cel przeglądu: aby podkreślić niektóre z ostatnich kluczowych epidemiologicznych i klinicznych dylematów diagnostycznych aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i ocenić niektóre testy, które mogą pomóc w rozróżnieniu aseptycznego w porównaniu z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych.

ostatnie odkrycia: enterowirusy pozostają najczęstszą przyczyną aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Niektóre enterowirusy (np. Coxsackie B5, echovirus 6, 9 i 30) częściej wywołują ogniska zapalenia opon mózgowych, podczas gdy inne (coxsackie A9, B3 i B4) są w większości endemiczne. Testy kwasu nukleinowego są bardziej czułe niż hodowle w diagnostyce zakażeń enterowirusowych. W ośrodkach, w których czas realizacji tych badań jest krótszy niż 24 godziny, można uzyskać znaczne oszczędności i uniknąć niepotrzebnego leczenia aseptycznego zapalenia opon mózgowych za pomocą antybiotyków. Próbki surowicy i stolca są ważnymi dodatkowymi próbkami do diagnozowania zakażeń enterowirusowych u dzieci. Białko płynu mózgowo-rdzeniowego (>lub=0,5 g/l) i prokalcytoninę w surowicy (> lub = 0.5 ng/ml) wydają się być użytecznymi markerami laboratoryjnymi do rozróżniania bakteryjnego i aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci w wieku od 28 dni do 16 lat, ale mają stosunkowo niską czułość i swoistość.

podsumowanie: enterowirusy są głównymi przyczynami aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Głównym celem diagnozy pozostaje wykluczenie zakażenia bakteryjnego lub potwierdzenie enterowirusowej etiologii zakażenia. Prawidłowo wdrożone testy kwasu nukleinowego mają potencjał do zmniejszenia kosztów i niepotrzebnego leczenia.