Theodosius de grote (keizer)
voor een andere heilige genaamd Theodosius de Grote die leefde in de vijfde-zesde eeuw, zie Theodosius de grote (Cenobiarch).de heilige en rechtgelovige keizer Theodosius I, ook wel Theodosius de Grote genoemd, was de laatste keizer die zowel het oostelijke als het westelijke deel van het Romeinse Rijk regeerde. Hij regeerde van 379 tot 395. Theodosius I is ook bekend voor het maken van het christendom tot de officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk. Hij was een sterke verdediger van het Orthodox christelijk geloof en is een heilige. Zijn feestdag wordt gevierd op 17 januari.Flavius Theodosius werd geboren op 11 januari 347 in Cauca (het huidige Coca) in de Romeinse provincie Spanje, de zoon van Comes Theodosius (de oudere) en Thermantia, die beiden Orthodox christenen waren. Hij trouwde met Aelia Flacilla, bij wie hij drie kinderen kreeg: twee zonen, Arcadius en Honorius (zijn toekomstige opvolgers), en een dochter, Pulcheria. Aelia Flacilla (ook Placilla of Plakilla) wordt herdacht als een heilige op 14 September. Zowel Aelia als Pulcheria stierven in 385. Na Aelia ‘ s dood trouwde Theodosius met Galla, de dochter van Valentinianus I, bij wie hij een dochter kreeg, Galla Placidia, de moeder van Valentinianus III. In 374 werd hij militair commandant (Dux) van Moesia aan de benedenloop van de Donau, waar hij zich onderscheidde in gevechten met de Sarmaten. Rond dezelfde tijd dat zijn vader in ongenade raakte en in 375 werd geëxecuteerd, trok Theodosius zich terug naar zijn landgoederen in Spanje, ogenschijnlijk uit angst voor verdere vervolging vanwege zijn familiebanden. Maar zijn reputatie werd niet vergeten.twee mede-keizers, Valentinianus I en Valens, regeerden het Romeinse Rijk—Valentinianus I in het Westen en Valens in het oosten-tot de dood van Valentinianus I. Na Valentinianus I ‘ s dood op 17 November 375 volgden zijn zonen, Valantinianus II en Gratianus hem op als heersers van het West-Romeinse Rijk. Theodosius herwon zijn commissie, vocht opnieuw tegen de Sarmaten en won de rang van magister militum per Illyricum in 376. In 378 benoemde Gratianus Theodosius co-augustus voor het Oosten nadat Valens werd gedood in de Slag bij Adrianopel. In 383 werd Gratianus ook gedood in een opstand. Ook in 383 benoemde Theodosius zijn zoon Arcadius tot co-augustus in het oosten. Met de dood van Valentinianus II in 392 werd Theodosius De heerser van het Romeinse Rijk als enige keizer; hij was de laatste Romeinse keizer die dit deed. toen hij keizer werd, werd Theodosius’ aandacht gevraagd door de verschanste Goten in de Balkan, de oplossing waarvoor Theodosius de eerste twee jaar van zijn regering bezet hield. Op 24 November 380 was Theodosius eindelijk in staat Constantinopel binnen te komen, en een regeling met de gotische troepen werd uiteindelijk bereikt met de ondertekening van verdragen op 3 oktober 382. In de late jaren 380 was Theodosius bezig met het helpen van Valentinianus II in het Westen tegen de usurpator Clemens Maximus. Deze episode werd uiteindelijk beëindigd toen het leger van Theodosius Maximus versloeg in 388. De gevangengenomen Maximus werd op 28 augustus 388 geëxecuteerd. met de dood van Valentinianus II, onder twijfelachtige omstandigheden, gaf Theodosius zijn zoon Honorius de volledige rang van Augustus van het Westen in Januari 393. Ondertussen verkoos de magister militum Arbogast, die onder Valentinianus II had gediend, Eugenius, een voormalig retoriekdocent en een heiden, tot keizer van het Westen. Er was een leger nodig om de usurpatie te regelen. Hij hielp Honorius en leidde de veldtocht tegen Eugenius, die culmineerde in de tweedaagse Slag bij Frigidus op 5 en 6 September 394. De eerste dag van de slag ging niet goed voor de troepen van Theodosius, maar de slag draaide op de tweede dag nadat werd gezegd dat twee “hemelse ruiters allen in het wit” Theodosius moed gaven, en een Bora (natuurlijke luchtstroom) ontstond met zijn cyclonische winden die direct in het gezicht van Eugenius’ troepen waaiden, waardoor zijn linie van de strijd werd verstoord. Eugenius werd gevangengenomen en al snel geëxecuteerd.tijdens zijn geboorte in een christelijk gezin werd Theodosius pas gedoopt in 380, toen hij door een ernstige ziekte in Thessalonica de beslissing moest nemen. Hij werd gedoopt door de orthodoxe bisschop van Thessalonica, Ascholios, nadat hij zich ervan verzekerd had dat de bisschop geen Arian was. Vanaf het begin van zijn regering werd een aanzienlijk deel van Theodosius’ activiteiten besteed aan het verdedigen van het orthodoxe geloof en het onderdrukken van het Arianisme. In Februari 380 sluit hij zich aan bij Gratianus in een edict waarin hij verklaart dat alle onderdanen van hun domeinen het orthodoxe geloof moeten belijden. Toen hij Constantinopel binnenging, begon Theodosius de Arische partij uit hun greep te verdrijven. St. Gregorius van Naziansus werd verkozen tot patriarch van Constantinopel door het tweede oecumenisch concilie, dat in 381 in zitting was geroepen om een aantal kwesties te behandelen, waaronder de geloofsbelijdenis, verschillende ketters en de Orde van Eer onder de patriarchaten. tijdens zijn regering hield Theodosius zich strikt aan de trinitaire positie van de eerste twee oecumenische concilies, maar probeerde verzoeningsgezind te zijn met de ketterse partijen, maar dit lukte niet. In 388, tegen de resten van de heidenen, nam Theodosius strenge maatregelen, stuurde prefecten door het hele Midden-Oosten, vernietigde tempels en ontwrichtte heidense verenigingen. In 391 weigerde Theodosius de restauratie van het Overwinningsaltaar in de Romeinse Senaat. Hij maakte ook een einde aan de Olympische Spelen.met de opkomst van Eugenius deden de heidense troepen een gewapende poging om de heidense riten te herstellen. Eugenius richtte heidense altaren op in Rome, waaronder het Overwinningsaltaar. Zo ontmoette Theodosius’ christelijke legers Eugenius bij Aquileia op 6 September 394, opnieuw triomfeerden de christenen over de banier van de oude goden, en Theodosius trad Rome binnen als de enige keizer van het nu eindelijk christelijke rijk. Theodosius proclameerde zijn twee zonen, Arcadius en Honorius, augusti eerder tijdens zijn leven, en met zijn dood werd Arcadius keizer van de oostelijke helft van het rijk en Honorius keizer van de westelijke helft. Theodosius overleed in Milaan op 17 januari 395. Sint Ambrosius, met wie Theodosius een nauwe relatie had, preekte zijn begrafenisrede (“de obitu Theodosii”, P. L., XVI, 1385). Met de verdeling van het rijk tussen zijn zonen was zijn dood een mijlpaal in de geschiedenis: de Romeinse wereld zou nooit meer verenigd worden.
Theodosius de grote (keizer) |
||
---|---|---|
voorafgegaan door: Valentinianus II |
Romeinse Keizer 347-395 |
Opgevolgd door: Veel van de oosterse keizer Bladeren in de westerse keizer |
- Wikipedia:De I
- De Keizer de Grote
- De Goede
- Katholieke Encyclopedie: De I
- I