prawie trzy miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych są przewlekle zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). Średnia długość życia pacjentów z przewlekłym zakażeniem HCV jest zmniejszona w porównaniu z populacją ogólną, co w dużej mierze wynika z rozwoju marskości wątroby, niewydolności wątroby i raka. Badania wykazały, że ryzyko zgonu z dowolnej przyczyny jest mniejsze u pacjentów z przewlekłym zakażeniem HCV i zaawansowanym zwłóknieniem wątroby (rozwojem nadmiaru włóknistej tkanki łącznej) w przypadku uzyskania trwałej odpowiedzi wirusologicznej (SVR), ale porównanie zostało ograniczone do osób bez SVR, zgodnie z podstawowymi informacjami w artykule.

Adriaan J. van der Meer, M. D., Ph. D., z Erasmus MC University Medical Center Rotterdam, Holandia, i współpracownicy porównali całkowity czas przeżycia pacjentów z przewlekłym zakażeniem HCV i zaawansowanym włóknieniem lub marskością wątroby przed leczeniem (z i bez SVR)z ogólną populacją. Naukowcy wykorzystali dane dotyczące pacjentów z Europy i Kanady z przewlekłym HCV i zaawansowanym włóknieniem wątroby z poprzedniego badania. Obserwacja rozpoczęła się 24 tygodnie po przerwaniu leczenia przeciwwirusowego, w tym czasie oznaczono uzyskanie trwałej odpowiedzi wirusologicznej (definiowanej jako ujemny wynik RNA HCV w próbce krwi). Dla każdej grupy odpowiedzi wirusologicznej obserwowany całkowity czas przeżycia porównano z przewidywanym czasem przeżycia dla dopasowanych wskaźników zgonów w populacji ogólnej w Niderlandach w zależności od wieku, płci i czasu kalendarzowego.

ogółem 530 pacjentów było obserwowanych przez medianę 8,4 roku; obserwacja była kompletna u 454 pacjentów (86%), z których 192 uzyskało SVR. Trzynastu pacjentów z SVR zmarło, co spowodowało skumulowane 10-letnie całkowite przeżycie wynoszące 91,1%, które nie różniło się znacząco od populacji ogólnej dopasowanej pod względem wieku i płci. Natomiast 100 pacjentów bez SVR zmarło. Skumulowane 10-letnie przeżycie wynosiło 74,0%, co było znacznie niższe w porównaniu z dopasowaną populacją ogólną.

„doskonałe przeżycie wśród pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby i SVR można wyjaśnić związkami między SVR a regresją zapalenia wątroby i zwłóknienia, zmniejszonym gradientem ciśnienia żylnego w wątrobie, zmniejszonym występowaniem raka wątrobowokomórkowego i niewydolności wątroby, a także zmniejszonym występowaniem cukrzycy, schyłkowej choroby nerek i zdarzeń sercowo-naczyniowych. Mimo że pacjenci z marskością wątroby i SVR pozostają w grupie ryzyka raka wątrobowokomórkowego, roczna częstość występowania raka wątrobowokomórkowego jest niska, a przeżycie jest znacznie lepsze w porównaniu z osobami bez SVR”, piszą autorzy.