mitologia grecka >>>>>bogowie nieba>> horae (Horai)

dwanaście Horai (horae) było boginiami godziny dnia (a być może także dwanaście miesięcy w roku). Kierowali ścieżką boga słońca Heliosa, który przemierzał niebo, dzieląc dzień na porcje.

starożytni Grecy nie mieli godzin o stałej długości, jak my dzisiaj. Zamiast tego dzielili godziny światła dziennego na dwanaście porcji określonych przez pozycję słońca na niebie. Tak więc długość godziny różniła się między dłuższymi dniami lata a krótszymi zimowymi.

dwanaście Horai nie zawsze było wyraźnie odróżnialnych od Horai pór roku, które były również opisywane jako nadzorujące ścieżkę słońca.

rodzina godzin

rodzice

HELIOS (Quintus Smyrnaeus 2.490)
KHRONOS (Nonnus Dionysiaca 12.15)

potomstwo

AUGE, ANATOLE, MOUSIKA, GYMNASTIKA, NYMPHE, MESEMBRIA, SPONDE, ELETE, AKTE, HESPERIS, DYSIS (Hyginus Fabulae 183)
Anatolia, mesembria, DYSIS, Arktos (nonnus dionysiaca 41.263)

cytaty z literatury klasycznej

Kwintus smyrnaeus, upadek Troi 1. 48 ff (trans. Droga) (Grecki epic C4th A. D.):
„Jak kiedy zstępuje Eos (Świt) z Olympos’ herbu nieugięty, Eos, serce-exultant w jej promienne rumaki pośród jasnowłosych Horai (Horae, godziny); I o ’ er ich wszystkich, jak bezbłędne-fair soever these may be, jej blask piękna świeci wybitny.”

Kwintus Smyrnaeus, upadek Troi 2. 490 ff :
„erigeneia (dziecko mgły) w swoim rydwanie przez niebo jechała. Dziwiły się córki słońca (Helioio Thugatres), które stały blisko niej, wokół tego cudownego splendoru-pierścienia wyznaczonego dla rasy-biegu niestrudzonego słońca przez Zeusa, granicy życia i śmierci całej natury, rundy dally, która tworzy wieczny Obwód kroczących lat.”

Kwintus Smyrnaeus, upadek Troi 2. 549 ff:
” EOS (Pani poranna) zawodząc swoje drogie dziecko z nieba zstąpiło. Brało w niej udział dwanaście dziewcząt lśniących taflami, strażnicy wysokich ścieżek słońca na zawsze krążących, strażnicy nocy i Świtu, i każdy porządek świata oprawiony w Zeusa, wokół którego odwiecznych drzwi rezydencji ze wschodu na zachód tańczą, z zachodu na wschód, wirując kołami lat żniwnych, podczas gdy toczy się niekończąca się runda zimnego zimna i kwiecistej wiosny, i pięknego letniego przypływu i ciężkiej jesieni. Ci zstąpili z nieba, bo Memnon zawodził dziko i wysoko, i opłakiwał plejady. Echem otaczają daleko rozciągające się góry i strumień Aisepos’ (Aesepus’). Bezustannie wzbudzała zapalczywość, a pośród nich, padając na syna i zaciskając się, zawodziła Eos.”

Kwintus Smyrnaeus, upadek Troi 2. 658 ff:
” EOS (The Dawn) divine now heavenward raised with the all-fostering Horai (Horae, godziny), który przyciągnął ją do progu Zeusa, boleśnie loth, ale podbity przez ich łagodnych pism, takich jak salve the bitterest grief of broken hearts.”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 183 (trans. Grant) (Rzymski mitograf C2nd A. D.) :
„imiona Horae, córek Jowisza, syna Saturna, i Themis, córki Titanidis (Tytaness), to : Auxo, Eunomia (Order), Pherusa, Carpo (owoc), Dice (Sprawiedliwość), Euporia, Irene (Pokój), Orthosie, Thallo (Bud). Inni pisarze podają dziesięć takich imion: Auge (gdy światło pojawia się po raz pierwszy), Anatole (Świt), Musica (Muzyka-godzina), Gymnastica (Gymn-godzina), Nymphe (kąpiel-godzina), Mesembria (Południe), Sponde (libacje nalewane po obiedzie), Elete, Acte, Hesperis (wieczór) i Dysis (ustawienie).”

Valerius Flaccus, Argonautica 4. 90 ff (trans. Mozley) (Roman epic C1st A. D.) :
” w jaskiniach tytanian rozbrzmiewa moździerz ; spieszony złotowłosą Horae (godzinami) Sol (Słońce) wkłada swój diadem niezliczonych promieni.”

Statius, Thebaid 3. 406 ff (trans. Mozley) (Roman epic C1st A. D.) :
„Far on the slowing margin of the western sea sinking Sol (The Sun) had unyoked his flaming rumaki, and laved their bright manes in the springs of Oceanus . . . i prędko kroczące Horae (godziny), które pozbawiają go wodzy i utkanej chwały jego złotego koronetu i przeżywają na nowo kapiące piersi jego konia z gorącej uprzęży; niektórzy zamieniają zasłużone rumaki w miękkie pastwiska, a rydwan przechylają do tyłu, biegając w powietrzu.”

Nonnus, Dionizego 12. 15 ff (trans. Rouse) (gr. epic C5th A. D.):
” czterech witało dwunastu krążących wokół Horai (Horae, godziny), córki Khronos (Chronos, czas), potrojone wokół ognistego tronu niestrudzonego Woźnicy rydwanu w pierścieniu, słudzy Heliosa, którzy uczestniczą w jego lśniącym samochodzie, kapłanki lichtgang każda po kolei : zginają służebną szyję starożytnemu zarządcy wszechświata.”

Nonnus, Dionizego 38. 130 ff :
„Horai lightfoot (Horae, godziny) uznali ślub Klymene (Clymene) z Heliosem (słońcem) Faesphoros, nimfy Neides (Naiad nimfy) tańczyły wokół; w wodnistej altanie ślubnej płodna Panna została poślubiona w płonącym związku i przyjęła gorącego Oblubieńca w chłodne ramiona.”

Nonnus, Dionizego 38. 287 ff:
” 'kiedy rozpoczniesz swój kurs, przejedź blisko Kerne (Cerne) i weź Phosphoros (gwiazdę poranną) jako przewodnika, aby poprowadzić twój samochód, a nie zbłądzisz; dwanaście okrążających Horai (Horae, godziny) z kolei skieruje Twoją drogę.”
. . .Horai (godziny) przywieźli ogniste konie Heliosa z ich wschodniego żłóbka; Eosphoros (Gwiazda świtu) podszedł śmiało do jarzma i zapinał końskie szyje w jasnych jokestrapach na ich służbę.”

Nonnus, Dionizego 41. 263 ff :
„sala harmonii Matki Bożej , w której Nimfa mieszkała w domu, zbudowanym samodzielnie, w kształcie wielkiego wszechświata z jego czterema kwaterami połączonymi w jedną. Cztery portale były o tej warowni dowodem na to, że he cztery Aetai (wiatry). Służebnice chroniły to mieszkanie ze wszystkich stron, okrągły obraz wszechświata : drzwi zostały przydzielone-Anatolia (wschodząca) była służącą, która uczestniczyła w bramie wschodniego wiatru (Euros); przy zachodnim wietrze (Zefiros) była Dysis (ustawienie) Pielęgniarka Selene (Księżyc); Mesembrias (Południe) trzymał śmiałość ognistego południa (Notos); Arktos niedźwiedź był sługą, który otworzył bramę północy (Boreas), gęstą chmurami i posypaną gradem.”

NAMES OF THE HOURS