primaire preventie van ANOREXIA NERVOSA ‘ s

Er zijn tal van acties die de arts, samen met het gezin, verwante gezondheidswerkers en/of via een breder volksgezondheidsinitiatief in dit specifieke geval kan uitvoeren, die langdurige gevolgen zullen hebben voor de toekomstige ontwikkeling en groei van de patiënt en de kans op gezonde resultaten zullen vergroten door primaire preventie. Artsen die betrokken zijn bij primaire preventie-inspanningen hebben het potentieel om grote en diverse groepen adolescenten te bereiken die een risico lopen op wanordelijk eten of progressie tot beter gekarakteriseerde eetstoornissen. Bovendien, het stoppen van de ernst van een het eten wanorde, of het verhinderen van de vooruitgang van een het eten wanorde om andere psychiatrische comorbidities, zoals stemmingswanorde op te nemen, zou kunnen worden bereikt. De noodzaak van primaire preventie-inspanningen, met name door een arts, kon niet duidelijker zijn. Gezien de hoge prevalentie van slechte eetgewoonten en eetstoornissen, de brede waaier van getroffen jongeren, de gevolgen voor de gezondheid op korte en lange termijn, hun weerstand tegen behandeling en hun kosten, is er een duidelijke rechtvaardiging voor primaire preventie (20). Verschillende factoren en strategieën zullen moeten worden aangepakt en uitgevoerd in verschillende settings, zoals in de gemeenschap, scholen, of klinische setting.

primaire preventie kan op tal van niveaus plaatsvinden, van sociale interventies tot individuele aandachtspunten. Elk bezoek aan het kantoor van een arts moet effectief worden gebruikt als een venster van de kans voor het identificeren van problemen vroeg en ook het adviseren van patiënten en ouders over eetstoornissen in de juiste leeftijdsgroepen. Het toestaan van de patiënt meer mogelijkheden voor diepgaande en intieme discussies over kwesties zoals lichaamsbeeld en gevoel van eigenwaarde, met een meer uitgebreide focus zou ideaal zijn. Bovendien moet bewust worden gemaakt van de stoornissen en hoe ze te voorkomen, hoe ze vroegtijdig op te merken en hoe hulp te zoeken. Bovendien, met behulp van een deel van een check-up bezoek om te informeren over school, familie, voeding, en buitenschoolse activiteiten kan identificeren dat problemen zich ontwikkelen of bieden een uitlaatklep voor adolescenten om problemen te bespreken. Gesprekken met de adolescent alleen en de ouders alleen kunnen inzicht geven in de thuis-en schoolomgeving. Daarnaast kunnen ook contacten met leerkrachten worden gelegd (20).

effectieve communicatie is ook essentieel bij primaire preventie. Effectieve communicatie tussen tertiaire zorg ziekenhuizen, eerstelijnszorg ziekenhuizen en gemeenschap kinderartsen en huisartsen is essentieel. Dit geldt met name voor patiënten die immigranten zijn en zich niet bewust zijn van hoe de gezondheidszorg functioneert. Effectieve communicatie tussen de gezondheidszorghiërarchie kan eerstelijnsgezondheidsartsen in staat stellen hun patiënten te volgen en te helpen bij het coördineren en organiseren van de follow-up, waardoor de kans op recidieven en negatieve uitkomsten afneemt.

bovendien observeren vrienden en familieleden situaties die verslechteren, maar kunnen niet verder omdat ze niet weten wat ze moeten doen. Er zouden hulplijn ‘ s voor voorlichting van het publiek kunnen worden opgezet waar personen anoniem kunnen bellen om steun en advies te vragen over de manier waarop met situaties moet worden omgegaan (20). Deze lijnen kunnen worden vastgesteld via het gezondheidszorgsysteem, sociale systemen of gekoppeld aan reeds bestaande ‘hulplijnen.”

via een breder volksgezondheidsinitiatief kan een arts eenvoudig deelnemen aan een presentatie van 1 uur over eetstoornissen aan studenten. Een dergelijke presentatie kan realistisch worden verwacht dat het bewustzijn van de vroege tekenen van een te verhogen, en kan telefoonnummers voor verwijzing. Bovendien zou de implementatie van brede primaire preventieprogramma ‘ s in scholen effectief zijn. Scholen zijn een ideale locatie voor primaire preventieprogramma ‘ s, omdat ze een groot, gevangen, potentieel risicovol publiek huisvesten, en ze bieden een omgeving die leer-en positieve interactie tussen leeftijdsgenoten herbergt (21). Kwesties die een arts in een volksgezondheidsinitiatief zou kunnen aanpakken in een school setting kan omvatten: het verminderen van de ontevredenheid van het lichaam, kritisch denken over socioculturele en peer-normen, het begrijpen van fysieke ontwikkeling, het verbeteren van kennis over voeding, voeding en gewichtsbeheersing, en vaardigheidsontwikkeling, in het bijzonder in voedselselectie en-voorbereiding, fysieke activiteit en het omgaan met schadelijke peer pressure door rollenspel en groepsdiscussies. Bovendien kan de schoolomgeving fungeren als de plaats voor de eerste identificatie van hoog-risico adolescenten of families, en verwijzing van adolescenten en hun families voor behandeling en voortdurende ondersteuning. Sommige scholen kunnen ook voorbegeleiding bieden aan jongeren en hun families in samenwerking met artsen (20) bovendien kunnen deze kwesties ook verder worden besproken in een klinische setting.

deze primaire preventie-inspanningen dienen niet alleen gericht te zijn op adolescenten, maar ook op jongere kinderen, aangezien de huidige literatuur beschrijft dat de wortels voor verstoorde voeding bekend zijn om te beginnen vóór de adolescentie. Onderzoekers beweren dat culturele normen voor aantrekkelijkheid worden verworven door kinderen op zeer jonge leeftijd en dat meisjes dunheid associëren met aantrekkelijkheid ruim voor de puberteit (22). Daarom zouden alle leeftijdsgroepen gericht zijn op primaire preventie, waarbij in elke fase van de levenscyclus passende inhoud wordt aangeboden (23). De primaire preventie-inspanningen moeten echter in eerste instantie gericht zijn op 11-14-jarigen, aangezien deze leeftijdsgroep zich in de adolescente overgangsperiode bevindt, die puberteit, grote peer-invloeden, nieuwe sociale rollen en significante cognitieve ontwikkeling en groei omvat.

bovendien kunnen nog meer gerichte primaire preventie-inspanningen zich richten op groepen met een hoog risico op AN, en eetstoornissen, zoals gymnasten, dansers en andere atleten. Onlangs zijn talrijke primaire preventieactiviteiten van kleine groepen, waarbij artsen betrokken waren, beschreven. Deze omvatten ballet school programma ’s en programma’ s binnen college vrouwen faciliteiten. Onze patiënt was zeer actief in de atletiek voordat hij ziek werd (20).

artsen moeten pleiten voor gemakkelijk toegankelijke educatieve programma ‘ s en ondersteuning voor patiënten met eetstoornissen. Betere toegang tot het eten stoornis behandeling programma ‘ s zal de identificatie en behandeling van een individu te vergemakkelijken. In dit geval was een pas geëmigreerde familie naar Canada, die weinig engels sprak, behalve hun kinderen, niet bekend over het gezondheidszorgsysteem en wat het te bieden had. Het verstrekken van informatie met betrekking tot beschikbare gemeenschapsondersteuning, zoals naschoolse groepen, en gezondheidszorg programma ‘ s in eerstelijnszorg kantoren en gemeenschap klinieken die ondersteuning bieden eten stoornis, advies, en richting om toegang te krijgen tot andere regionale en gezondheidszorg diensten en ondersteunt is cruciaal in een arts. Informatie kan in verschillende vormen worden verstrekt, zoals meertalige pamfletten en posters, of via directe een-op-een gesprekken bij routinebezoeken met patiënten of ouders. Een deskundige arts die zijn of haar patiënten kan leiden naar deze gemeenschap en gezondheidszorg diensten kan een aanwinst voor patiënten.

Nationale interventies zouden mogelijk wetgeving kunnen omvatten tegen valse en schadelijke producten voor gewichtsbeheersing, controles op voedsel dat op scholen wordt geserveerd en verbetering van de toegang tot voedings-en psychologische counseling in de gezondheidszorg. Sociale veranderingen omvatten pogingen om de culturele normen met betrekking tot eetgedrag en gewenste lichaamsgrootte te wijzigen. Deze omvatten moeilijke maar potentieel hoge rendementsmaatregelen voor de hervorming van de voedingsindustrie en uitdagende reclame en media om te veranderen, met name die gericht op jonge vrouwen. Dergelijke veranderingen zijn begonnen. Hues magazine is ” een nationaal tijdschrift voor vrouwen van alle culturen, vormen en levensstijlen,” en het tijdschrift Seventeen, dat is gericht op jongeren, heeft hun verantwoordelijkheid met betrekking tot stereotiepe lichaamsbeelden vergroot. Talrijke artsen nemen deel aan hun editorials, en hebben bijgedragen aan het veranderen van het beeld en de visie van de ideale vrouw (18). Community-level programma ‘s, die kan worden geïntegreerd met de scholen, klinieken, lokale media en religieus, jeugd en opvoeding organisaties, kan de meest invloedrijke mode van de ondersteuning en verandering, en geeft de mogelijkheid tot het creëren van een synergie-effect tussen de verschillende niveaus en agenten van verandering (20)

tot slot, een betere toegang tot de eetstoornis onderwijs-en behandelprogramma’ s voor jongeren en gezinnen zal faciliteren in de identificatie en de behandeling van verstoord eetgedrag vroeg, en ook het voorkomen van recidieven en levensbedreigende gevolgen bij patiënten die al neem een.