz rzymski Karol I stworzył edykt, że hyzop powinien być sadzony we wszystkich ogrodach fizykalnych po tym, jak poprawił swoje zdrowie. Jest to również wspomniane w Psalmie 51:7, w którym jest napisane „oczyść mnie hizopem, a będę czysty”, uważanym za związane z rozprzestrzenianiem się trądu w tym czasie. Hyzop był używany jako środek czyszczący na Bliskim Wschodzie, a wysuszona roślina była używana jako szczotka do czyszczenia świątyń i osób nieczystych. Hyzop był standardową rośliną w domowym ogrodzie przez wieki, a jego wartość i zastosowanie wydają się wahać między przyprawą kulinarną a medycyną. Po raz pierwszy został przywieziony do Anglii przez Gerarda w 1596 roku, więc większość dokumentacji pochodzi stamtąd, a niewiele na temat jego wykorzystania tutaj w Ameryce Północnej. Cherokee użyli naparu z rośliny, aby wywołać miesiączkę i przy pierwszych oznakach gorączki. Używali również syropu do wywoływania przeziębień i kaszlu, łagodzenia objawów astmy, a także innych chorób płuc i klatki piersiowej.

specyficzne wskazania i zastosowanie kliniczne.hyzop jest jednym z unikalnych ziół, które zostały opisane w kółko jako stymulujące i relaksujące wykrztuśne. Wydaje się to prawie sprzeczne, ale hizop jest naprawdę niczym innym. Jest dyfuzyjny, prawie ostry smak pozwala wiedzieć, że to zioło może pomóc przenieść te wewnętrzne słabe płyny, które należy wyprowadzić. Hizop jest klasycznym napotnym dzięki swoim aromatycznym właściwościom przypominającym inne zioła z rodziny miętowej. Najczęściej stosuje się go w przeziębieniach, kaszlu lub przewlekłej astmie, w której płuca stały się wilgotne i zatłoczone. Tkanki i mięśnie w płucach i oskrzeli drzewa może wydawać się na ogół suche i słabe z jedynym śluzu, który powstaje jest na ogół cienkie i białe. podczas gdy właściwości dyfuzyjne mogą wydawać się wysychające, działanie napotne promuje przepływ płynów, doprowadzając wilgoć do powierzchni płuc i skóry, a także działając jako środek moczopędny do przenoszenia płynu przez nerki i drogi moczowe. Powszechnie zaleca się we wczesnych stadiach przeziębienia lub grypy, aby szybko wyciągnąć gorączkę i zapobiec osadzaniu się choroby w tkankach w celu uzyskania pełnego ataku. Hizop może być również przydatny dla dzieci lub dorosłych, u których występuje utrzymująca się niska gorączka, a także pomaga złagodzić nerwowość lub drażliwość, które mogą towarzyszyć chorobie. Hizop wydaje się mieć ogólne powinowactwo do płuc, gdzie jest tradycyjnie stosowany jako syrop (z miodem) na zapalenie oskrzeli, przewlekłe infekcje płuc i astmę. Po zastosowaniu jako syrop wydaje się pełnić funkcję pod koniec choroby, gdy płuca i oskrzeliki stają się zmęczone, wysuszone, a w końcowym stadium choroby brakuje śluzu do wykrztuszenia. jak już wcześniej wspomniano, wydaje się być również użytecznym sprzymierzeńcem jako napar na początku choroby, gdy występuje niska przewlekła gorączka, a słaby organizm nie może uzyskać odpowiedniej odpowiedzi na gorączkę w walce z przeziębieniem lub grypą. Tutaj wydaje się, że pomaga otworzyć pory i wyciągnąć wilgoć z tkanki, zwiększając pot na skórze, a także smarując kanały płuc i układu moczowego. Ten wzrost wydzielania jest również częścią jego działania na przewód pokarmowy, aby pomóc stymulować słabe trawienie według Maude Grieve (1971). Jego właściwości aromatyczne mogą wskazywać na niektóre z jego efektów jako wiatropędny. herb ten również został uznany za cenny do stosowania miejscowego dzięki doktrynie sygnatury. Culpeper szczególnie wspomina o jego użyciu do” usuwania czarnych i niebieskich plam i śladów, które pojawiają się przez uderzenia, siniaki lub upadki”, kolor, który bardzo przypomina kolor kwiatu.