pacjenci z erozyjną dłonią często doświadczają tych epizodów zapalnych i często obejmują kilka stawów jednocześnie. Mogą również wystąpić parestezje koniuszków palców i poranna sztywność trwająca mniej niż 30 minut. Ostatecznie u pacjentów z nadżerkową dłonią OA wystąpią deformacje dystalnych stawów międzypaliczkowych (DIP) i proksymalnych stawów międzypaliczkowych (PIP), podwichnięć przyśrodkowych i bocznych, a także niestabilność, deformacja zgięcia i zesztywnienie. Niestabilność i zesztywnienie stawów międzypaliczkowych powoduje szybką postępującą utratę funkcji.

zdjęcia rentgenowskie pacjentów z erozyjną ręką OA ujawniają nadżerki, zesztywnienie i zwężenie przestrzeni stawowej, stwierdziła dr Ramonda. Pacjenci mogą również mieć osteofitozę, podwichnięcie i zapalenie okostnej. Mogą one występować jako „deformacje skrzydła mewy i piły”, z podchrzęstną pseudocystą lub erozją kruszcową. Ta Centralna erozja kostna odróżnia erozyjną rękę OA od ręki OA, która nie ma erozji, ale raczej kostne powiększenie węzłów Heberdena i Boucharda. Ponadto erozyjna ręka OA wpływa głównie na obustronne stawy DIP i PIP, ale ręka OA najczęściej wpływa na staw nadgarstkowo-karpiowy kciuka. Erozyjna ręka OA jest więc definiowana radiologicznie przez erozję podchrzęstną, zniszczenie kory i późniejszą zmianę naprawczą, która może obejmować kostne zesztywnienie.

USG stawów u pacjentów z erozyjnym OA ręki ujawni zwężenie torebki, nieregularność kości i osteofity. Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) cechy erozyjnych stawów dłoni OA obejmują zapalenie błony maziowej, obrzęk szpiku kostnego i zwężenie przestrzeni stawowej. MRI ujawni również uszkodzenie kości, zapalenie pochwy i osteofity.