późny Trias był przedłużonym interwałem podwyższonych wskaźników wymierania i niskich wskaźników początków, które przejawiały się w serii wymierania w czasie Karnianu, Norianu i Retytu. Większość tych wymierania miała miejsce w sferze morskiej, szczególnie dotykając radiolarian, konodontów, Małży, ammonoidów i organizmów budujących rafy. Na lądzie przypadek masowego wymierania późnego triasu jest znacznie bardziej wątły i w dużej mierze koncentruje się na kręgowcach tetrapodów (płazach i gadach), chociaż niektórzy robotnicy opowiadają się za nagłym wyginięciem roślin lądowych w triasie (TJB). Niemniej jednak, obszerna literatura nie identyfikuje poważnego wyginięcia roślin lądowych w TJB, a kompleksowy przegląd zapisów palynologicznych stwierdził, że zmiany roślinności TJB były niejednorodne (różne zmiany w różnych miejscach), nie synchroniczne i nie wskazują na masowe wymieranie roślin lądowych. Twierdzenia o znacznym zaburzeniu ekologii i różnorodności roślin na TJB we wschodniej Grenlandii wskazują na lokalną zmianę paleoflory w dużej mierze spowodowaną zmianami litofacies powodującymi zmianę filtrów tafonomicznych. Wymieranie roślin w TJB było wydarzeniami paleogeograficznie zlokalizowanymi, a nie globalnymi. Dzięki nowym i bardziej szczegółowym danym stratygraficznym, postrzegane wymieranie tetrapodów TJB jest w większości artefaktem zgrubnej rozdzielczości czasowej, skompilowanym efektem korelacji. Wymieranie płazów, archozaurów i synapsydów z późnego triasu nie jest skoncentrowane na TJB, ale występuje stopniowo, zaczynając od Norianu i rozciągając się na Hettangian. Nastąpiło zakłócenie ekosystemu lądowego w całym TJB, ale było to bardziej skromne niż ogólnie twierdzono. Stopień ekologiczności nieorganicznych zjawisk biotycznych End-triasowych jest stosunkowo niski w skali globalnej. Obrót biotyczny pod koniec triasu był prawdopodobnie napędzany przez erupcje CAMP (Środkowoatlantycka Prowincja magmowa), które powodowały znaczące perturbacje środowiskowe (chłodzenie, ocieplenie, zakwaszenie) poprzez odgazowanie, ale wpływ na niemarine biota wydaje się być zlokalizowany, przejściowy i nie katastrofalny. Długoterminowe zmiany w lądowej faunie w całym TJB są złożonymi, diachronicznymi i prawdopodobnymi zmianami ewolucyjnymi spowodowanymi klimatem w kontekście zmiennego tempa wymierania tła, a nie pojedynczego, nagłego lub masowego wymierania.