wprowadzenie

brak spójności w pojęciu „Sport ekstremalny” oznacza, że osoby chcące studiować tę dziedzinę są zmuszone do stworzenia własnych kryteriów jako punktu wyjścia, często w sposób mniej naukowy. W tym literackim przeglądzie współczesnych i historycznych artykułów naukowych pojawia się kluczowe pytanie, czy definicja sportu ekstremalnego polega na podejmowaniu ryzyka z dużą szansą na kontuzję lub śmierć, czy też istnieją dodatkowe aspekty do rozważenia, takie jak styl życia lub związek ze środowiskiem naturalnym. Niniejsza recenzja nie analizuje żadnych hipotez i jest narracją opartą na kluczowych pracach. Ze względu na brak literatury na ten temat nie uważano za stosowne prowadzenia systematycznego przeglądu.

celem tego artykułu jest dwojaki: po pierwsze, w celu wykazania, czy termin „Sport ekstremalny” w kategoriach naukowych stał się mylący, wprowadzając w błąd w kontekście sportu, który zwykle obejmuje, po drugie, aby zaproponować zmienioną, dokładniejszą definicję sportu ekstremalnego, odzwierciedlającą działania, które obejmuje w kontekście innych sportów niezwiązanych z głównym nurtem. Na podstawie tego przeglądu argumentuje się, że nowa definicja sportu ekstremalnego jest jednym z „(głównie) konkurencyjnej (porównanie lub samooceny) działalności, w ramach której uczestnik jest poddawany naturalnych lub nietypowych wymagań fizycznych. Co więcej, nieudany wynik „prawdopodobnie spowoduje uraz lub śmierć uczestnika, w przeciwieństwie do sportów ekstremalnych” (Cohen, 2016, str. 138).

„Sport ekstremalny” – kwestionowanie definicji

pytanie, co to jest Sport ekstremalny i czy termin „Sport ekstremalny” powinien być używany do oznaczania poszczególnych dyscyplin sportowych, można rozpatrywać z różnych perspektyw. „Sport ekstremalny „wydaje się być używany zamiennie z” sportem wysokiego ryzyka ” w dużej części literatury badawczej. Zarówno „wysokie ryzyko”, jak i „Sport ekstremalny” są zdefiniowane jako każdy „sport, w którym trzeba zaakceptować możliwość ciężkiego urazu lub śmierci jako nieodłączną część działalności”(Breivik et al., 1994). W ten sam sposób klasyfikacja ekstremalnego lub wysokiego ryzyka może być częściowo spowodowana szczytowymi komponentami statycznymi i dynamicznymi osiągniętymi podczas konkurencji (Mitchell et al., 2005), co może powodować zmiany w organizmie, takie jak wysokie ciśnienie krwi (np. Squash vs.Łucznictwo). Dalsza klasyfikacja uwzględniałaby ryzyko fizyczne (np. Base Jumping vs. Rzutki) jako cecha definiująca każdy „Sport ekstremalny lub wysokiego ryzyka” (Palmer, 2002). Jednak implikacja, że ci, którzy uprawiają sport ekstremalny, są wyłącznie uczestnikami wysokiego ryzyka, jest nadmiernym uproszczeniem, które wymaga starannego rozważenia. Według Kay and Laberge (2002) Istnieje tak wiele sprzecznych czynników oprócz ryzyka. Sugeruje się tutaj, że istnieją wymiary przestrzenne, emocjonalne, indywidualistyczne i transgresywne do rozważenia w tych sportach. Terminy takie jak” alternatywa”,” Akcja”,” Przygoda „i” styl życia ” są również używane do opisania sportu ekstremalnego, jednak żaden z tych terminów kategorycznie obejmują to, co Sport ekstremalny faktycznie pociąga za sobą.

Co To jest Extreme?

według Merriam-Webster ’ s Online dictionary (retrieved September 2018) słowo extreme oznacza: (1) przekraczanie zwyczajnego, zwykłego lub oczekiwanego. (2) istniejące w bardzo wysokim stopniu. (3) przechodząc do wielkich lub przesadzonych długości. W związku z tym ekstremalne stosowane w „sporcie ekstremalnym „sugeruje odchylenie poza to, co jest ogólnie postrzegane jako” normalna „lub” tradycyjna ” aktywność i zakłada, że uczestnicy realizują działania poza tymi ograniczeniami. Online Oxford University Dictionary (2018) definiuje „Sport ekstremalny” jako „oznaczający lub odnoszący się do sportu uprawianego w niebezpiecznym środowisku i wiążącego się z dużym ryzykiem.”Tak więc koncepcja ” przekraczania normalnych granic” i „ryzyka” wydaje się integralną częścią tego, co stanowi Sport ekstremalny. Booker (1998) stwierdził, że „sporty ekstremalne” wykraczają poza granice umiaru; przekraczając to, co jest uważane za rozsądne-to znaczy, radykalne i sportowe, które znajdują się na najbardziej oddalonym. Breivik i in. (1994) zdefiniował Sport ekstremalny ” jako sport wysokiego ryzyka, w którym istnieje możliwość ciężkiego urazu lub śmierci, a także jest integralną częścią sportu lub działalności. Tak więc składniki tych definicji obejmują: wykraczanie poza normę tego, co jest uważane za rozsądne i może skutkować poważnymi obrażeniami lub śmiercią, tj. wysokim ryzykiem fizycznym i/lub psychicznym.

czym jest Sport?

historycznie definicje sportu ewoluowały, zwłaszcza gdy pojawiły się nowe aktywności, takie jak „BASE jumping” i „extreme mountain”, aby zakwestionować postrzeganie tego, czym właściwie jest sport. Eysenck i in. (1982), w swoim przełomowym artykule przeglądowym rozpoczął od podkreślenia problemów nieodłącznie związanych z definicją sportu. Wykorzystali Słownik Collinsa w swoim artykule, aby zdefiniować sport jako rozrywkę, rozrywkę, zabawę, rozrywkę, grę … indywidualną lub grupową aktywność wykonywaną dla ćwiczeń lub przyjemności, często obejmującą testowanie możliwości fizycznych… (Eysenck et al., 1982). Prawdopodobnie ten rodzaj definicji jest nadmiernie inkluzywny, obejmujący działania rozrywki i przyjemności, przy czym praktycznie wszystko, co nie jest pracą, można uznać za sport.

nowszą definicją sportu jest „wszelkie formy aktywności fizycznej, które poprzez przypadkowe lub zorganizowane uczestnictwo mają na celu wyrażanie lub poprawę sprawności fizycznej i samopoczucia psychicznego, kształtowanie relacji społecznych lub uzyskiwanie wyników w rywalizacji na wszystkich poziomach” (Rada Europy, 2001 , Europejska Karta Sportu, poprawiona, str. 3-CEE). Ta szeroka definicja sportu może obejmować „tradycyjne” sporty, takie jak łucznictwo, Piłka nożna i Krykiet, a także te dotychczas uważane za Sporty ekstremalne, takie jak wyścigi Drag, BASE Jumping i Snowboarding.

historycznie definicja CEES nie jest zupełnie nowa, ponieważ sport tradycyjnie został przyjęty do reprezentowania konkurencyjnego zadania lub działalności zaangażowanej przez jednostkę lub grupę, która wymaga wysiłku fizycznego i podlega zasadom. Mason (1989) postrzegał sport jako ” mniej lub bardziej wyczerpujący fizycznie, konkurencyjny, rekreacyjny activity…usually…in open air (które) może obejmować zespół przeciwko zespołowi, sportowiec przeciwko sportowcowi lub sportowiec przeciwko naturze, lub zegar.”Sport jest ogólnie postrzegany jako uprawiany przez osoby fizyczne lub w grupie, jako zorganizowane, oceniające działanie, w którym wyniki są oceniane przez zwycięstwo lub porażkę. Jednak włączenie słowa ” lub ” do definicji CEES zmienia charakter tego, co jest uważane za sport. Oznacza to, że wyniki w konkurencji nie muszą być obecne i mogą być samooceną lub konkurencją. Modyfikacja tej definicji pozwala na zaklasyfikowanie aktywności takich jak pływanie rekreacyjne czy skoki na bungee jako sportowe.

czy „Sport ekstremalny” to to samo co „Sport wysokiego ryzyka?”

Jeśli” Sport ekstremalny „jest taki sam jak sport” wysokiego ryzyka”, to osoby, które angażują się w te sporty, powinny być narażone na większe ryzyko kontuzji lub nawet śmierci niż osoby uprawiające tradycyjne sporty (Yates, 2015). Badając dostępne statystyki dotyczące sportów ekstremalnych, można natknąć się na pole minowe sprzeczności, jak klasyfikacja urazów i / lub ofiar śmiertelnych są zgłaszane w niezliczonej ilości różnych sposobów.

kolejnym wyzwaniem jest wtedy ustawienie parametrów za pomocą statystyk sportów ekstremalnych w zależności od ryzyka, kontuzji lub śmiertelności. Wymagałoby to, aby tradycyjne sporty, takie jak cheerleading i jazda konna, ze względu na ich wysoką roczną częstość występowania katastroficznych urazów, zostały sklasyfikowane jako sporty wysokiego ryzyka (Turner and McCory, 2006). W Zjednoczonym Królestwie Rugby Football Union zdefiniował kontuzję jako coś, co „… uniemożliwia zawodnikowi wzięcie pełnego udziału we wszystkich szkoleniach typowo zaplanowanych na ten dzień… ” (str. 7 W sezonie projektu England professional Rugby Injury Surveillance Project, England professional Rugby Injury Surveillance Project Season). Średnie obrażenia na mecz w 2013 r. zostały zidentyfikowane jako 62, a średnie obrażenia na klub (łącznie z treningiem) wynosiły 35 (str. 6 England Professional Rugby Injury Surveillance Project Season, England professional Rugby Injury Surveillance Project Season). Roczne incydenty Rugby Union na całym świecie stanowią 4,6 katastroficzne urazy na 100,000 każdego roku, na przykład, ryzyko utrzymania katastrofalne szkody w Rugby Union w Anglii (0,8/100,000 rocznie) są stosunkowo niższe niż w Nowej Zelandii (4,2/100,000 rocznie), Australia (4,4 / 100,000 rocznie), i Fidżi (13/100,000 rocznie). Ryzyko wystąpienia katastroficznej kontuzji w innych sportach kontaktowych to; Hokej na lodzie (4/100, 000 rocznie), Rugby League (2/100, 000 rocznie) i Futbol amerykański (2/100,000 rocznie) (Gabbe et al., 2005; Fuller, 2008).

oprócz śmiertelności jako istotnego i możliwego wyniku, należy rozważyć związek między „ekstremalnym” charakterem sportu a uszkodzeniem mózgu. Ostatnio związek między sportami kontaktowymi, takimi jak futbol amerykański i Rugby, sportami walki, takimi jak boks i sportem zespołowym w Piłce Nożnej (który obejmuje piłki), spowodował wzrost świadomości związku między sportem a urazami mózgu i/lub zaburzeniami poznawczymi, takimi jak te występujące w demencji. Negatywny wpływ na neurologiczne funkcjonowanie w zakresie mózgowego przepływu krwi, powodujący słabą wydajność poznawczą, może być powszechny w kilku sportach, np. istnieją zalecenia z badań nurkowania, które sugerowały, że nurkowanie powinno być sklasyfikowane jako sport wysokiego ryzyka w celu poddania go ściślejszym kontrolom i zwiększonym poradom medycznym (Slosman et al., 2004). Alternatywne badania sugerują, że klasyfikowanie sportu jako „ekstremalnego” powinno opierać się wyłącznie na wskaźniku śmiertelności (Schulz et al., 2002). Statystyki śmiertelności (patrz Tabela 1) pokazują, że podczas gdy BASE Jumping ma bardzo wysoki wskaźnik śmiertelności, podobnie jak boks i, co nieco zaskakujące, kajakarstwo. Można argumentować, że stosowanie takich metod do klasyfikacji sportu jest nic, ale proste, ponadto wiele sportów obecnie postrzegane jako „tradycyjne” może wymagać dalszego rozważenia, w jaki sposób mogą one pasować do proponowanej definicji pracy sportu ekstremalnego.

oprócz ryzyka fizycznego może i Slanger (2000) sugerują, że istnieje potencjalnie ryzyko psychologiczne podczas uprawiania sportu wysokiego ryzyka. Ich wyniki sugerują, że takie działania mogą być szkodliwe psychologicznie, prowadząc do podwyższonego poziomu stresu, ekstremalnej konkurencyjności i nadmiernego perfekcjonizmu. W związku z tym należałoby uznać zasady sportu wysokiego ryzyka za zarówno fizyczne, jak i psychiczne. W nieco prowokacyjnym oświadczeniu Slanger and Rudestam (1997) wymienili Sport ekstremalny jako wyraz życzenia śmierci, przy czym w nieco inny sposób Brymer and Oades (2009) uznali, że sport ekstremalny nie polega na wyrażaniu ryzyka, ale raczej na doświadczeniu zbliżającego się niebezpieczeństwa. Jest również oczywiste, że wielu badaczy prowadzących badania nad poszukiwaniem sensacji używało terminu „wysokiego ryzyka” zamiennie z „sportem ekstremalnym” (np., 1994; Wagner and Houlihan, 1994).

Sport ekstremalny był również postrzegany jako sprzeczność z „normalnym” zachowaniem, które generalnie dąży do bezpieczeństwa i unika wysokiego ryzyka (Fletcher, 2004). Pomysł, że uczestnicy wybierają „akceptację możliwości” urazu lub śmierci (Breivik, 1996), zaprzecza teoriom takim jak Maslow (1987), które podkreślają, że bezpieczeństwo jest podstawową, wrodzoną potrzebą. Baudry (1991) pisze, że sport ekstremalny ma paradoksalny charakter, ponieważ wymaga, aby zakwestionować swoją śmiertelność poprzez strategię samobójstwa z premedytacją. Podważa to normatywne myślenie, ponieważ zakłada, że sport ekstremalny wykracza poza oficjalne przepisy i środki ostrożności i może celowo umieścić uczestnika w potencjalnie śmiertelnej sytuacji. Oznacza to, że sport ekstremalny jest niebezpieczny, nieuregulowany i może prawdopodobnie obejmować łamanie przepisów lub przepisów bezpieczeństwa, np. wtargnięcie jest często nierozerwalnie związane ze sportem BASE jumping.

wysokie ryzyko jest kluczowym pojęciem w definicji sportu ekstremalnego, dlatego Tabela 1 zawiera składnik ryzyka kontuzji i śmiertelności związanych z szeregiem sportów. Wysokie ryzyko jest często stosowane zamiennie ze sportem ekstremalnym.

chociaż terminy takie jak Whiz (Midol, 1993), Post-modern, Post-industrial, nowy sport, niekonwencjonalny, nietradycyjny i Panic sport, zostały użyte w przeszłości (Rinehart and Sydnor, 2003) najbardziej rozpowszechnione terminy postrzegane jako reprezentujący Sport ekstremalny, które są następnie przedstawione w tym przeglądzie, są: alternatywa, Akcja, Przygoda, styl życia, Media napędzane, i indywidualizm.

czy „Sport ekstremalny” jest tylko „sportem alternatywnym” do „sportu tradycyjnego?”

w Ameryce Północnej słowo” alternatywa „jest powszechnie używane do określenia dowolnego sportu nie amerykańskiego (Humphreys, 1997; Rinehart and Sydnor, 2003), podczas gdy naukowcy tacy jak Kay and Laberge (2002) użyli terminu” alternatywny sport ” w bardziej uniwersalny sposób do opisania sportów, które są nietradycyjnymi sportami. Trudność w użyciu tego terminu jako wszechstronnego słowa dla sportów ekstremalnych polega na tym, że wiele sportów jest „alternatywnych”, ponieważ kwestionują społeczną koncepcję tego, co jest normą, ale nie wszystkie „alternatywne” Sporty są ekstremalne (Jarvie, 2006). Prawdopodobnie wtedy termin „alternatywa”może być tylko terminem przejściowym, dopóki „alternatywa” sport nie stanie się głównym nurtem, a więc konwencjonalnym. Na przykład Howe (1998) sugeruje, że sport alternatywny zależy od mas dla jego dalszego istnienia, ponieważ gdy Sport alternatywny staje się komercyjny i spopularyzowany przez społeczeństwo, staje się głównym nurtem. Rinehart i Sydnor (2003) uznają to za ironię, ponieważ uznają, że to, co jest alternatywne, szybko staje się konwencjonalne, więc potrzebna byłaby dynamiczna definicja sportu ekstremalnego, ze względu na zmiany percepcyjne. Prawdopodobnie w związku z tym termin „Sport ekstremalny” jest znacznie dokładniejszy niż powszechnie stosowany termin „sport alternatywny.”

czy „Sport ekstremalny” to to samo co „akcja” czy „przygoda”?

„Sport akcji” to asortyment „ryzykownych, indywidualistycznych i alternatywnych sportów, takich jak skateboarding, Kolarstwo BMX, surfing, Street luge, wakeboarding i motor cross” (Bennett and Lachowetz, 2004). Griffith (2002) bada definicję sportów akcji jako czegoś, co ewoluowało z szerszej Kultury sportowej surfingu, łyżwiarstwa, snowboardu i wakeboardingu. Firmy reklamowe używają tego terminu jako skutecznego Stowarzyszenia w tworzeniu „fajnej” pożądanej marki.

skrzydlaty skoczek Chris „Douggs” McDougall woli termin „adventure sport” od „extreme sport”, ponieważ za każdym razem, gdy bierze udział, czuje, że wybiera się na fajną przygodę (O ’ Neil, 2017). Termin adventure sport jest często używany komercyjnie. Raport Mintel (2003a) odnotował podział w raportowaniu wakacji sportowych jako twardych lub miękkich przygód, przy czym „twarde” wakacje przygodowe promują ryzyko, niebezpieczeństwo, wyzwanie i adrenalinę. Te rodzaje wakacji oferują speleologię, wspinaczkę górską, rafting i skoki spadochronowe. Adventure sport może być powszechnie używanym terminem wśród organizatorów wakacji, ponieważ same słowa oznaczają emocje i zabawę. Sporty przygodowe przedstawiają również sporty lifestyle, ponieważ są to zajęcia rekreacyjne z nie tylko fizycznym, ale także umysłowym ćwiczeniem. Są to Podróże, podczas których uczestnicy mierzą się z własnymi granicami strachu, wyczerpania i ryzyka, jednak opierają się bardziej na indywidualnych osiągnięciach niż wiele tradycyjnych sportów. Na przykład może brakować elementu konkurencji między jednostkami, choć oczywiste jest, że” konkurencja ” może istnieć między uczestnikami a ich środowiskiem. Adventure sport jest terminem powszechnie stosowanym w branży turystycznej, jednak przy poszukiwaniu uniwersalnego terminu na potrzeby badań akademickich jest to ograniczenie, ponieważ sporty takie jak BASE jumping lub Stunt na rowerze lub Drag Racing nie pasowałyby łatwo do tej kategorii.

kluczowe określenie, środowisko naturalne pochodzące z badań akcji i przygód jest kolejnym elementem umieszczonym w tabeli 1, aby naukowcy mogli zobaczyć, czy istnieje wzorzec słów, które pojawiają się w celu sformułowania początku definicji i tej debaty akademickiej. Ponadto w powyższej literaturze znalazła się także idea współzawodnictwa a samooceny.

czy „Sport ekstremalny” to tylko Sport lifestylowy?

termin „sport lifestyle” użyty w raporcie Mintel (2003b) określa konkretne sporty poprzez zbadanie powiązań między uczestnikami, aktywnością i środowiskiem. Ich popularność reprezentuje podejście oddolne przesiąknięte oddolnym uczestnictwem, które jest przyjazne dla wszystkich, którzy chcą uczestniczyć. Ci, którzy zostali wyobcowani tradycyjnym sportem szkolnym i instytucjonalnym, często przyciągają sporty lifestylowe (Wheaton, 2004). Przynależność zapewnia uczestnikom członkostwo w ekskluzywnym klubie-który obejmuje sprzęt, ubrania, podobnie myślących ludzi, książki i strony internetowe oraz może tworzyć grupę społeczną i subkulturę. Zasadniczo jest to dzielenie się entuzjazmem do sportu z innymi, którzy dzielą te same pasje i tęsknią za tymi samymi emocjami. Istnieją podobieństwa między „stylem życia” i „ekstremalnymi” sportami, w których uczestnicy mają poczucie koleżeństwa, ponieważ uczą się od siebie nawzajem poprzez strój (np. surferzy, narciarze, deskorolkarze), specjalistyczne strony internetowe, a także potrzebę specjalistycznego sprzętu.

(2005) uznał definicję „stylu życia” za niejednoznaczną i problematyczną. Opisali styl życia jako sposób, w jaki jednostki interpretują swoje życie dla siebie i dla innych. Zastosowanie tej definicji do rozróżniania sportów wymagałoby rozróżnienia motywacji każdej osoby do uczestnictwa w sporcie. Styl życia sport odnoszą się do tych sportów odnoszących się do czynników indywidualnych lub osobistych. Jest to bardziej opis niż wyczerpujący sposób opisania różnych sportów. Osoby uprawiające sport ekstremalny mogą jednak zgodzić się, że udział w sporcie ekstremalnym staje się rodzajem stylu życia, gdy są z innymi, którzy również angażują się w swój sport.

alternatywnie, wysokie ryzyko może odnosić się do wymiarów przestrzennych, w oparciu o „ekstremalne lokalizacje – dzicz, oddalenie, zakazane” (Tomlinson et al., 2005). Sport, w którym uczestnicy rywalizują z naturalnymi elementami w miejscach ze śniegiem, wzgórzami, kanionami, wyspami, górami, rzekami lub wulkanami, pasowałby do kategorii sportu „wysokiego ryzyka”, np. ekstremalne Narciarstwo i rafting. Jak wspomniano wcześniej, są one również czasami określane jako „przygoda” sportowe. Brymer i oades (2009) określili sport „wysokiego ryzyka” jako uprawiany w środowisku naturalnym, jednak nie wszystkie sporty „wysokiego ryzyka” spełniają to kryterium. Na przykład BMX, Drag Racing i Big Air Snowboarding odbywają się na sztucznym torze, a deskorolka może być wykonywana wewnątrz lub na zewnątrz i może obejmować rampę zaprojektowaną i wyprodukowaną specjalnie do uprawiania sportu. Więc chociaż wydajność w środowisku naturalnym jest prawdziwe dla niektórych” wysokiego ryzyka ” Sport i może być prawdziwe dla wielu sportów ekstremalnych nie jest kategorycznie dokładne dla wszystkich sportów ekstremalnych.

czy” Sport ekstremalny ” jest napędzany przez media?

więc Sport ekstremalny jest tylko nowym terminem dla sportu wysokiego ryzyka, a jeśli tak, to skąd wziął się termin „Sport ekstremalny”? Prawdopodobnie to, co stanowi Sport ekstremalny, było głównie prowadzone przez media (Kay and Laberge, 2002), przy czym termin Sport ekstremalny został oparty na zdolności sprzedaży w promowaniu nietradycyjnego sportu w mediach oraz na wzrost konsumpcji i zainteresowania korporacyjnego. Sponsoring, adnotacje, marketing telewizyjny i reklama używają terminu „Sport ekstremalny” z tych powodów. Na przykład Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 stały się pierwszymi igrzyskami, które zaklasyfikowały takie wydarzenia, jak Snowboarding, Skoki narciarskie, Narciarstwo dowolne, Skeleton, Luge, kajakarstwo i Windsurfing pod parasolem „extreme sport”. Igrzyska w 2018 roku obejmowały jako ekstremalne imprezy sportowe Big Air Snowboarding, mieszane Narciarstwo alpejskie i Mass Start Speed Skating. Igrzyska Olimpijskie 2020 w Tokio zatwierdziły włączenie sportów ekstremalnych surfingu, wspinaczki skałkowej i skateboardingu (Herreria, 2016). Sport adaptacyjny to sport ekstremalny jako norma kulturowa o cechach zwiększającego się tętna, adrenaliny i Sportu akcji (Denq and Delasobera, 2018). Co ciekawe, termin „Sport ekstremalny” jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym terminem używanym w mediach dla tego rodzaju sportów.

czy „Sport ekstremalny” to Element indywidualizmu?

„Sport ekstremalny” może być sposobem dążenia do samorealizacji. Ci, którzy są samoaktualizowani według Maslowa (1987), mają poczucie samoakceptacji i dreszczyk emocji w życiu chwili. Badacze badający te pojęcia dla „sportów ekstremalnych „skupili się na psychologicznej motywacji uczestników do znalezienia” samorealizacji i spirytyzmu „(Borden, 2001), promowania” pozytywnej zmiany osobistej „(Brannigan and McDougall, 1983) lub spełnienia pragnienia” potężnego życzenia życia ” (Brymer and Oades, 2009).

99) postrzegał ” Sport ekstremalny „jako aktywność opartą zarówno na komponentach poznawczych, jak i emocjonalnych, jako” różnorodne działania inicjowane przez siebie, które zwykle występują w środowisku naturalnym i które ze względu na ich zawsze niepewny i potencjalnie szkodliwy charakter zapewniają możliwość intensywnego zaangażowania poznawczego i afektywnego.”Tomlinson et al. (2005) uznał również „wymiar emocjonalny” w „sporcie ekstremalnym”, który można określić jako uczucie całości. Jest to podobne do koncepcji przepływu, którą Csikszentmihalyi (1975) opisał jako świadomy stan bycia całkowicie pochłoniętym w sytuacji lub sporcie. Poczucie uniesienia i spokoju doświadczanego w „sporcie ekstremalnym” może być wynikiem przypływu adrenaliny i uwalniania endorfin, które są endogennymi wzmacniaczami nastroju.

Puchan (2004) sugeruje, że u podstaw rozwoju „sportów ekstremalnych” leżą czynniki społeczne, takie jak gry komputerowe i różne strony internetowe mające na celu promowanie emocji i/lub strachu. Te zmiany kulturowe w poszczególnych obszarach społeczeństwa zachęcają jednostki do testowania się na duże szanse bez konieczności opuszczania parametrów swojego domu. Starając się jednak uciec od tego, co Puchan (2004) nazywa nudą i przeciętnością, jednostki szukają miejsc, w których można na nowo odkryć jaźń. Pojęcie „sportów ekstremalnych” jako odpowiedź na nudę wpisuje się w pojęcie nudy jako czynnika w podskali poszukiwania sensacji Zuckermana (1994).

uczestnicy sportów poszukujących emocji to zazwyczaj mężczyźni w wieku 24-34 lat, samotni, a 80% jest bez dzieci (Sport England, 2015), dlatego można argumentować, że mają wystarczająco dużo wolnego czasu i są znudzeni życiem? Griffith (2002) postrzega rynek sportów ekstremalnych jako zorientowany na młodzież, jako sport, który nie wymaga grupy ani zespołu, a zatem otwarty dla każdego, kto chce uczestniczyć. Co więcej, jeśli „Sporty ekstremalne” były głównie zorientowane na młodzież, termin ten natychmiast zakłada, że ci, którzy uczestniczą, to wszyscy młodsi dorośli, co nie jest prawdą. Większość uczestników sportów ekstremalnych jest średnio w wieku około 30-31 lat: na przykład, w Triathlonie (off road) średni wiek wynosi 31 lat, Windsurfing 30 lat i wspinaczka sportowa 30 lat (Outdoor Participation Report, 2013). Z najnowszego raportu Outdoor Foundation Topline sporządzonego przez Radę aktywności fizycznej (2016) wynika, że 56% wszystkich osób biorących udział w zajęciach outdoorowych jest w wieku od 15 do 44 lat. Oczywiście, z perspektywy rozwojowej, ta grupa wiekowa jest w okresie przejścia od dojrzewania do dorosłości, dlatego prawdopodobnie nie może być indywidualistyczny charakter do sportów ekstremalnych. Co więcej, może być postrzegany w niektórych przypadkach jako nowoczesny rytuał przejścia (Groves, 1987). Być może część odwołania extreme sport jest ze względu na jego ” trudne charakter w okresie (w kulturze zachodniej), gdy niepewność dorosłości zbliża się, tym samym dalsze wspieranie argumentu o silnym ja lub narcystyczne skupienie.

Wheaton (2004) omówił to narcystyczne skupienie jako potrzebę izolacji. Tak więc, podczas gdy w wielu przypadkach tradycyjne sporty promują ideał pracy zespołowej, Sporty ekstremalne koncentrują się na indywidualnych celach: bardziej spersonalizowanym sposobie stawiania sobie wyzwań bez zorganizowanej koncepcji wygranej lub porażki. Tutaj nacisk kładzie się głównie na współzawodnictwo poprzez osobiste wyzwania i ideę po prostu” robienie tego ” (Tomlinson et al., 2005). Prawdopodobnie z tego powodu termin „Sport ekstremalny” jest często synonimem „sportu indywidualistycznego” (Puchan, 2004), podczas gdy Sport tradycyjny koncentruje się na wyzwaniu konkurencji, Sport ekstremalny koncentruje się na indywidualnych osiągnięciach.

wnioski i implikacje

z naukowego punktu widzenia istnieją trudności przy podejmowaniu badań nad sportem ekstremalnym ze względu na brak konsensusu co do zasad sportu ekstremalnego. Jednym z celów tego artykułu był wkład w literaturę na temat sportów ekstremalnych i wzmocnienie debaty akademickiej zalecającej nową użyteczną definicję literatury sportowej. Cel ten był jednak problematyczny, ponieważ definicja sportu ekstremalnego jest źle zdefiniowana głównie z powodu różnych terminów używanych zamiennie z niewielkimi dowodami naukowymi na poparcie, a mianowicie sportów ekstremalnych, alternatywnych, wysokiego ryzyka, akcji i stylu życia. Ten brak spójności terminologii oznacza, że osoby chcące studiować tę dziedzinę są zmuszone do stworzenia własnych kryteriów jako punktu wyjścia, często w podejściu mniej niż naukowym. Ponieważ definicje są ważne dla rozpoczęcia badań lub argumentów opartych na dowodach, artykuł ten skupił się na badaniu terminologii powszechnie używanej do reprezentowania tego, co jest ogólnie postrzegane jako „działalność sportowa poza normą” w celu rozróżnienia różnych terminów.

analizując dostępne badania, okazało się również, że media używają różnych wymiennych terminów, np. sport wysokiego ryzyka, sport przygodowy, sport alternatywny, sport lifestylowy i Sport akcji, a także Sport ekstremalny. Warunki te zostały zidentyfikowane i są w użyciu zgodnie z raportem Mintel (2003a) na temat „działalność sportowa w Wielkiej Brytanii.”Co ciekawe, każda definicja lub synonimiczny termin zawiera również elementy, które dają wgląd w osobowość i motywację uczestników „sportów ekstremalnych”. Na przykład, adventure sport wywiera wyzwanie wraz z niepewnością, podczas gdy sport Lifestyle implikuje koleżeństwo.

(2005) stwierdził, że „nie ma powszechnie uzgodnionych warunków opisujących Sport (Sporty ekstremalne), nie ma uzgodnionych kategoryzacji, dzięki którym można je uporządkować i zrozumieć, i niewiele w sposobie struktur zarządzania, aby je regulować” (S. 5). Jednak Sport ekstremalny, ponieważ nie został jeszcze w pełni zdefiniowany, został do pewnego stopnia stworzony przez media wraz z „strategią marketingową, etyką, słownictwem, postawą i stylem” (Kay and Laberge, 2002).

Ten artykuł proponuje inny sposób, w jaki można rozważyć termin „Sport ekstremalny”, aby w przyszłości ograniczyć wieloznaczność w badaniach. W szczególności twierdzimy, że” sport ekstremalny ” to przede wszystkim aktywność konkurencyjna (porównawcza lub samoocena), w ramach której uczestnik jest poddawany naturalnym lub nietypowym wyzwaniom fizycznym i psychicznym, takim jak prędkość, wysokość, głębokość lub siły naturalne. Co więcej, nieudany wynik jest bardziej prawdopodobne, że spowoduje kontuzję lub śmierć uczestnika częściej niż w ” sporcie ekstremalnym.”W związku z tym sugeruje się, że incydenty urazu/śmiertelności są decydującymi czynnikami, które oddzielają Sporty ekstremalne od innych sportów, które pasowałyby do alternatywnych kategorii wymienionych, tj. sport przygodowy, sport alternatywny, sport lifestyle i Sport akcji. Sport wysokiego ryzyka natychmiast wywołuje poczucie zagrożenia i ekstremizmu, działania podobne w naturze do sportu ekstremalnego. W tym przypadku, do celów badań naukowych, sugeruje się, że termin „wysokie ryzyko” nie został porzucony, ale że stosowanie obecnej nowej proponowanej definicji włącza go do pełniejszej, bogatszej definicji sportu ekstremalnego/wysokiego ryzyka.

Sport ekstremalny lub wysokiego ryzyka jest jednym z najszybciej rozwijających się obszarów aktywności sportowej w tym stuleciu, ze względu na swoją naturę przyciąga zainteresowanie mediów na całym świecie, ale w kontekście nauki o sporcie jego definicja musi być pojęciowo jasna i dokładna językowo, a nie pod wpływem terminologii promowanej przez media. Jeśli nasze naukowe wysiłki mają być wiarygodne i wartościowe, to badane przez nas parametry muszą być konsekwentnie, jasno zdefiniowane. Jasna definicja „sportu ekstremalnego / wysokiego ryzyka”zawarta w niniejszym przeglądzie, wykorzystująca system skategoryzowany na liczbę urazów / ofiar śmiertelnych w sporcie, jest prawdopodobnie solidną podstawą do napędzania procesu naukowego w przyszłych badaniach.

ograniczenia i przyszłe badania

ograniczeniem tych badań jest to, że nie dyskutowaliśmy ani nie rozróżnialiśmy między sportem ekstremalnym jako „sportem” lub „aktywnością”, ponadto między rekreacyjnym lub nie rekreacyjnym, jak w CEES. W przyszłości zostaną podjęte badania mające na celu zbadanie szerokiej gamy sportów w celu opracowania systemu klasyfikacji, który obejmie zarówno sport tradycyjny, jak i Sport ekstremalny/wysokiego ryzyka zgodnie z obecną definicją roboczą, która może opierać się na urazach/śmiertelności na mieszkańca dla każdego sportu w odniesieniu do ogólnego ryzyka. Rzeczywiście, ostatnie badania Cohena et al. (2018), wykazał znaczne różnice w cechach osobowości między sportowcami zaangażowanymi w Sport ekstremalny (wyścigi drag) a sportem tradycyjnym (łucznictwo). Cechy osobowości odgrywają obecnie znaczącą rolę w psychologicznych modelach rehabilitacji i przewidywanych wynikach (Pain and Kerr, 2004). Przyszłe badania powinny wykorzystać różnice poczynione w niniejszym badaniu w badaniu roli osobowości w urazach sportowych i rehabilitacji.

bieżące badania prowadzone przez obecnych autorów obejmują wywiady i ankiety zarówno tych, którzy uczestniczą w sportach ekstremalnych, jak i tych, którzy nie uczestniczą, w celu uzyskania wglądu w przyszłe kierunki, z natychmiastowym celem ustalenia, gdzie konkretne sporty mogą leżeć w kontinuum sportów od tradycyjnych do ekstremalnych/wysokiego ryzyka. Tabela 1 stanowi początek badania kategorii ryzyka, skrajności w przyrodzie (np. wysokość, prędkość, głębokość) oraz (elementy definicji sportu – współzawodnictwo, ocena) zaproponowanych w definicji sportu ekstremalnego. Autorzy będą dalej rozwijać wszelkie pojawiające się zmienne, które nie zostały jeszcze rozważone, a po zakończeniu naszych dalszych prac celem jest opracowanie formuły, która umożliwi analizę aspektów każdego sportu zgodnie z obecną roboczą definicją, umożliwiając w ten sposób włączenie oparte na dowodach w kontinuum sportowym.

ostatecznym zaleceniem jest, aby kolejni badacze zbadali kategorie sportowe zgodnie z obecną definicją roboczą, budując w ten sposób korpus dowodów, dzięki którym debata wokół tego, co jest ekstremalne/wysokie ryzyko, może być naukowo oceniana. Umożliwi to postęp nie tylko w dziedzinie sportu ekstremalnego/wysokiego ryzyka, ale w ogólnych badaniach naukowych dotyczących sportu.

wkład autora

wszyscy autorzy zaakceptowali manuskrypt do publikacji i zgodzili się ponosić odpowiedzialność za wszystkie aspekty pracy.

Oświadczenie o konflikcie interesów

autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek relacji handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.