Kiedy ludzie piszą o hiszpańskiej pandemii grypy w latach 1918-19, zwykle zaczynają od oszałamiającej globalnej liczby ofiar śmiertelnych, ogromnej liczby ludzi, którzy zostali zainfekowani wirusem pandemicznym i niezdolności dziedziny medycznej do zrobienia czegokolwiek, aby pomóc zakażonym. I chociaż te czynniki były znakiem rozpoznawczym niszczycielskiego epizodu, naukowcy i pracownicy służby zdrowia w Stanach Zjednoczonych i Europie z ufnością opracowywali szczepionki i szczepienia setek tysięcy ludzi w ramach eksperymentu medycznego na największą skalę. Jakie szczepionki wymyślili? Czy zrobili coś, by chronić szczepionych i powstrzymać rozprzestrzenianie się choroby?
_____________________________________________

najpierw liczby. W 1918 roku populacja USA wynosiła 103,2 mln. Podczas trzech fal Hiszpańskiej pandemii grypy między wiosną 1918 a wiosną 1919 roku, około 200 na 1000 osób zachorowało na grypę (około 20,6 mln). Od 0,8% (164 800) do 3,1% (638 000) zakażonych zmarło na grypę lub wtórne zapalenie płuc.

w tym czasie dostępnych było kilka szczepionek zapobiegających innym chorobom — szczepionka przeciw ospie była oczywiście stosowana od ponad 100 lat; Louis Pasteur opracował szczepionkę przeciwko wściekliźnie do profilaktyki poekspozycyjnej po spotkaniu z wściekłym zwierzęciem; opracowano szczepionki przeciw durowi brzusznemu. Antytoksyna błonicy-lek wykonany z krwi wcześniej zakażonych zwierząt-był stosowany w leczeniu od końca 1800 roku; wczesna forma szczepionki przeciw błonicy zostały wykorzystane; i eksperymentalne szczepionki cholery zostały opracowane. Almroth Wright w 1911 roku przetestował pełnokomórkową szczepionkę przeciw pneumokokom u południowoafrykańskich górników złota. Producenci opracowali i sprzedawali różne mieszane szczepionki bakteryjne zabite przez ciepło o Wątpliwej Przydatności.

pod względem wiedzy o grypie jako o chorobie zakaźnej nie rozumiano wówczas zbyt wiele. Wielu lekarzy uważa, że grypa była specyficzną chorobą zakaźną, która prezentowała się sezonowo, zwykle zimą. Mimo to, bez konkretnych narzędzi diagnostycznych, łagodne przypadki grypy były trudne do odróżnienia od innych ostrych chorób układu oddechowego. Ówczesne narzędzia były w stanie wykryć jedynie bakterie, a nie mniejsze patogeny.

lekarze i naukowcy starali się zrozumieć, czy roczna grypa, do której byli przyzwyczajeni, była związana z sporadyczną powszechną i wysoce epidemiczną chorobą lat, o których wiemy, że była pandemiczną grypą (1848-49 i 1889-90).

niemiecki naukowiec Richard Pfeiffer (1858-1945) twierdził, że zidentyfikował czynnik sprawczy grypy w publikacji z 1892 roku-opisał prążkowane prątki obecne w każdym przypadku grypy, który badał. Nie był jednak w stanie zademonstrować postulatów kocha wywołując chorobę u zwierząt doświadczalnych. Wielu specjalistów zaakceptowało jednak jego wyniki i uznało, że Influenza Pfeiffera, jak ją nazywano, była odpowiedzialna za grypę sezonową.

ale wraz z postępem lat 1910 i dojrzewaniem metod bakteriologicznych inni badacze przedstawili wyniki, które były sprzeczne z ustaleniami Pfeiffera. Znaleźli jego organizm u zdrowych osób i u osób cierpiących na choroby, które wyraźnie nie były grypą. Ponadto szukali bacillus Pfeiffera w przypadkach grypy i w wielu przypadkach w ogóle go nie znaleźli. Chociaż wielu lekarzy nadal wierzyło, że Pfeiffer prawidłowo zidentyfikował sprawcę, coraz więcej innych zaczęło wątpić w jego ustalenia.

ci prawdziwi wierzący mieli powody do nadziei, że szczepionka może zapobiegać grypie, ponieważ choroba zaczęła się po raz drugi pojawiać w Stanach Zjednoczonych wczesną jesienią 1918 roku. 2 października 1918 roku William H. Park, lekarz medycyny, główny bakteriolog nowojorskiego Departamentu Zdrowia, pracował nad szczepionką przeciwko grypie bakterii Pfeiffera. New York Times doniósł, że Royal S. Copeland, Komisarz zdrowia w Nowym Jorku, opisał szczepionkę jako profilaktykę grypy i ” zastosowanie starego pomysłu do nowej choroby.”Park przygotowywał swoją szczepionkę z prątków Pfeiffera wyizolowanych od chorych i testował ją na ochotnikach z personelu Departamentu Zdrowia (New York Times, 2 października 1918). Trzy dawki podawano w odstępie 48 godzin. 12 października napisał w New York Medical Journal, że szczepił pracowników dużych firm i żołnierzy w obozach wojskowych. Miał nadzieję, że w ciągu kilku tygodni będzie miał dowody potwierdzające skuteczność szczepionki (Park WH, 1918).

w listopadzie Newark Evening News poinformował, że przygotowano 39 000 dawek szczepionki przeciw grypie Leary 'ego-Park’ a i że zastosowano większość dawek. (Timothy Leary był profesorem w Tufts University School Of Medicine.), Choć było zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy szczepionka jest skuteczna”…przeciętny człowiek musi nie obawiać się wyników szczepionki. Osoby neurotyczne i reumatyczne wydają się jednak wrażliwe na szczepionkę, podczas gdy dzieci przyjmują ją z mniejszym zaburzeniem niż dorośli” (Newark Evening News, 1918).

do 13 grudnia 1918 roku Copeland nie był tak pewny swojej szczepionki. Powiedział Times, że szczepionki wykonane z prątka Pfeiffera wydają się nie mieć wpływu na zapobieganie grypie. Raczej był przekonany, że mieszana szczepionka bakteryjna (paciorkowce, pneumokoki, gronkowce i prątki Pfeiffera) opracowana przez E. C. Rosenowa w Fundacji Mayo była skutecznym środkiem zapobiegawczym. I chociaż uważał, że większość ludzi w Nowym Jorku była już narażona na hiszpańską grypę, wspomniał, że park przygotuje część szczepionki Rosenow, aby uodpornić ludzi w Nowym Jorku przez całą zimę (New York Times, 13 grudnia 1918). Wyprodukowano ponad 500 000 dawek szczepionki Rosenow (Eyler, 2009).

University of Pittsburgh, Tulane University, a nawet prywatni lekarze robili własne szczepionki. Stosowano również surowicę rekonwalescentną (Boston Post, 6 stycznia 1919; Robertson & Koehler, 1918). Wieczorne wiadomości Deseret (UT) odnotowały 14 grudnia 1918, że darmowa szczepionka była dostępna w społecznościach w całym stanie.

opierając się na moich badaniach artykułów z gazet i czasopism medycznych z tego czasu, jest jasne, że setki tysięcy, jeśli nie milion lub więcej, dawek szczepionek wyprodukowano w latach pandemii. (Kilka lat temu napisałem kolejny wpis na blogu o szczepionce Rosenow i innych szczepionkach.)

Komitet Redakcyjny American Journal of Public Health próbował podważyć oczekiwania ludzi dotyczące szczepionek. W styczniu 1919 roku napisali, że przyczyna obecnej grypy jest nadal nieznana, dlatego produkowane szczepionki miały tylko szansę być skierowane na właściwy cel. Zauważyli, że szczepionki na infekcje wtórne miały jakiś sens, ale wszystkie produkowane szczepionki muszą być postrzegane jako eksperymentalne. Uznając nieco doraźny charakter rozwoju szczepionek w obecnym kryzysie, nalegali, aby grupy kontrolne były używane ze wszystkimi szczepionkami i aby różnice między grupą kontrolną a grupą eksperymentalną były zminimalizowane, co do ryzyka narażenia, czasu narażenia podczas epidemii i tak dalej (Komitet Redakcyjny American Journal of Public Health, 1919).

z pewnością żadna ze szczepionek opisanych powyżej nie zapobiegła wirusowemu zakażeniu grypą-teraz wiemy, że grypa jest spowodowana przez wirus i żadna ze szczepionek nie jest przed nim chroniona. Ale czy któreś z nich chroniło przed infekcjami bakteryjnymi, które rozwinęły się wtórnie do grypy? Lekarz weterynarii Stanley A. Plotkin uważa, że nie. Powiedział nam: „szczepionki bakteryjne opracowane na hiszpańską grypę były prawdopodobnie nieskuteczne, ponieważ w tym czasie nie było wiadomo, że bakterie pneumokokowe występują w wielu, wielu serotypach i w grupie bakterii nazywanej B. influenzae, tylko jeden typ jest głównym patogenem.”Innymi słowy, twórcy szczepionki mieli niewielką zdolność do identyfikacji, izolowania i produkcji wszystkich potencjalnie chorobotwórczych szczepów bakterii krążących w tym czasie. Dzisiejsza szczepionka pneumokokowa dla dzieci chroni przed 13 serotypami tej bakterii, a szczepionka dla dorosłych chroni przed 23 serotypami.

artykuł z 2010 roku opisuje jednak metaanalizę badań nad szczepionką bakteryjną z lat 1918-19 i sugeruje bardziej korzystną interpretację. Na podstawie 13 badań, które spełniały kryteria włączenia, autorzy doszli do wniosku, że niektóre ze szczepionek mogły zmniejszyć szybkość ataku zapalenia płuc po infekcji wirusowej grypy. Sugerują, że pomimo ograniczonej liczby szczepów bakterii w szczepionkach, szczepienie mogło prowadzić do krzyżowej ochrony przed wieloma pokrewnymi szczepami (Chien, 2010).

dopiero w latach 30.XX wieku naukowcy ustalili, że grypa jest w rzeczywistości spowodowana przez wirus, a nie bakterię. Influenza Bacillus Pfeiffera zostanie ostatecznie nazwana Haemophilus influenzae, nazwą zachowującą dziedzictwo jego wieloletniego, choć niedokładnego, związku z grypą. Obecnie powszechnie dostępne są szczepionki przeciw grypie, a także szczepionki przeciwko H. influenzae typu b, które zapobiegają chorobom.

fragmenty tego postu zostały zaczerpnięte z mojego wcześniejszego postu na blogu.

Źródła

Obecny status szczepionki przeciw pneumokokom. AJPH. 1919;9(8):593-594.

Chien Y, Klugman KP, Morens DM. Skuteczność całokomórkowych szczepionek bakteryjnych w zapobieganiu zapaleniu płuc i zgonom podczas pandemii grypy w 1918 roku. JID. 2010;202(11):1639-1648.

surowice rekonwalescencyjne stosowane. Boston Post. 6 stycznia 1919.

Komitet Redakcyjny Amerykańskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego. Program pracy przeciwko grypie. AJPH. 1919;9(1)1-12.

Eyler JM. Stan nauki, mikrobiologii i szczepionek około 1918 roku. Raporty Zdrowia Publicznego. 2010;125 (3_suppl):27-36.

Eyler JM. Mgła badań: próby szczepionki przeciw grypie podczas pandemii w latach 1918-1919. Journal of the History of Medicine and Allied Sciences. 2009;64(4):401-428.

epidemia grypy nie spodziewana tutaj. New York Times. 13 grudnia 1918.

Park WH. Bakteriologia i możliwość szczepionki przeciw grypie jako profilaktyki. New York Medical Journal. 1918;108:15:621.

Plotkin SA. Korespondencja osobista. 23 listopada 2011r.

Robertson JD, Koehler G. wstępny raport na temat epidemii grypy w Chicago. AJPH. 1918;8(11)849-856.

nie ma jeszcze decyzji co do wartości szczepionki anty-grip. Newark Evening News. 30 listopada 1918.

mówi o szczepionce, aby zatrzymać grypę. New York Times. 2 października 1918.

Darmowa szczepionka dla społeczności państwowych. Deseret Evening News. 14 grudnia 1918.

Znajdź serum przeciw grypie. Kansas City Star, 29 Września 1918.