podczas ostatnich międzyreligijnych obchodów Międzynarodowego Dnia Pokoju w mojej społeczności lokalny minister zapytał mnie: „jak bahaici wspólnie oferują Kult, jeśli nie mają kościoła?”

zanim powiem wam, jak odpowiedziałem, przyjrzyjmy się bahaickiej koncepcji kultu, zastanawiając się przez chwilę nad szerszymi implikacjami tego słowa. Co tak naprawdę oznacza Kult?

Po pierwsze, definicja słowa Zawsze bardzo pomaga:

Kult v. 1. Pokaż czci religijnej 2. Mając intensywną miłość lub podziw

nasze współczesne słowo kult pochodzi od starożytnego angielskiego terminu weorthscipe, co oznacza „okazywanie honoru” lub ” dawanie odwagi (godnej oceny)” czemuś lub komuś. Ponieważ kult jest jednym z najstarszych rodzajów działalności człowieka, istnieje kilka słów, aby go opisać:

• w Biblii pierwotnie napisanej w języku aramejskim słowo do kultu, proskunei, oznacza „kłaniać się, kłaniać Bogu”
• w buddyzmie słowo pali i sanskryt do kultu, Puja, oznacza oddawać cześć i oddawać uwagę
• dla Hindusów słowo do kultu, Bhakti, oznacza wyrażanie oddanej miłości.
• w islamie pojęcie ibady oznacza posłuszeństwo, uległość i oddanie Bogu.
• w judaizmie Avodat Hashem oznacza kult Boga poprzez modlitwę, oddanie i medytację.

dla wierzących w wielu religiach uczestnictwo w cotygodniowych lub codziennych nabożeństwach od dawna jest rytuałem. Niektóre przepisane modlitwy, obrzędy i działania zwykle towarzyszą takiemu kultowi kongregacyjnemu, aw niektórych przypadkach te starożytne sposoby wyrażania pobożności i wiary utrzymywały się przez wieki, stając się sztywne i dogmatyczne.

Kiedy dołącza lub rodzi się w jednej z tych tradycji, oczekuje się, że wszyscy będą uczestniczyć w nabożeństwach Zwykle prowadzonych przez duchowieństwo, które czasami wygłasza kazania przedstawiające konkretną teologię jako absolutną prawdę lub napomina zbór za jego grzechy i wady. W tego rodzaju kulcie Rabin, kapłan, minister, mnich, guru lub mułła przejmują płaszcz władzy i przywództwa, a Zbór słucha i podąża za nim.

stopniowo powierzchowne formy tych tradycji kultu mogą nabierać własnego życia, wypierając i wypierając symboliczne znaczenie wewnętrzne, które pierwotnie chcieli przekazać. Formy te mają tendencję do oddzielania ludzi, działając jako wyznacznik ich tożsamości. W niektórych skrajnych przypadkach nabożeństwa w wielu sektach i wyznaniach prowadzą do rozwoju dogmatu, który zachęca do oddzielnej świadomości grupowej, separacji, która często wyklucza lub demonizuje innych. Niektóre konserwatywne grupy religijne noszą nawet różne ubrania lub fryzury, aby odróżnić je od tych, którzy nie czczą ani nie wierzą w ten sam sposób.

nauczanie bahaitów, ze szczególnym naciskiem na indywidualne duchowe dążenie do prawdy i brak jakiegokolwiek duchowieństwa lub rytuału, nie ma żadnego z tych elementów. Rzeczywiście, bahaickie pisma opisują ten rodzaj dogmatycznego i wyłącznego kultu jako szkodliwy dla prawdziwego ducha wiary:

” najbardziej niefortunny jest stan różnic i rozbieżności, które stworzyliśmy między sobą w imię religii, wyobrażając sobie, że separacja i alienacja są najwyższym obowiązkiem naszych przekonań religijnych, że powinniśmy się nawzajem unikać i wzajemnie uważać się za zbezczeszczonych przez błąd i niewierność. W rzeczywistości podstawy boskich religii są jedno i jedno. Różnice, które pojawiły się między nami, wynikają z ślepego naśladowania przekonań dogmatycznych i przywiązania do pierwotnych form kultu „” – Abdul Baha, akceptacja powszechnego pokoju, s. 394.

oznacza to, że bahaici mają zupełnie inną definicję kultu niż ta, do której prawdopodobnie jesteś przyzwyczajony lub zaznajomiony. Nie ma sztywnych obrzędów bahaickich ani rytuałów. Bahaici mogą czcić, jak im się podoba. W wierze bahaitów nie ma duchowieństwa, żaden pojedynczy bahaizm nie ma większej władzy niż jakikolwiek inny bahaizm. Kiedy bahaici zbierają się na modlitwę, nikt nie wygłasza kazań ani nie krytykuje obecnych.

kult dla bahaitów łączy codzienne życie bezpośrednio z poczuciem duchowości i służby, łącząc indywidualny akt kultu ze świadomym połączeniem z całą ludzkością.

najważniejsze jest to, że kult bahaitów usuwa zewnętrzne formy i przesądy związane z wieloma tradycjami i koncentruje się wyłącznie na ustanowieniu połączenia między każdą osobą a źródłem całej istoty:

„uważaj, aby Twoje nabożeństwa nie powstrzymywały Cię od tego, kto jest celem wszelkiego kultu, lub Twoje uwielbienie oddzieliło cię od tego, kto jest celem wszelkiego kultu. Oderwij zasłony swoich próżnych fantazji! To wasz Pan, wszechmocny, Wszechwiedzący, który przyszedł ożywić świat i zjednoczyć wszystkich, którzy mieszkają na ziemi”. – Baha ’ Ullah, powołanie Pana wojowników, s. 83.

w rzeczywistości bahaici postrzegają Kult zupełnie inaczej niż zwykle, łącząc go najpierw z indywidualną modlitwą i medytacją; a potem, rozprzestrzeniając go daleko, daleko poza dzieło, które każdy z nas wykonuje i bezinteresowną służbę, którą oferujemy całej ludzkości, radykalne odejście od obecnej koncepcji tego, co to znaczy czcić.

w tej serii esejów przyjrzymy się czci bahaitów i zobaczymy, jak te nowe praktyki duchowe rozwijają się w ich codziennym życiu.

prawie zapomniałem: na początku tego eseju obiecałem ci powiedzieć, jak odpowiedziałem chrześcijańskiemu ministrowi, który zapytał mnie, jak czczą bahaitów bez Kościoła. Mając nadzieję odpowiedzieć w kategoriach, które natychmiast zrozumiał, odpowiedziałem pytaniem: „jak myślisz, kiedy zbudowano pierwszy kościół chrześcijański?”.