Chase Webb denkt dat hij elke dag van zijn leven barbecue heeft gegeten — mals, handgehakt varkensvlees, zorgvuldig in de pit gekookt boven een bed van gloeiende hickory en eik, in rode, Lexington-achtige saus. En hush puppies en rode sla. Als mede-eigenaar van Red Bridges Barbecue Lodge in Shelby, en de kleinzoon van Red Bridges zelf, is het een gewoonte die hij nooit zou proberen of willen breken. “Het is gewoon zo vochtig met de rooksmaak daar, de kleine bruine stukjes, en een beetje knapperig …” Webb loopt weg met een zucht. “Oh mijn God, Ik zeg je, Ik ben het nog steeds niet zat.”voor Webb, die de derde generatie vertegenwoordigt die Red Bridges runt, gaat het erom het restaurant draaiende te houden — en de barbecue te koken op precies dezelfde manier als zijn grootvader meer dan 70 jaar geleden deed — om een familie-erfenis voort te zetten. “Ik wil hem trots maken”, zegt Webb. “Ik kook barbecue op dezelfde manier als hij deed toen hij begon in 1946. Barbecue en gastvrijheid-het is een familietraditie.”

onze staat sprak met Webb om meer te leren over de Red Bridges traditie, en de geliefde barbecue waar generaties klanten geen genoeg van kunnen krijgen.

OS: wat onderscheidt de barbecuestijl van Red Bridges?

Webb: we koken onze barbecue op hickory en eik, en we koken het elke avond vers. Het duurt gemiddeld 12 uur. Het is gewoon pitcare, vers gerookte barbecue. Onze saus heeft een ketchup-azijn basis. Hier in het westen van de staat, houden we van onze ketchup-azijn basis. We doen de barbecue al 72 jaar op precies dezelfde manier; we willen geen verandering. Ik denk dat dat ons ook onderscheidt. We willen dat de barbecue die je in 1995 had precies hetzelfde smaakt als in 2018.

OS: Hoe is het restaurant van start gegaan?mijn grootvader was kok in het leger, en toen hij thuiskwam in North Carolina, wilde hij een restaurant openen. Hij leerde koken door Warner Stamey in de jaren ‘ 40, en ze kookten het op hickory en oak. Op dat moment, op Highway 74 in Shelby, was dit de middle of nowhere. We waren een van de eerste restaurants met airconditioning en een van de eerste om zon te laten vallen.

OS: Hoe ben je in het familiebedrijf gekomen?

Webb: ik ben opgegroeid in het restaurant. Ik begon vlees te koken toen ik ongeveer 14 jaar oud was, en toen begon ik sla te snijden toen ik ongeveer 15 was. Toen begon ik echt dingen in handen te krijgen. Een herinnering die me terugbrengt naar deze plek en me er het meest mee verbonden houdt is mijn grootmoeder die me het proces leert. Ik weet nog dat ze me neerzette en zei: “Je gaat leren hoe je vlees kookt.”Dat was een van de meest trotse momenten voor mij, want ik wist dat mijn grootmoeder me vertrouwde. En ze was ouderwets, recht voor z ‘ n raap, dus als ze je vroeg iets te doen, had ze vertrouwen in je.

OS: Hoe is het om deel uit te maken van de derde generatie die bij Red Bridges werkt?

Webb: veel van onze medewerkers zijn hier 30 en 40 jaar, en onze klanten komen al 60 en 70 jaar. We zijn echt verbonden met de gemeenschap. We zijn erg close met veel van onze klanten. Sommige komen elke dag-als ze niet binnenkomen, dan weten we dat er iets aan de hand is of dat er iets mis is. Ik zou graag willen dat mijn neven het ooit overnemen, de vierde generatie zijn, want het betekent de wereld voor mij, en ik weet dat het de wereld voor hen zou betekenen.

OS: wat vind je het leukst aan het voortzetten van deze traditie?

Webb: fondsenwervers, bruiloften, achtertuin barbecues, restaurants — barbecue brengt mensen samen; het is een gemeenschappelijk eten. Ik ben erg trots op wat ik doe. Ik wil mijn oma niet teleurstellen. Ik wil er zeker van zijn dat ze trots is op mij en mijn opa ook. Veel van de lokale bevolking kijken tegen ons op omdat we een familietraditie voortzetten, de derde generatie. En het maakt me trots – Ik hou ervan om het te doen. Het meest lonende deel van wat ik doe is mensen gelukkig maken, hun buiken vol krijgen, en ze zien glimlachen en doorgaan. Als ik kook, eet of zelfs over barbecue praat, voel ik me dicht bij mijn familie. Het verwarmt mijn hart.