niettegenstaande het bovenstaande blijven bepaalde geleerden het fundament van hegemonic masculinity negeren als de legitimatie van ongelijke geslachtsverhoudingen simpelweg door het concept gelijk te stellen met, bijvoorbeeld, vaste mannelijkheid kenmerken en/of het concept wordt uitsluitend geassocieerd met bepaalde groepen mannen (Zie Logan en Gage als voorbeelden van dit genre). Flood (2002) was de eerste die deze onfortuinlijke hardnekkige praktijk identificeerde en Beasley (2008) volgde het kritische inzicht van Flood. Zowel Flood als Beasley gelabeld dergelijke inconsistente toepassingen ” slippage, “met het argument dat” dominante ” vormen van mannelijkheid—zoals degenen die de meest voorkomende, krachtige, en/of meest wijdverspreide in bepaalde instellingen—kan eigenlijk weinig doen om legitieme mannen macht over vrouwen en, daarom, moet niet worden gelabeld hegemonische mannelijkheid. En Beasley (p. 89) merkt op dat veel geleerden hegemonische mannelijkheid blijven gelijkstellen met bepaalde mannelijkheid die wordt beoefend door bepaalde mannen—zoals politici, bedrijfsleiders en beroemdheden—simpelweg omdat ze in machtsposities zijn, en opnieuw vragen over genderrelaties en de legitimatie van genderongelijkheid negeren. En Schippers (2007) betoogde dat het essentieel is om onderscheid te maken tussen mannelijkheid die ongelijke genderrelaties legitiem maakt en mannen die dat niet doen.het goede nieuws is dat recent wetenschappelijk werk het geherformuleerde model heeft versterkt door ons begrip van hegemonische mannelijkheid uit te breiden en bij te dragen aan de verdere conceptualisering. In mijn boek, Hegemonic Masculinity: Formulation, Reformulation, and Amplification (Messerschmidt 2018), bespreek ik een verscheidenheid aan studies die deze amplificatie aantonen. In het bijzonder bevestigt het nieuwste onderzoek de alomtegenwoordige aard van hegemonische masculiniteiten—lokaal, regionaal en wereldwijd—maar toont tegelijkertijd aan hoe deze complexe, specifieke masculiniteiten in wezen verborgen zijn in het volle zicht. Wat meer is, deze studies illustreren dat bepaalde hiërarchische geslachtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen, tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, en tussen mannelijkheid worden gelegitimeerd—opmerkelijk onderscheidend bepaalde van de essentiële kenmerken van de allesdoordringende reproductie van ongelijke geslachtsverhoudingen.

hedendaags wetenschappelijk werk suggereert verder de Betekenis van het onderscheid tussen “hegemonische” en “dominante” masculiniteiten, wat natuurlijk meer solide onderzoek mogelijk zal maken naar wanneer en hoe beide soorten masculiniteiten daadwerkelijk worden geconstrueerd en wanneer ze dat niet zijn. Die onderzoeksvraag is essentieel vanwege de wijdverbreide verwarring onder geleerden, vooral met betrekking tot slippage, en dus ten onrechte het labelen van dominante mannelijkheid als daadwerkelijk bestaande hegemonische mannelijkheid. Naast dit belangrijke onderscheid is het herkennen van de verschillen tussen hegemonische mannelijkheid een belangrijk onderdeel van de versterking van het concept, vooral in termen van lokale, regionale en globale omgevingen, maar ook in termen van hybride, dominerende versus beschermende, en materiële versus discursieve hegemonische mannelijkheid. En gezien het feit dat hegemonische masculiniteiten noodzakelijkerwijs een relatie vormen, zijn femininiteiten essentieel voor de versterking van het geherformuleerde model van hegemonische masculiniteiten en moeten ze dus een belangrijk onderdeel zijn van toekomstig onderzoek.

Het boek Overheersende Mannelijkheid verdere hoogtepunten aanvullende gebieden die versterkt de geherformuleerd model: de recurrente aard van vluchtige overheersende masculinities en hoe alles overheersende masculinities routinematig zijn vloeistof, toevallig, lukraak, voorlopig en tijdelijk; het belang van het kruispuntdenken en hoe alles overheersende masculinities daarom verschillen op grond van hun grondwet met andere ongelijkheden; de dominantie van het Internet en de elektronische teint van overheersende masculinities; en eindelijk, alles overheersende masculinities in zowel het Noorden en het Zuiden.de versterking van het geherformuleerde model toont vervolgens aan dat de quotidiaanse prevalentie van hegemonische mannelijkheid de culturele kennis die mensen gebruiken om gedeeltelijk hun geslachtsgebonden sociale actie te leiden, wijd verspreid; de verscheidenheid van hegemonische mannelijkheid levert modellen van relaties tussen mannen en vrouwen, tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, en tussen mannelijkheid. En vanwege de alomtegenwoordigheid van hegemonische mannelijkheid, wordt genderongelijkheid vaak algemeen aanvaard en onbetwist. Gender hegemonie werkt om ongelijke genderrelaties te verdoezelen, terwijl effectief het publieke en private leven doordringt, en iedereen aanmoedigt om dergelijke ongelijke genderrelaties te onderschrijven, te verenigen en te belichamen. Hegemonische mannelijkheid is expansief verdeeld als cultureel ascendant prototypes van gender relaties over lokale, regionale en mondiale niveaus, ze maken deel uit van het normale, alledaagse leven—ze zijn gebruikelijk overal om ons heen.

het empirische bewijs in hegemonische mannelijkheid suggereert dan dat hegemonische mannelijkheid volledig in meervoud moet worden geconceptualiseerd. Ik onderzoek de alomtegenwoordigheid van hegemonische mannelijkheid op lokaal, regionaal en mondiaal niveau, de redenen voor de voortdurende naleving en aanvaarding van ongelijke gender relaties, de variabele manieren waarop ze worden gevormd door en dus kruisen met andere ongelijkheden, en hoe deze pluraliteit stelt gender hegemonie als cultureel verheven.hoewel hegemonische mannelijkheid tegenwoordig divers is, vormen de relationele praktijken en discursieve betekenissen niet—elk op hun unieke manier legitieme ongelijke geslachtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen, tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, en tussen mannelijkheid—collectief een sociale structuur. Deze schijnbaar individuele praktijken van hegemonische mannelijkheid komen niet in een vacuüm voor. In plaats daarvan worden ze situationeel beïnvloed door en reproduceren ze op hun beurt de gender relationele en discursieve sociale structuren in bepaalde omgevingen. Hegemonische mannelijkheid zijn configuraties van sociale praktijk die tegelijkertijd bepaalde sociale relaties en sociale betekenissen produceren, en ze zijn cultureel belangrijk omdat ze een gevoel vormen van wat “aanvaardbaar” en “onaanvaardbaar” geslachtsgedrag is voor copresente interactanten in specifieke situaties. Met andere woorden, hedendaags onderzoek naar hegemonische mannelijkheid bevestigt de blijvende betekenis van Connell ‘ s (1987, 1995) oorspronkelijke nadruk op hegemonische mannelijkheid als de legitimatie van ongelijke gender relaties.