Published: 2008-11-07

Is geluk genoeg voor een goed leven? Deze vraag wordt steeds prominenter in de positieve psychologie. Is een goed gevoel een goede maatstaf voor iemands kwaliteit van leven? Weten we echt wat het betekent om subjectief goed te zijn als we iemands subjectief welzijn beoordelen?

problemen met bestaande benaderingen van geluk

veel onderzoekers geloven van niet, zeggen dat de huidige definitie van welzijn kwam bijna per ongeluk: in de eerste plaats wilden onderzoekers welzijnsvragenlijsten ontwikkelen (omdat ze verschillende interventies moesten evalueren), vervolgens haalden ze de definitie van welzijn uit deze vragenlijsten, zonder veel aandacht te besteden aan de vraag of ze daadwerkelijk de rijkdom van menselijk welzijn en geluk hebben gevangen.het is waarschijnlijk waar om te zeggen dat hedendaagse literatuur over Welzijn grotendeels voorbij gaat aan de bijdragen van Humanistische en existentiële denkers als Maslow, Rogers, Jung en Allport. Het besteedt ook niet veel aandacht aan de complexiteit van filosofische opvattingen over geluk, ook al heeft de filosofie zich al met dit onderwerp beziggehouden lang voordat de psychologie zelfs maar bestond.

kan iemand werkelijk worden vervuld zonder te weten waarvoor hij of zij leeft, wat het punt is, de Betekenis van iemands bestaan? Is het mogelijk om echt goed te zijn zonder een vinger te bewegen om iets in jezelf te veranderen, zonder te groeien en te ontwikkelen als een persoon?

Dit is wat ontbreekt in de huidige mainstream theorieën van welzijn-de noties van groei, zelfverwerkelijking en betekenis.

de huidige theorieën over Welzijn lijken een eenzijdig, vrij kaal beeld van welzijn te geven. In feite, wat ze lijken vrij goed te dekken is de notie van hedonisme – streven naar maximalisatie van plezier (positieve invloed) en minimalisatie van pijn (negatieve invloed). Deze hedonische visie kan worden herleid tot Aristippus, een Griekse filosoof die geloofde dat het doel van het leven is om maximaal plezier te ervaren, en later tot utilitaire filosofen.

Eudaimonic Happiness: An Alternative to Hedonic Happiness

onlangs is een andere benadering van een goed leven ontstaan uit het historische en filosofische puin – het idee van eudaimonic well-being. Aristoteles was de grondlegger van het concept van eudaimonia (van daimon – Ware Natuur). Hij beschouwde geluk als een vulgair idee te zijn, benadrukt dat niet alle verlangens zijn de moeite waard na te streven als, hoewel sommige van hen plezier zou kunnen opleveren, zouden ze niet de gezondheid te produceren.Aristoteles dacht dat het ware geluk gevonden wordt door een deugdzaam leven te leiden en te doen wat de moeite waard is. Hij betoogde dat het realiseren van menselijk potentieel het ultieme menselijke doel is. Dit idee werd verder ontwikkeld in de geschiedenis door prominente denkers, zoals Stoïcijnen, die de waarde van zelfdiscipline benadrukten, en John Locke, die betoogde dat geluk wordt nagestreefd door voorzichtigheid.

Klik hier om een video te bekijken over hedonic en eudaimonic happiness.

humanistische psychologie en de Actualiserende tendens

humanistische psychologen, zoals Maslow (beroemd om het ontwikkelen van de hiërarchie van behoeften) en Rogers, waren waarschijnlijk de eerste ‘eudaimonisten’ in de 20e eeuw. Humanistische psychologie groeide op in de jaren ‘ 60 vanuit het klimaat van pessimistische psychoanalyse en behaviorisme dat mensen reduceerde tot machines die reageerden op prikkels.het uitgangspunt van de humanistische psychologie was dat mensen een vrije wil hebben en keuzes maken die hun welzijn beïnvloeden. Wat het ook heel anders maakt dan andere perspectieven in de psychologie is het geloof in de actualiserende tendens – een fundamentele motivatie voor groei. Rogers, de grondlegger van het concept, beschrijft het als:

‘…de neiging van de mens om zichzelf te actualiseren, om potentialiteiten te worden.

hiermee bedoel ik de richtingstendens die zichtbaar is in het gehele organische en menselijke leven – de drang om uit te breiden, te ontwikkelen, te rijpen – de neiging om alle capaciteiten van het organisme en het zelf uit te drukken en te activeren. Deze tendens kan diep begraven raken onder laag na laag van ingelegde psychologische verdedigingswerken; zij kan verborgen worden achter uitgebreide gevels die haar bestaan ontkennen; het is mijn overtuiging, echter, op basis van mijn ervaring, dat zij in ieder individu bestaat, en wacht alleen op de juiste voorwaarden om te worden vrijgegeven en uitgedrukt”.theorieën over Welzijn: wat leeft er nog meer onder de paraplu van Eudaimonia?

dus, als je het eens bent met de bewering dat alleen een goed gevoel niet goed genoeg is voor een goed leven, dan zit je in een goed gezelschap. Er zijn verschillende theorieën over Welzijn die proberen samen te bestaan onder een relatief breed concept van eudaimonia. Ik zal een paar van deze hieronder bespreken.

Daimon in Actie

Daimon verwijst naar potentialiteiten van elke persoon, waarvan de realisatie tot de grootste vervulling leidt. Inspanningen om te leven in overeenstemming met iemands daimon, de congruentie tussen dit en de levensactiviteiten van mensen, leiden tot de ervaring van eudemonia.

psychologisch welbevinden

Als u denkt dat u het verschil tussen SWB & SWL hebt kunnen begrijpen en zich herinnert waar deze afkortingen voor staan (subjectief welzijn en tevredenheid met het leven), dan zult u vast blij zijn dat ik iets genaamd PWB in de discussiepot gooi.

PWB staat voor psychological well-being, een model van welzijn dat algemeen wordt bepleit door een psychologieprofessor, Carol Ryff. Het zou me niet verbazen als ze het woord ‘psychologisch’ alleen maar gebruikte omdat subjectief al genomen was. Ryff analyseerde vele verschillende benaderingen van geluk in verschillende subgebieden van de psychologie en kwam tot de conclusie dat welzijn moet worden gezien als bestaande uit zes componenten.

deze componenten zijn:

• zelfacceptatie (positieve evaluatie van zichzelf en iemands leven),
• persoonlijke groei,
• doel in het leven,
• positieve relaties met anderen,
• beheersing van het milieu (het vermogen om het leven en de omgeving effectief te beheren)
• en autonomie.

Het is zeker dat dit model veel breder is dan wat er in het hedonic camp wordt aangeboden, maar is het juist? Ryff heeft vele studies uitgevoerd die zogenaamde empirische ondersteuning bieden voor haar model. Veel andere mensen hebben veel studies gedaan die dat niet deden. Ze vonden dat alle zes componenten kunnen worden verklaard door slechts twee dimensies, een die overeenkomt met hedonische, een andere met eudaimonic welzijn.

hoewel alle componenten van PWB belangrijk lijken, lijken ze toch enigszins willekeurig. Zou het model er echt onder lijden als een of twee elementen er niet waren? Zou het verrijkt zijn als er iets anders, zoals innerlijke harmonie, werd toegevoegd?

zelf-Determinatietheorie

een ander eudaimonisch model, de zelf-determinatietheorie (SDT), ontwikkeld door Ryan en Deci, postuleert het bestaan van drie inherente fundamentele behoeften, die universeel zijn (gevonden in verschillende culturen en tijden). Deze psychologische basisvoedingsstoffen zijn:

• autonomie-de noodzaak om te kiezen wat men doet, als een agent van het eigen leven.
• competentie-de noodzaak om vertrouwen te hebben in wat men doet.
• samenhang-de noodzaak om nauwe en veilige menselijke banden te hebben, met inachtneming van de autonomie en het vergemakkelijken van competentie.

SDT stelt dat wanneer aan deze behoeften wordt voldaan, de motivatie en het welzijn worden verbeterd, en wanneer ze beperkt zijn, er een negatief effect is op ons goed functioneren. Een groot aantal psychologen is het erover eens dat deze drie behoeften de meest fundamentele zijn, hoewel zelfrespect ook vaak wordt genoemd.

Ryan en Deci zien een groot verschil tussen PWB en SDT in die zin dat autonomie, competentie en verwantschap het welzijn in hun model bevorderen, terwijl Ryff deze concepten gebruikt om het te definiëren.

andere Eudaimonische theorieën

Csikszentmihalyi ’s Concept van Autotelische persoonlijkheid

Csikszentmihalyi’ s concept van autotelische persoonlijkheid claimt ook zijn plaats onder de eudaimonische geluksparaplu. Autotelische mensen zijn degenen die vaak deelnemen aan activiteiten voor hun eigen belang, en ervaring flow Staten vaak.

een probleem met het toewijzen van flow in het eudaimonic kamp is dat sommige kenmerken van Csikszentmihalyi ‘ s flow, waaronder het verliezen van tijd en het vergeten van persoonlijke problemen, veel meer te maken lijken te hebben met hedonisch plezier dan met eudaimonic inspanningen.

Martin Seligman and the Authentic Happiness Model

De persoon achter de positieve psychologie beweging, Martin Seligman (2002), introduceerde een authentiek geluksmodel, waarin hij onderscheid maakt tussen het aangename leven, het goede leven en het betekenisvolle leven in een poging uit te werken wat welzijn werkelijk is.

• het aangename leven is gewijd aan het nastreven van positieve emoties, en kan worden vergeleken met hedonisch welzijn.
• in het goede leven zou men zijn dominante karaktersterktes gebruiken om bevrediging te verkrijgen-activiteiten die we graag doen, verwant aan flow.tot slot, betekenisvol leven gaat over het gebruik van je sterke punten in dienst van iets groters dan jezelf.

laten we het bovenstaande model wat meer in detail bekijken. Seligman gelooft dat zowel het nastreven van betrokkenheid/flow als Betekenis als eudaimonisch kunnen worden beschouwd.

het onderzoek van Seligman en zijn collega ‘ s toont aan dat wanneer mensen zich bezighouden met hedonische activiteiten (bijv. vrije tijd, rust of plezier), ervaren ze veel aangename gevoelens, zijn energieker en hebben een lage negatieve invloed.

in feite zijn ze tijdens deze activiteiten gelukkiger dan degenen die deelnemen aan eudaimonic bezigheden. Op de lange termijn zijn degenen die een meer eudaimonisch bestaan leiden (werken aan het ontwikkelen van hun potentieel en vaardigheden, iets leren) echter meer tevreden met hun leven.sommige onderzoekers beweren dat eudaimonisch welzijn het best kan worden bereikt door persoonlijke ontwikkeling en groei , anderen door het vinden van betekenis in hun leven. Hoe dan ook, ze zijn het erover eens dat er iets anders moet zijn in aanvulling op puur plezier en geluk.

Oops … We hebben een ander probleem

Ik vraag me af of u een klein probleem met eudaimonic welzijn hebt opgemerkt? Het is een puinhoop! Eudaimonic welzijn is niet alleen een overkoepelend concept voor veel vaag gerelateerde theorieën, het is een pot waarin alles wat niet gerelateerd is aan plezier wordt gemengd.

laten we nog een keer in deze pot kijken:

• sommige auteurs definiëren eudaimonia als actualisatie van menselijk potentieel , terwijl anderen het associëren met frequente ervaringen met flow toestanden.
• andere veelgebruikte definities zijn: het realiseren van iemands ware aard/ ware zelf , persoonlijke groei, betekenis en de totaliteit van de zes componenten van Ryff ‘ s psychologisch welzijn.
• Seligman definieert eudaimonia als zowel stroom als Betekenis.

kan iemand mij vertellen wat eudaimonic well-being is?

ondanks hun pogingen om licht te werpen op de constructie van welzijn, maken eudaimonic definities het beeld nog ingewikkelder. Is het realiseren van je ware aard hetzelfde als persoonlijke ontwikkeling? En wat als je ware aard je oproept tot geweld? Is groei hetzelfde als Betekenis?

Carol Ryff heeft waarschijnlijk gelijk om onderscheid te maken tussen hen. Betekenis kan goed worden gevonden in persoonlijke groei, maar het kan ook worden gevonden in het dienen van anderen of in het geloven in God, wat betekent dat deze twee onmogelijk kunnen worden geïdentificeerd.

zijn positieve relaties belangrijk voor eudaimonisch welzijn? Misschien, maar ze lijken ook erg belangrijk voor geluk of hedonisch welzijn.op basis van deze enigszins tegenstrijdige theorieën en mijn eigen onderzoek, zou ik willen suggereren dat eudaimonisch welzijn kan worden bereikt door het volgen van een van de volgende twee routes-persoonlijke ontwikkeling/groei, of transcendentie. Dus geef nog niet op, het kan allemaal zinvol zijn op het einde!persoonlijke ontwikkeling / groei persoonlijke ontwikkeling is gerelateerd aan het streven naar verandering, het streven om zichzelf en de wereld beter te begrijpen, het streven om te groeien als een persoon, om beter te worden in iemands gekozen velden en domeinen van het leven. De wegen van persoonlijke ontwikkeling en groei liggen in de actualiserende tendens, maar de tendens op zich is niet genoeg.

groei is vaak een moeiteloos proces, waarbij uitdagingen en belemmeringen, die extern of intern kunnen zijn, moeten worden overwonnen.

groei en veranderingen in het persoonlijke leven worden niet altijd als prettig ervaren. Onderzoekers vonden dat zelfs positieve subjectieve veranderingen positieve invloed kan verminderen. Bijvoorbeeld, één studie heeft vastgesteld dat therapie cliënten die meer verbetering in hun functioneren waargenomen meldden meer depressieve symptomen en lagere niveaus van zelf-acceptatie, maar meer persoonlijke groei op hetzelfde moment.

Dit komt omdat elke verandering geassocieerd is met verlies, zelfs als wat verloren gaat een onproductief of zelfs negatief patroon is. Carl Rogers, een van de vaders van de humanistische psychologie, merkte op dat mensen die echte vooruitgang geboekt in de richting van wat kan worden beschouwd als ‘een goed leven’ zou meestal niet beschouwen zichzelf als gelukkig of tevreden. Hij schrijft:

‘het goede leven is een proces, geen staat van zijn’.

wanneer psychologen de groei proberen te meten, kijken ze vaak in welke mate individuen open staan voor ervaringen of in welke mate ze geïnteresseerd zijn in leren. Maar als we ons gezond verstand toepassen, wordt duidelijk dat openheid voor ervaring niet alleen nodig is om te groeien, maar ook om plezier te ervaren, wat een facet is van hedonisch welzijn.

hoewel belangstelling voor leren een zeer belangrijk aspect kan zijn, is het nauwelijks een voldoende indicator van de menselijke ontwikkeling. Dus hoe weten we of het ontwikkelingsproces plaatsvindt; of we daadwerkelijk groeien?

We kunnen verschillende ontwikkelingsindicatoren zoeken. Hieronder vallen:

• complexiteit en differentiatie (bijvoorbeeld hoe goed we diversiteit kunnen beheren);
• organisatie en integratie (bijv. het vermogen om te verbinden de verschillende elementen);
• flexibiliteit; gevoeligheid (bijv. bewust zijn van details en nuances);
• mobiliteit en dynamiek (bijvoorbeeld nieuwsgierigheid, interesse, openheid voor nieuwe situaties);
• interne controle (bijv. vermogen uitstellen);
• weidsheid (bv. open-mindedness);
• en efficiëntie in het benutten van de potentie en energie.

geen enkele indicator op zichzelf is noodzakelijk of voldoende, dus het is beter om te zien of meerdere van deze veranderingen plaatsvinden.

transcendentie

transcendentie is gerelateerd aan toewijding en toewijding aan iets of iemand anders dan jezelf. Het is ook sterk gerelateerd aan het vinden van betekenis in iemands leven en handelen in overeenstemming met deze betekenis.

echter, deze betekenis is noodzakelijkerwijs gerelateerd aan het overstijgen van het persoonlijke (zonder jezelf te verliezen) omwille van iets dat groter is dan jezelf (het kan kinderen zijn, betekenisvol werk, de bredere gemeenschap, of een spirituele weg). Transcendentie leidt dus tot enige externe bruikbaarheid van iemands leven, door middel van objectieve levensresultaten of deugdzaam leven.

transcendentie is een eudaimonische weg naar welzijn die onafhankelijk is van persoonlijke ontwikkeling (hoewel beide ongetwijfeld naast elkaar kunnen bestaan).

bijvoorbeeld, een moeder die haar leven wijdt aan het opvoeden (in plaats van alleen maar te zorgen voor) haar kinderen als volledig functionerende mensen heeft misschien niet veel tijd te besteden aan haar eigen persoonlijke ontwikkeling.veel geleerden, waaronder Aristoteles, Ryff, Seligman, McGregor en Little, enz., spreek over het overstijgen van jezelf ter wille van het grotere goed. Ik hoop dat de invoering van deze gemeenschappelijke term een grotere integratie tussen theorieën mogelijk maakt.

de allerlaatste Noot …

Er is nog een kanttekening bij het verhaal van hedonisch en eudaimonisch welzijn. Het concept van tevredenheid met het leven is door de voorstanders van het eudaimonic paradigma stevig in het hedonische kamp ondergebracht, maar het is eigenlijk de vraag of dit het geval moet zijn.

men kan tevreden zijn met zijn leven als men geluk wil nastreven en geluk succesvol nastreeft, of als men kiest om een meer eudaimonisch georiënteerd leven te leiden en dit is precies wat men doet.

denk eraan, levensvreugde is niets meer dan een Congruentie tussen het heden en een ideale situatie, die beide een weerspiegeling zijn van de eigen subjectieve waardering van het leven. Daarom kan levensvreugde worden opgevat als een onafhankelijke, subjectieve evaluatie van de huidige status van iemands leven, die ofwel hedonisch of eudaimonisch georiënteerd kan zijn.