Dutch elm disease (DED) po raz pierwszy pojawił się w północno-zachodniej Europie około 1910 roku. W latach 1914-1919 kilku holenderskich naukowców przeprowadziło wpływowe badania nad przyczyną choroby. Pod koniec lat dwudziestych XX wieku Dr Tom Peace z British Forestry Commission zaczął monitorować jego szybkie rozprzestrzenianie się na Wielką Brytanię.

pierwsza epidemia spowodowała straty od 10 do 40 procent Wiązów w różnych krajach europejskich. Jednak w latach 1940-tych ta pierwsza epidemia ucichła, a w 1960 roku Dr Peace był w stanie napisać, że „jeśli nie zmieni ona całkowicie swojego obecnego trendu w zachowaniu, nigdy nie doprowadzi do katastrofy raz uznanej za nieuchronną”.

jednak taka zmiana nastąpiła pod koniec lat 60.wraz z początkiem drugiego i znacznie bardziej destrukcyjnego wybuchu choroby. Badania Komisji leśnictwa wykazały, że nowy wybuch DED był spowodowany przez zupełnie inny, znacznie bardziej agresywny gatunek grzyba DED, który został importowany do Wielkiej Brytanii na kłody Wiązów z Kanady.

Na zdjęciu Pojemnik wiązu skalnego (Ulmus thomasii) sprowadzonego z chorobą wiązu holenderskiego i larwami Hylurgopinus rufipes.

następowała katastrofalna epidemia, której kiedyś obawiał się Dr Peace, która zabiła dziesiątki milionów Wiązów w całej Wielkiej Brytanii.

badania nowego grzyba DED wykazały, że różnił się od pierwotnego grzyba prawie wszystkimi jego ważnymi właściwościami biologicznymi. Oba patogeny zostały ostatecznie opisane jako osobne gatunki:

• Ophiostoma ulmi, która spowodowała pierwotną epidemię; oraz
• O. novo-ulmi, nowy i bardzo agresywny patogen, który spowodował drugą epidemię.

Dowiedz się więcej o historycznej i aktualnej chorobie Wiązów Holenderskich w środkowej i Południowej Wielkiej Brytanii, Kornwalii i Wschodniej Anglii oraz Szkocji i północno-zachodniej Anglii.