afgańskie grupy Mudżahedinów były głównymi siłami politycznymi i militarnymi, których walka doprowadziła do wycofania się ZSRR z Afganistanu. Powstanie grup Mudżahedinów wewnątrz kraju miało znaczący wpływ na społeczną, polityczną i kulturalną mobilizację Afgańczyków. Ponieważ same grupy te były wynikiem masowej mobilizacji w kraju, mają również status ideologiczny i organizacyjny. Mobilizacja organizacyjna i ideologiczna Afgańskich grup Mudżahedinów jest jednym z najmniej zbadanych aspektów wojny domowej. Przywódcy Afgańskich grup Mudżahedinów pochodzili z różnych kierunków osobistych, rodzinnych, językowych i etnicznych. Zasadniczo miały one wiele wspólnego, ale w praktyce były bardzo różne. Ogólnie rzecz biorąc, zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny front Mudżahedinów był wynikiem socjopolitycznej mobilizacji kraju. Jak twierdzi antropolog Frederick Barth:

afgański Ruch Oporu różni się od większości ruchów oporu i wyzwolenia w innych częściach świata tym, że nie opiera się na wspólnej ideologii politycznej. Nie jest to ruch centralnie zorganizowany i nie jest ożywiony wizją nowego zreformowanego społeczeństwa. Jego korzenie tkwią głęboko w kulturze ludowej i składają się z trzech głównych elementów: 1) jasnej i wymagającej koncepcji indywidualnego honoru i szacunku dla siebie jako niezbędnej podstawy osobistej tożsamości i wartości. 2) chęć życia według własnych lokalnych, bardzo zróżnicowanych tradycji i standardów. 3) islamskiego przekonania.1