kilka razy po raz pierwszy oglądałem klasyczny Ferris Bueller ’ s Day Off Johna Hughesa, byłem nieco zaskoczony sceną muzealną, która ma miejsce mniej więcej w połowie filmu. Scenę pokrywa uspokajająca muzyka instrumentalna z utworu „Please, Please, Please Let me Get What I Want” zespołu The Smiths. Trzej główni bohaterowie filmu, Ferris Bueller, Sloane Peterson i Cameron Frye, wchodzą razem do muzeum i oglądają kilka obrazów. Pod koniec sceny Cameron patrzy na konkretny obraz, skupiając się na kobiecie i jej córce. Jest kilka ujęć odwróconych, w których Cameron coraz głębiej przygląda się obrazowi. Za każdym razem, gdy Cameron patrzy, kamera coraz bardziej przybliża obraz, tak że w końcu widz nic nie widzi.
Aby dowiedzieć się więcej o tej scenie, szukałem i znalazłem komentarz scenarzysty i reżysera Johna Hughesa do filmu . (Któż lepiej wytłumaczy scenę niż sam Hughes?) W komentarzu Hughes stwierdził, że scena została sfilmowana w Chicago Art Institute, Muzeum, które było dla niego miejscem „schronienia”, gdy sam był w szkole średniej. Hughes zauważył, ” to była dla mnie szansa, aby wrócić do tego budynku i pokazać obrazy, które były moje ulubione.”Podczas sceny pokazano kilka obrazów. W końcu dochodzimy do kilku obrazów, które pokazują matkę i dziecko. W odniesieniu do tych obrazów, Hughes stwierdził: „uważam, że jest to bardzo istotne dla Camerona – – – czułość matki i dziecka, których nie miał.”
Jak wcześniej wspomniano, pod koniec sceny Cameron jest pokazany wpatrując się w duży obraz. Hughes wyjaśnił „tajemnicę”, dlaczego Cameron patrzy: „użyłem tego w tym kontekście, aby zobaczyć—patrzy na tę małą dziewczynkę—która znowu jest matką i dzieckiem. Im bliżej patrzy na dziecko, tym mniej widzi, oczywiście, z tym stylem malowania. Ale im bardziej na to patrzy, tym nic tam nie ma. Obawia się, że im więcej na niego patrzysz (Cameron), tym mniej widzisz. Nic tam nie ma. To on.”
W końcu scena muzealna skupia się na postaci Camerona-walczącego, bez matki nastolatka żyjącego pod dominacją ojca. Złamanie Camerona i uległość wobec jego materialistycznego ojca są w filmie przywoływane na różne sposoby. Ostatecznie scena Muzealna dodaje tych odniesień, subtelnie oddając przygnębiony stan Camerona. Twórczy sposób Hughesa w opowiadaniu widzom o Cameronie tylko dodaje piękna filmowi.
autor: Anthony Watkins
poniżej znajduje się scena Muzealna: