Mark Lucock beëindigt zijn review of the science of folic acid met een citaat van Hippocrates: “Let food be thy medicine and medicine be thy food” (p 211). Hoewel veel patiënten overtuigd zijn van het belang van voedsel voor zowel het veroorzaken als het verlichten van hun problemen, is de kennis van veel artsen over voeding rudimentair. De meesten voelen zich veel comfortabeler met drugs dan voedsel, en de “food as medicine” filosofie van Hippocrates is grotendeels verwaarloosd. Dat gaat misschien veranderen. De bezorgdheid over obesitas stijgt op de politieke agenda ‘ s, en een groeiende belangstelling voor de wetenschap van functionele voedingsmiddelen opent vele therapeutische mogelijkheden (p 180).het was in 1931 dat Lucy Wills beschreef hoe gistextract effectief kon zijn bij het voorkomen van tropische macrocytische anemie bij late zwangerschap. Folaat bleek de cruciale factor te zijn. In de jaren 1980 toonde een reeks studies aan hoe periconceptionele folaat spina bifida kon voorkomen. Toen kwam in 1995 een meta-analyse die vaststelde dat hoge homocysteine concentraties een risicofactor waren voor atherosclerose. Dieet folaat vermindert homocysteïne, het verhogen van de mogelijkheid dat een vitamine vasculaire ziekte zou kunnen voorkomen. Vervolgens werden verscheidene nucleotidepolymorfismen gevonden om met folate te worden gerelateerd, betekenend dat de folateniveaus de kans zouden kunnen beà nvloeden om kanker te ontwikkelen.

deze ontdekkingen zijn niet verwonderlijk omdat folaatmetabolisme betrokken is bij veel van de fundamentele processen van het leven. Lucock beschrijft bijvoorbeeld hoe het belangrijk is voor nucleotidebiosynthese. Thymidylaatsynthase, een enzym dat DNA helpt synthetiseren, is afhankelijk van een folaatderivaat. Lage niveaus van folaat kunnen zo leiden tot breuken in DNA, predisponerend voor kanker. Er zijn veel andere manieren waarop folaat de genfunctie kan beïnvloeden, en dus staat folaat centraal in nutrigenomics—de studie van de verbanden tussen voeding en genfunctie.

folaat kan dus een belangrijke kanshebber zijn voor het wondermiddel van de 21e eeuw. Toevoeging van folaat aan voedsel kan geboorteafwijkingen, vaatziekten en hartziekten verminderen—en de Amerikanen geven de voorkeur aan het versterken van brood met folaat. Maar de betrokkenheid van folate bij zoveel fundamentele processen van het leven leidt niet alleen tot haar mogelijkheden als wondermiddel, maar ook tot het vooruitzicht dat” rommelen met folate ” grote schade kan toebrengen. Het folaat dat wordt gebruikt in voedselversterking is geen natuurlijk co-enzym en niemand kent de lange termijn effecten van het blootstellen van hele populaties aan het onnatuurlijke folaat.

er is dus een groot potentieel voor goed, enige kans op schade en veel onzekerheid. De kwestie van het versterken van voedsel wordt onvermijdelijk zeer politiek, en de politiek van voeding is net zo complex als de wetenschap. Owen Dyer vertelt hoe de Amerikaanse regering—gelobbyd door voedselproducenten—probeert een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie over Dieet, Voeding en de preventie van chronische ziekten te ondermijnen (p 185). Mijn onwaarschijnlijke voorspelling is dat we veel meer zullen horen over de wetenschap, geneeskunde en politiek van voedsel. Hippocrates zou blij zijn.