T-50 golden eagle to lekki, naddźwiękowy samolot treningowy. Został opracowany przez południowokoreańską firmę lotniczą Korea Aerospace Industries (KAI) we współpracy z amerykańskim Lockheed Martin. Jego rozwój rozpoczął się w połowie lat 90. koszty rozwoju zostały podzielone 17% przez KAI, 13% przez Lockheed Martin i 70% przez rząd Korei Południowej. Złoty Orzeł odbył swój pierwszy lot w 2002 roku. Od 2005 roku samolot ten jest w służbie Sił Powietrznych Republiki Korei (49 sztuk). Został wyeksportowany do Indonezji (16) i zamówiony przez Irak i Filipiny. Do 2015 roku zbudowano łącznie 116 sztuk tego samolotu w czterech różnych wariantach. Zamówiono kolejne 96 samolotów różnych wariantów, które powinny zostać dostarczone w najbliższej przyszłości. W ciągu najbliższych 30 lat KAI i Lockheed Martin planują sprzedać około 1000 Złotych Orłów i jego wariantów dla różnych klientów.

ten samolot szkoleniowy jest napędzany przez jeden turbofan General Electric F404 z dopalaczem. Silnik ten jest produkowany na licencji General Electric przez południowokoreańską firmę Samsung Hanwha Techwin. Samolot ma prędkość maksymalną 1 640 km / h na wysokości 9 km, co czyni Golden Eagle jednym z najszybszych trenerów na świecie.

ten samolot jest w tej samej klasie, co samoloty typu AmericanBoeing / BAE Systems T-45 Goshawk. Ogólnie przyjmuje się, że Golden Eagle jest lepszy niżyakovlev Jak-130 Orbae Systems Hawk. Jednak według przedstawicieli Singapore defense stosunek ceny do jakości nie jest korzystny dla Golden Hawk. Przy kosztach jednostkowych między 21 a 30 milionami dolarów, Singapurskie Ministerstwo Obrony zdecydowało się anulować swoją ofertę na Golden Hawk i zdecydowało się na zakup Aermacchi M-346 Master w zamian. Według nich nawet BAE Systems Hawk jest bardziej rozsądną opcją niż południowokoreańskie samoloty.

bazowy KAI T-50 przekształcił się w całą rodzinę samolotów wojskowych, z których wszystkie mogą być wykorzystywane jako trenerzy.t-50B jest akrobatyczną wersją oryginalnego modelu, który został zaprojektowany w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003, w latach 1999-2003. Jest używany wyłącznie przez zespół akrobacyjny Sił Powietrznych Korei, zwany Black Eagles. Korea Południowa obsługuje 9 takich samolotów.

ta-50 lead-in fighter trainer and light attack aircraft. Pierwotnie nosił nazwę A-50. Zwykle TA-50 jest używany jako trener, chociaż w razie potrzeby może być używany jako lekki samolot szturmowy. Samolot ten wyposażony jest w 3-lufowe działo obrotowe kalibru 20 mm. Może przenosić pociski powietrze-powietrze AIM-120 AMRAAM i AIM-9 Sidewinder, pociski powietrze-ziemia AGM-65 Maverick, Mk.82 lub Mk.83 bomby. Wyposażony jest w wielomodowy radar kierowania ogniem. Korea Południowa obsługuje 22 takie samoloty. Irak zamówił 24 takie samoloty. Dostawy planowane są na 2016 rok.

; fa-50 Lekki myśliwiec wielozadaniowy. Ta gotowa do walki wersja weszła do swojego dziewiczego lotu w 2011 roku. Może również przenosić broń podobną do tej z TA-50. Samolot ten wyposażony jest w jedną 3-lufową armatę obrotową General Dynamics a-50 kalibru 20 mm. Posiada 7 punktów twardych, które mogą przenosić łącznie 3 740 kg amunicji. Ten samolot jest wyposażony w wielomodowy radar kontroli ognia. Niektóre źródła podają, że w niektórych przypadkach fa-50 jest nawet kompatybilny z wielozadaniowym myśliwcem KAI KF-16. Republika Korei przyjęła ten samolot w 2013 roku i obsługuje 20 jednostek, podczas gdy 60 kolejnych jest na zamówienie. Zastępuje on ageingF-5E/F Tiger II. filipińskie Siły Powietrzne zamówiły 12 takich samolotów.