Dempsey otrzymał swój pierwszy tytuł 4 lipca 1919 roku, przeciwko mistrzowi wagi ciężkiej Jessowi Willardowi. Dempsey znokautował Willarda siedem razy w pierwszej rundzie i wygrał walkę po tym, jak Willard, który miał złamaną szczękę, odmówił wyjścia na czwartą rundę. „Nie było nic artystycznego w ataku Dempseya” – pisze Międzynarodowa bokserska Galeria Sławy. „To był czysty gniew.”
Willard twierdzi, że Dempsey nielegalnie” ładował ” rękawice, co jest powszechną praktyką dla wojowników epoki. Menadżer Dempseya, Jack ” Doc ” Kearns, ujawnił w swoim pamiętniku, że załadował rękawice Dempseya, ale Dempsey o tym nie wiedział. Dempsey stanowczo zaprzeczył temu zarzutowi.
Dempsey, teraz nazywany „Manassa Mauler”, był mistrzem, ale nie był popularny. Nie służył w czasie I Wojny Światowej i choć został uniewinniony od oszustw, otrzymał krytykę za bycie „leniwcem”, pisze Larry Schwartz z ESPN.
w 1921 Dempsey został obsadzony w roli czarnego charakteru przeciwko francuskiemu bohaterowi wojennemu Georges ’ owi Carpentierowi. Przed pierwszą bramką w historii boksu, Dempsey znokautował Carpentiera w czwartej rundzie.
Dempsey wziął dwa lata przerwy od walk w 1924 i 1925, po walce z Argentyńczykiem Luisem Angelem Firpo, w której Dempsey został wysłany przez liny i w pierwszej rundzie na press row. Dempsey odzyskał przytomność i pokonał Firpo w drugiej rundzie.
Dempsey powrócił do boksu w 1926 roku, by walczyć z genem Tunneyem, który pokonał go w 10 rundach. Po kłótni jego żona, aktorka Estelle Taylor, zapytała, co poszło nie tak. Dempsey odpowiedział: „kochanie, zapomniałem się schylić.”
Jak na ironię popularność Dempseya wzrosła po przegranej. Po pokonaniu Jacka Sharkey 'a, Dempsey otrzymał rewanż przeciwko Tunneyowi przed 104 943 fanami na Chicago’ s Soldier Field, pierwszym box office boksu wartym 2 miliony dolarów.