zbadano związek między dwoma motywami leżącymi u podstaw postaw środowiskowych: ekocentryzmem—wartościowaniem natury dla własnego dobra oraz antropocentryzmem—wartościowaniem natury ze względu na materialne lub fizyczne korzyści, jakie może ona przynieść ludziom. Opracowano skale do pomiaru postaw ekocentrycznych i antropocentrycznych oraz ogólnej apatii wobec zagadnień środowiskowych. W badaniu 1 stwierdzono, że skale ekocentryczne i antropocentryczne przewidują niezależne zachowania konserwujące, apatię wobec problemów środowiskowych i członkostwo w organizacjach ekologicznych. W badaniu 2 Wyniki te zostały częściowo powtórzone i rozszerzone o związek między postawami ekocentrycznymi a obserwowaną miarą zachowań istotnych dla środowiska. Ponadto wykazano, że rozróżnienie ekocentryczno-antropocentryczne wyjaśnia zachowanie niezależnie od postaw środowiskowych mierzonych tradycyjną skalą postawy. Omówiono implikacje rozróżnienia ekocentryczno-antropocentrycznego dla dalszych badań nad postawami i zachowaniami środowiskowymi.