De naam Penelope wordt gedragen door een personage uit Homerus ‘ epische gedicht The Odyssey, gecomponeerd rond de 8e eeuw voor Christus.ze is de vrouw van de hoofdpersoon, Odysseus, koning van Ithaca, die Penelope moet verlaten kort nadat ze bevallen van hun zoon Telemachus om te gaan vechten in de Trojaanse Oorlog. Na tien jaar van strijd, de Grieken plunderen Troje, maar Odysseus niet onmiddellijk terug te keren naar Ithaca. Buiten het medeweten van iedereen, Odysseus is gevangen op een eiland voor nog eens 10 jaar, gegijzeld door een mooie nimf Calypso die verliefd is geworden op de machtige held. Terug in Ithaca, Penelope besteedt al haar tijd aan het afweren van een schare van onsmakelijke vrijers vastbesloten om Odysseus’ plaats in te nemen. Naarmate de jaren aanbreken, vindt Penelope het steeds moeilijker om deze verfoeilijke mannen af te leiden. Ze vertelt de vrijers dat ze eerst een lijkwade moet weven voor Odysseus’ oudere vader, Laertes; zodra ze klaar is belooft ze een vrijer te kiezen. Elke dag weeft ze het doek en elke nacht ontrafelt ze een deel van haar dagwerk om het ondenkbare uit te stellen. Nu Weet Penelope niet waar Odysseus is, of dat hij nog leeft. Maar ze blijft trouw en trouw. Uiteindelijk, en na enige hulp van verschillende goden, Odysseus keert terug naar huis vermomd als een bedelaar, bewijst zijn identiteit aan Penelope door zijn vaardigheid met de pijl en boog, en vernietigt alle vrijers en, vermoedelijk, leeft nog lang en gelukkig met de mooie Penelope. Zo ook het verhaal van Penelope. De etymologie van haar naam is enigszins omstreden. Haar naam komt van het Grieks. Pēnelopē wordt verondersteld “pēnē” te combineren, wat ‘inslag’ betekent, een stuk geweven doek, met het woord “Lepo” wat ‘schil’ betekent – wat zinvol is in het beschrijven van Penelope ’s list van het weven van de lijkwade doek alleen om het’ s nachts los te maken of “schil” een deel ervan af. Afwisselend wordt gedacht dat de naam van “pēnelōps” komt, wat de naam is van een bepaald type eend. De eerste betekenis is logischer. Dit is een oude naam, een van de minder afgeleid uit de mythologie (in plaats van de meerderheid die zijn afgeleid van de Bijbel). De naam komt voor het eerst voor in Engeland in de 16e eeuw.