Homology is at the foundation of comparative studies in biology at all levels from genes to phenotypes. Homologia jest podobieństwem ze względu na wspólne pochodzenie i pochodzenie, homoplazja jest podobieństwem uzyskanym poprzez niezależną ewolucję. Jednak biorąc pod uwagę, że istnieje tylko jedno drzewo życia, wszystkie organizmy, a zatem wszystkie cechy organizmów, mają pewien stopień relacji i podobieństwa jeden do drugiego. To dzielenie może być podobieństwem lub nawet tożsamością struktury i współdzieleniem ostatniego wspólnego przodka-jak w homologii ramion ludzi i małp-lub może odzwierciedlać pewien (często niewielki) stopień podobieństwa, taki jak między skrzydłami owadów i skrzydłami ptaków, grup, których wspólny przodek leży głęboko w ewolucyjnej historii Metazoa. Może to odzwierciedlać współdzielenie całych ścieżek rozwoju, częściowe współdzielenie lub rozbieżne ścieżki. Ten przegląd porównuje cechy sklasyfikowane jako homologiczne z klasami cech Zwykle zgrupowanych jako homoplastyczne, te ostatnie są zbieżność, równoległość, odwrócenia, rudiments, vestiges i atavisms. Z jednej strony mechanizmy rozwojowe mogą być zachowane nawet wtedy, gdy pełna struktura nie tworzy się (podstawy, pozostałości) lub gdy struktura pojawia się tylko u niektórych osób (atawizmy). Z drugiej strony, różne mechanizmy rozwojowe mogą wytworzyć podobne (homologiczne) cechy. Wspólne badanie bliskości relacji i stopnia wspólnego rozwoju ujawnia kontinuum w rozszerzonej kategorii homologii, rozciągającej się od homologii –> odwrócenia –> podstawy –> pozostałości –> atawizmy –> równoległość, z konwergencją jako jedyną klasą homoplazji, pomysł, który okazuje się zaskakująco stary. To realignment provides a glimmer of a way to bridge filogenetic and developmental approaches to homology and homoplasy, most that should provide a key pillar for evolutionary developmental biology (evo-devo). Nie zmieni, a w sensie praktycznym nie zmieni sposobu identyfikacji cech homoplastycznych w analizach filogenetycznych. Ale postrzeganie podstaw, odwrotności, śladów, atawizmów i równoległości jako bliższych homologii niż homoplazji powinno prowadzić nas do poszukiwania wspólnych elementów leżących u podstaw powstawania fenotypu (co niektórzy nazywają głęboką homologią mechanizmów genetycznych i/lub komórkowych), zamiast omawiania cech w kategoriach wspólnej lub niezależnej ewolucji.