Helleborus orientalis
Helleborus orientalis, znany również jako róża wielkopostna, jest wieloletnią rośliną kwitnącą i gatunkiem ciemiernika z rodziny jaskrowatych, Ranunculaceae, pochodzącym z Grecji i Turcji. Gatunek opisał Jean-Baptiste Lamarck w 1789 roku, nadając mu obecną nazwę Helleborus orientalis („Hellébore du Levant”). Nazwa gatunkowa pochodzi od łacińskiego oriens (Wschód). Nazwa zwyczajowa pochodzi od ich kwitnienia w okresie Wielkiego Postu. W obrębie rodzaju Helleborus został sklasyfikowany w sekcji Helleborastrum i jest blisko spokrewniony z pozostałymi ośmioma gatunkami w sekcji. Wszystkie te gatunki są bardzo zmienne i swobodnie się ze sobą mieszają.
| Helleborus orientalis | |
|---|---|
| klasyfikacja naukowa   | |
| Królestwo: | Plantae | 
| Klad: | Tracheophytes | 
| Clade: | Angiosperms | 
| Clade: | Eudicots | 
| Order: | Ranunculales | 
| Family: | Ranunculaceae | 
| Genus: | Helleborus | 
| Species: | H. orientalis | 
| Nazwa Dwumianowa | |
| Helleborus orientalis | |
 
 
róża wielkopostna rośnie jako wieloletnie zioło, osiągając 30-45 lat.centymetry (12-18 cali) wysokie, z błyszczącymi zielonymi dłoniastymi liśćmi złożonymi z 7-9 listków z ząbkowanymi krawędziami liści. Skórzasta konsystencja, liście są wiecznie zielone. Zwisające kwiaty w kształcie kielicha pojawiają się późną zimą i wiosną, powstając w grupach po 1-4 na końcach grubych łodyg wznoszących się nad liśćmi. Mają żółte pręciki. Wszystkie części róży wielkopostnej są trujące.
w uprawie Róża wielkopostna nadaje się do zacienionych lub częściowo zacienionych stanowisk w ogrodzie, w glebie bogatej w próchnicę. Uprawiane odmiany mają szeroką gamę barw. Niemieccy plantatorzy rozpoczęli hodowlę H. orientalis w połowie XIX wieku, wzbogaconą o nowy materiał z Kaukazu przez Petersburski Ogród Botaniczny. Nowe odmiany zostały wkrótce wprowadzone do Wielkiej Brytanii. Zainteresowanie osiągnęło szczyt pod koniec XIX wieku, ale rodzaj ten przestał być popularny w latach 20.XX wieku. Róża wielkopostna została ożywiona w ogrodnictwie w latach 60. przez Helen Ballard, która wyhodowała wiele nowych odmian. Uprawiane odmiany mogą mieć kwiaty białe, zielone, różowe do bordowych i fioletowych lub cętkowanych.