zwarte avondjurk door Jean Patou

Zwart is altijd een kleur geweest die rijk is aan symboliek. In het begin van de 16e eeuw vertegenwoordigde zwart rijkdom onder Spaanse aristocraten en Nederlandse kooplieden, omdat het ongelooflijk duur was om de zwarte kleur te produceren van “geïmporteerde eikenappels.”In het begin van de 18e eeuw vertegenwoordigde zwart romantiek en kunstenaarschap. Zoals Ann Demeulemeester zei: “zwart is poëtisch. Hoe stel je je een dichter voor? In een felgele jas? Waarschijnlijk niet. In het begin van de 19e eeuw werd black geadopteerd door romantici als Byron, Shelley en Keats, vanwege zijn melancholische aura. Toen het Victoriaanse tijdperk begon, veranderde zwart van een kleur van kunst naar een kleur van verdriet en rouw – weduwen werden verwacht om zwart te dragen voor ten minste vier jaar – en ook voor de dienstkleuring, als het uniform voor dienstmeisjes.in 1926 publiceerde Gabrielle “Coco” Chanel een foto van een korte, eenvoudige zwarte jurk in Amerikaanse Vogue. Het was kuitlengte, recht en slechts versierd door een paar diagonale lijnen. Vogue noemde het “Chanel’ s Ford”. Net als de Model T was de kleine zwarte jurk eenvoudig en toegankelijk voor vrouwen van alle sociale klassen. Vogue zei ook dat de LBD zou worden “een soort uniform voor alle vrouwen van smaak”. Dit, evenals andere ontwerpen van het Huis van Chanel hielp black te distantiëren van rouw, en opnieuw uitvinden als het uniform van de high-class, rijke, en chique. Zoals Coco zelf verkondigde: “ik legde zwart op; het gaat vandaag de dag nog steeds sterk, want zwart veegt al het andere weg.”

De kleine zwarte jurk bleef populair tijdens de Grote Depressie, voornamelijk door zijn economie en elegantie, zij het met de lijn verlengd enigszins. De invloed van Hollywood op de mode hielp de populariteit van de kleine zwarte jurk, maar om meer praktische redenen: als Technicolor films steeds vaker voorkwamen, vertrouwden filmmakers op kleine zwarte jurken omdat andere kleuren vervormd op het scherm zagen en het kleurproces verknalden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, de stijl bleef deels als gevolg van de wijdverspreide rantsoenering van textiel, en deels als een gemeenschappelijk uniform (accessorized for business wear) voor civiele vrouwen die aan de slag.

Variaties op Chanel ‘ s little black dress tijdens de Chanel: De Legende tentoonstelling in het Gemeentemuseum in den Haag in 2014

De opkomst van Dior ‘ s ‘New Look” in de post-oorlog en de seksuele conservatisme van de jaren 1950 keerde de little black dress naar zijn wortels als een uniform en een symbool van de gevaarlijke vrouw. Hollywood femmes fatales en gevallen vrouwen personages werden vaak afgebeeld in zwarte halter-stijl jurken in tegenstelling tot de meer conservatieve jurken van huisvrouwen of meer gezonde Hollywood-sterren. Synthetische vezels die populair werden in de jaren 1940 en 1950 verbreedden de beschikbaarheid en betaalbaarheid van vele ontwerpen.de generatiekloof van de jaren zestig creëerde een tweedeling in het ontwerp van de little black dress. De jongere” mod ” generatie de voorkeur, in het algemeen, een minirok op hun versies van de jurk en ontwerpers catering aan de jeugd cultuur bleef de envelop duwen – verkorten van de rok nog meer, het creëren van uitsparingen of spleten in de rok of lijfje van de jurk, met behulp van pure stoffen zoals netten of tule. Veel vrouwen streefden naar eenvoudige zwarte schede jurken vergelijkbaar met de zwarte Givenchy jurk gedragen door Audrey Hepburn in de film Breakfast at Tiffany ‘ s.

de populariteit van casual stoffen, met name breisels, voor kleding en zakelijke kleding in de jaren 1980 bracht de kleine zwarte jurk terug in de mode. In combinatie met de fitness rage, de nieuwe ontwerpen opgenomen details al populair op het moment, zoals brede schouders of peplums: later in het decennium en in de jaren 1990, eenvoudiger ontwerpen in een verscheidenheid van lengtes en volheid waren populair. De grunge cultuur van de jaren 1990 zag de combinatie van de kleine zwarte jurk met zowel sandalen en gevechtslaarzen, hoewel de jurk zelf bleef eenvoudig in snit en stof.de nieuwe glamour van de late jaren 1990 leidde tot nieuwe variaties van de jurk, maar, net als de jaren 1950 en 1970, kleur opnieuw naar voren als een factor in de mode en formalwear en toont herhaaldelijk een afkeer van zwart. De heropleving van lichaamsbewuste kleding, gedempte kleurenschema ‘ s, en de heropleving van overheersende Zwart, samen met de retrospectieve trends van de jaren 1980 in de late jaren 2000 geplaveid weg naar de terugkeer van de belangstelling voor de jurk.