w mitologii greckiej Dido była założycielem i królową Kartaginy, miasta na północnym wybrzeżu Afryki. Była córką Belusa (lub Mutto), króla Tyru w Fenicji *, i siostrą Pigmaliona. Dido jest najbardziej znana ze swojego romansu z trojańskim bohaterem Aeneasem *.

Król Belus chciał, aby jego syn i córka podzielili się władzą królewską po jego śmierci, ale Pygmalion przejął tron i zamordował męża Dido. Dido i jej zwolennicy uciekli z Tyru, lądując u wybrzeży Afryki Północnej. Tam miejscowy władca imieniem Iarbas zgodził się sprzedać Dido tyle ziemi, ile może pokryć skóra byka. Dido przeciął skórę byka na cienkie paski i wykorzystał ją do zarysowania dużego obszaru ziemi. Na tym miejscu Dido zbudowała Kartaginę i stała się jej królową.

Kartagina stała się dobrze prosperującym miastem. Iarbas ścigał Dido, chcąc ją poślubić, ale Dido odmówił. Po śmierci męża przysięgła, że nigdy więcej nie wyjdzie za mąż. Iarbas nie przyjął odmowy i nawet groził Kartaginie wojną, chyba że Dido zgodzi się być jego żoną. Nie widząc innej alternatywy, Dido popełniła samobójstwo, rzucając się w płomienie stosu pogrzebowego. W innej wersji opowieści, zamontowała stos i dźgnęła się, otoczona przez swoich ludzi.

rzymski poeta Wergiliusz wykorzystał część historii Dido w swojej epopei Eneid . Według Wergiliusza Wódz trojański Eneasz został rozbity na brzegu w pobliżu Kartaginy w czasie, gdy Dido budował Nowe Miasto. Po powitaniu Eneasza i jego ludzi, królowa zakochała się w nim głęboko. Z czasem obaj żyli razem jako żona i mąż, a Eneasz zaczął zachowywać się tak, jakby był królem Kartaginy. Wtedy Jowisz * wysłał posłańca, aby powiedział Eneaszowi, że nie może pozostać w Kartaginie. Jego przeznaczeniem było raczej znalezienie nowego miasta dla trojanów we Włoszech.

Dido była zdruzgotana, gdy usłyszała, że Eneasz planuje odejść. Wierzyła, że w końcu się pobierze. Eneasz upierał się, że nie ma innego wyjścia, jak być posłusznym bogom i wkrótce potem wraz ze swoimi ludźmi wyruszył do Italii. Kiedy Dido zobaczyła statki wypływające w morze, rozkazała zbudować stos pogrzebowy. Wdrapała się na nią, przeklęła Eneasza i używając miecza, który jej dał, zadźgała się na śmierć. W 1689 angielski kompozytor Henry Purcell napisał operę „Dido and Aeneas”, opartą na historii i postaciach z mitologii greckiej.