Słoik Mason, jaki znamy dzisiaj, został nazwany na cześć Johna Landisa Masona, który po raz pierwszy wynalazł i opatentował go w 1858 roku. W Stanach Zjednoczonych słoiki murarskie o standardowych rozmiarach są wykonane ze szkła sodowo-wapiennego.

zaczęło się od zwykłego słoika do konserw, używanego do zachowania sezonowej nagrody, i przekształciło się w szeroki, Wielofunkcyjny szklany słoik, którego używamy również do dekoracji, rzemiosła i prezentów.

potrzebując sposobu na bezpieczne przechowywanie żywności dla swoich żołnierzy, Napolèon zaoferował zapłatę każdemu, kto odkrył nową metodę transportu żywności. Po kilku wczesnych rewizjach, słoik murarski, do którego przywykliśmy dziś, zadebiutował w 1858 roku.

w następnym stuleciu Słoik Mason nadal poprawiał się w projektowaniu i zyskał popularność, ponieważ konkurenci (tacy jak szklane słoiki z piłką) weszli na rynek. We wczesnych latach XX wieku poprawa uszczelnienia pokryw ostatecznie usprawniła proces puszkowania, dzięki czemu te szklane słoiki stały się podstawą gospodarstwa domowego.

w latach 50.XX wieku Chłodnictwo doprowadziło do zaniku praktyk konserwowania żywności, jednak słoik murarski nadal był rafinowany. Następnie w 1990 roku wprowadzenie Martha Stewart Living ożywiło popularność tych szklanych słoików i wprowadziło je do nowej generacji.

ich konsekwentna obecność w przestrzeni gastronomicznej i stylu życia sprawiła, że są równie popularne wśród gospodyń domowych, kucharzy i piekarzy, jak wśród majsterkowiczów, projektantów i organizatorów imprez.