Ginger Baker, jeden z najbardziej innowacyjnych i wpływowych perkusistów w muzyce rockowej, zmarł w wieku 80 lat.

współzałożyciel Cream, grał również z Blind Faith, Hawkwind i Fela Kuti w długiej i zróżnicowanej karierze.

jego styl łączył liryzm jazzu z surową mocą rocka. Jeden z krytyków powiedział, że obserwowanie go było jak oglądanie „ludzkiego kombajnu zbożowego”.

ale był też postacią temperamentną i kłótliwą, której zachowanie często prowadziło do popisów na scenie.

nazywany Ginger ze względu na płonące Rude Włosy, muzyk był urodził się jako Peter Edward Baker w Lewisham w południowym Londynie, krótko przed II wojną światową.

jego ojciec murarz zginął w akcji w 1943 roku, a jego matka, ojczym i ciotka wychowywały go w biedzie.

kłopotliwy student, jako nastolatek dołączył do lokalnego gangu i zaangażował się w drobne kradzieże. Kiedy próbował odejść, członkowie gangu zaatakowali go brzytwą.

„Natural time”

jego wczesną ambicją była jazda w Tour de France, ale został zmuszony do rezygnacji ze sportu, gdy w wieku 16 lat jego rower „dogonił” taksówką. Zamiast tego zaczął grać na perkusji.

„zawsze waliłem w biurka w szkole” – wspominał. „Więc wszystkie dzieci powtarzały: ” Idź i graj na perkusji”, a ja po prostu usiadłem i mogłem grać.

” to dar od Boga. Albo masz, albo nie. a ja mam: czas. Czas naturalny.”

mocne nogi, które rozwinął podczas długich przejażdżek rowerowych, pomogły mu grać w preferowany przez niego zestaw perkusyjny do gry na kontrabasie, a baker wkrótce przekonał się do swojego pierwszego występu.

grał z takimi muzykami jazzowymi jak Terry Lightfoot i Acker Bilk, ale jego styl – fragmentaryczny i agresywny, ale artykulacyjny i natarczywy – był często dziwny.

zamiast tego skierował się w stronę rozkwitającej londyńskiej sceny bluesowej i w 1962 roku dołączył do bluesa Alexisa Kornera Incorporated z rekomendacji Charliego Wattsa, który odchodził, by dołączyć do The Rolling Stones.

wcześnie zyskał sławę jako członek organizacji Graham Bond u boku basisty Jacka Bruce ’ a – ale to ich partnerstwo z Ericem Claptonem w cream sprawiło, że wszystkie trzy gwiazdy stały się gwiazdami.

jedna z pierwszych rockowych „supergrup”, połączyła bluesa i psychodelię z olśniewającym efektem takich piosenek jak Strange Brew, Sunshine Of Your Love, Badge i I Feel Free. Sprzedali ponad 35 milionów albumów i otrzymali pierwszą na świecie platynową płytę za swój LP Wheels of Fire.

wraz z Jimi Hendrix Experience, zespół poszerzył słownictwo ciężkiego rocka, szczególnie podczas ich incendiary live show, gdzie trzej muzycy rozciągali proste riffy w długie, eksploracyjne improwizacje.

„To było tak, jakby coś innego przejęło kontrolę”, powiedział kiedyś Baker o zabawie ze śmietaną. „Nie jesteś świadomy gry. Słuchacie tego fantastycznego dźwięku, którego jesteście częścią. A twoja część po prostu … się dzieje. To był dar, a my troje mieliśmy go pod dostatkiem.”

ale zmienność, która napędzała ich występy, była zakorzeniona w animozji. Kłótnie Bakera i Bruce ’ a były częste i gwałtowne, nawet doprowadzając Claptona do łez. Pewnego razu, Baker próbował zakończyć jedną z solówek Bruce 'a, odbijając patyk od jego werbla i uderzając w głowę Bruce’ a.

„więc chwyciłem swój kontrabas”, wspominał później Bruce „i zburzyłem go i jego zestaw.”

zespół ostatecznie rozpadł się po dwóch latach i czterech albumach, z pożegnalnym koncertem w londyńskiej Royal Albert Hall w 1968 roku.

„krem przyszedł i odszedł prawie w mgnieniu oka, ale zostawił niezatarty ślad na muzyce rockowej” – napisał Colin Larkin w Encyklopedii muzyki popularnej.

zespoły, które zbudowały swój szablon to Deep Purple, Black Sabbath i Led Zeppelin – Nie żeby Baker był pod wrażeniem.

„nie sądzę, aby Led Zeppelin wypełnił pustkę, którą zostawił Cream, ale zarobili dużo pieniędzy” – powiedział Forbes.

Po upadku zespołu, wraz z Claptonem i Steve ’ em Winwoodem założył Blind Faith, a następnie ambitny 10-osobowy zespół Air Force, który połączył jego zainteresowania jazzem i Afro-fusion.

podczas gdy muzyka była na wysokim poziomie, eklektyczna mieszanka jazzu, bluesa, muzyki afrykańskiej i nadmiaru perkusji – było trzech perkusistów – nigdy nie zainspirowała masowych fanów.

Po jednym albumie studyjnym i koncercie na żywo w Royal Albert Hall, siły Powietrzne, osłabione zmianami personalnymi, ostatecznie rozbiły się i spłonęły.

związana z narkotykami śmierć jego przyjaciela, Jimiego Hendrixa, przekonała Bakera, że nadszedł czas, aby opuścić londyńską scenę muzyczną i oczyścić się.

wyjechał z Wielkiej Brytanii, aby zamieszkać w Nigerii, gdzie nagrywał z Fela Kuti i zbudował własne studio nagraniowe. Pomógł Paulowi McCartneyowi w nagraniu albumu the classic Wings „Band on the Run”, chociaż ich związek załamał się, twierdząc, że nigdy mu nie zapłacono.

problemy finansowe tego czy innego rodzaju dręczyły go przez cały ten okres i ostatecznie stracił kontrolę nad swoim studiem.

z dala od muzyki, zajął się rajdową jazdą i, nieco nieprzyzwoicie, rozwinął miłość do polo, budując pokaźną kolekcję kucyków, pomimo jego skłonności do kontuzji.

„Musieli wyjąć kawałek mojej kości biodrowej i wkręcić go w szyję.”

w latach 80.grał z John Lydon ’ s Public Image Ltd, jednocześnie tworząc i odrzucając nowe zespoły, które łączyły jego afrykańskie i zachodnie wpływy muzyczne, takie jak African Force i Middle Passage.

podczas gdy sukces komercyjny umknął mu, jego reputacja, szczególnie wśród nowego pokolenia perkusistów, pozostała wysoka.

„jego gra była rewolucyjna” – powiedział Neil Peart, perkusista kanadyjskiego zespołu Rush. „Ustanowił poprzeczkę dla tego, czym może być rock drumming.”

Cream został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1993 roku, na krótko łącząc się, aby zagrać trzy utwory, a następnie ponownie połączył siły w 2005 roku na serię koncertów w Londynie i Nowym Jorku.

niemal nieuchronnie występy zakończyły się walką Bakera i Bruce ’ a na scenie.

„to dla mnie i Ginger sprawa z ostrzem noża”-powiedział Bruce. „Obecnie szczęśliwie współistniejemy na różnych kontynentach… chociaż myślałam o tym, żeby się wyprowadził. Wciąż jest za blisko.”

Baker faktycznie udał się do Południowej Afryki, gdzie wydał pieniądze na reunion kupując kucyki polo i finansując szpital weterynaryjny.

w 2012 roku stał się tematem niezwykle przyjemnego filmu dokumentalnego – Beware of Mr Baker – który zilustrował, jak jego Oszałamiająca perkusja nie była ani tak dzika, ani tak niezwykła jak jego życie osobiste.

w scenie otwierającej, muzyk został widziany atakując reżysera Jay ’ a Bulgera metalową laską, oświadczając: „położę cię w szpitalu.”Później zadomowił się, by zastanowić się nad śladami rozbitych zespołów, byłych żon i zaniedbanych dzieci, które pozostawił po sobie.

„Wywarł na mnie wpływ jako perkusista, ale nie jako osoba” – wspominał Simon Kirke z Free, który koncertował z Cream.

w późniejszych latach był nękany przez zły stan zdrowia, złamał większość żeber, a następnie zdiagnozowano u niego zwyrodnienie kręgosłupa i początek rozedmy płuc.

„Bóg karze mnie za moją przeszłą niegodziwość, utrzymując mnie przy życiu i w jak największym bólu” – powiedział wtedy Rolling Stone.

muzyk walczył o nagranie ostatniej płyty, dlaczego?, w 2014. Dwa lata później przeszedł operację na otwartym sercu i ogłosił, że odchodzi z trasy koncertowej.

„Just seen doctor … big shock … no more gigs for this old drummer… wszystko jest wyłączone ” – napisał na swoim oficjalnym blogu.

” ze wszystkich rzeczy nigdy nie myślałem, że to będzie moje serce.”

śmierć Bakera sprawi, że będzie uważany za jednego z najbardziej wpływowych muzyków rocka, ale szydził z takich wyróżnień, nalegając: „perkusiści są tak naprawdę niczym więcej niż strażnikami czasu.”

powiedział Rhythm magazine: „zadaniem perkusisty jest sprawić, by inni dobrze brzmiali.”

Śledź nas na Facebooku lub Twitterze @Bbcnewsents. Jeśli masz pomysł na artykuł wyślij e-mail [email protected].