pulmonale toxiciteit als gevolg van geneesmiddelen edit

binnen alle klassen van geneesmiddelen die mogelijk kunnen leiden tot pulmonale toxiciteit als bijwerking, is de meeste pulmonale toxiciteit te wijten aan chemotherapie voor kanker.

veel geneesmiddelen kunnen leiden tot pulmonale toxiciteit. Een paar geneesmiddelen kunnen vaak leiden tot pulmonale toxiciteit (in de geneeskunde gedefinieerd door internationale regelgevende instanties, zoals de VS Food and Drug Administration en het EMEA als > 1% en < 10%) of zeer vaak (gedefinieerd als > 10%). Deze geneesmiddelen kunnen goud en nitrofurantoïne bevatten, evenals de volgende geneesmiddelen die worden gebruikt bij chemotherapie voor kanker: methotrexaat, de taxanen (paclitaxel en docetaxel), gemcitabine, bleomycine, mitomycine C, busulfan, cyclofosfamide, chloorambucil en nitrosoureum (bijv. carmustine).

ook kunnen sommige geneesmiddelen die in de cardiovasculaire geneeskunde worden gebruikt, vaak of zeer vaak tot pulmonale toxiciteit leiden. Deze omvatten vooral amiodaron, evenals bètablokkers, ACE-remmers (echter, pulmonale toxiciteit van ACE-remmers duurt meestal slechts 3-4 maanden en verdwijnt meestal vanzelf), procaïnamide, kinidine, tocaïnide en minoxidil.

zowel oncologen als cardiologen zijn zich terdege bewust van mogelijke pulmonale toxiciteit.

voors en tegens van geneesmiddelenwerk

de “kosten-batenverhouding” voor de patiënt dient in gedachten te worden gehouden. Geneesmiddelen mogen niet vanaf het begin volledig worden uitgesloten, alleen maar omdat ze mogelijk longtoxiciteit kunnen veroorzaken. Een aantal geneesmiddelen die longtoxiciteit kunnen veroorzaken, kunnen levensreddend zijn voor bepaalde patiënten met specifieke ziekten. Amiodarone valt bijvoorbeeld in deze categorie. Idealiter dienen de voor-en nadelen aan het begin van de behandeling en vervolgens met regelmatige tussenpozen te worden afgewogen, op basis van de beschikbare wetenschappelijke/medische gegevens, door een deskundige arts samen met een geïnformeerde patiënt.

pulmonale toxiciteit door bestraling (radiotherapie)Edit

bestraling (radiotherapie) wordt vaak gebruikt voor de behandeling van vele soorten kanker, en kan zeer effectief zijn. Helaas kan het ook leiden tot pulmonale toxiciteit als bijwerking.

radiotherapeuten zijn zich terdege bewust van mogelijke pulmonale toxiciteit en nemen een aantal voorzorgsmaatregelen om de incidentie van deze bijwerking te minimaliseren. Er zijn onderzoeksinspanningen om mogelijk te elimineren deze bijwerking in de toekomst.

pulmonale toxiciteit als gevolg van chemische samenstellingdit

pulmonale toxiciteit is mogelijk als gevolg van vele chemische verbindingen. Echter, het meest bekende (beruchte) voorbeeld is pulmonale toxiciteit als gevolg van asbest. Asbest kan leiden tot een zeer gevaarlijke (d.w.z., zeer kwaadaardig) longkanker genoemd maligne pleura mesothelioom, soms ook gewoon genoemd mesothelioom. Als gevolg daarvan is het gebruik van asbest nu in de meeste landen bij wet volledig verboden.

zwevende deeltjes die leiden tot pulmonale toxiciteitdit

Atmosferische zwevende deeltjes maken deel uit van luchtverontreiniging. Fijnstof wordt voornamelijk geproduceerd door het autoverkeer, het vervoer over land (vrachtwagens), industriële productiefaciliteiten en het roken van sigaretten. In de afgelopen jaren werden steeds meer gegevens verzameld. De gegevens toonden aan dat fijnstof een belangrijke oorzaak van hart-en vaatziekten kan zijn, en ook longtoxiciteit kan veroorzaken. Als gevolg daarvan werden in de Europese Unie wetten, verordeningen en richtlijnen uitgevaardigd die de hoeveelheid fijnstof regelen die in een bepaalde periode kan worden uitgestoten.