het voorzorgsbeginsel: definities, toepassingen en governance

09-12-2015

het voorzorgsbeginsel stelt beleidsmakers in staat voorzorgsmaatregelen te nemen wanneer wetenschappelijk bewijs over een gevaar voor het milieu of de menselijke gezondheid onzeker is en er veel op het spel staat. Het is voor het eerst ontstaan in de jaren zeventig en is sindsdien verankerd in een aantal internationale verdragen inzake het milieu, in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en in de nationale wetgeving van bepaalde lidstaten.Het voorzorgsbeginsel verdeelt de meningen. Voor sommigen is het onwetenschappelijk en een obstakel voor vooruitgang. Voor anderen is het een benadering die de menselijke gezondheid en het milieu beschermt. Verschillende belanghebbenden, deskundigen en jurisdicties hanteren verschillende definities van het beginsel, voornamelijk afhankelijk van de mate van wetenschappelijke onzekerheid die de autoriteiten nodig hebben om actie te ondernemen. Hoewel de meeste deskundigen het erover eens zijn dat het voorzorgsbeginsel geen specifieke maatregelen vereist (zoals een verbod of omkering van de bewijslast), zijn de meningen verdeeld over de methode om te bepalen wanneer voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen. De toepassing van het voorzorgsbeginsel biedt vele kansen en uitdagingen.Het voorzorgsbeginsel is nauw verbonden met governance. Dit heeft drie aspecten: Risicobeheer (risicobeoordeling, beheer en communicatie), interfaces tussen wetenschap en beleid en het verband tussen voorzorg en innovatie.

het voorzorgsbeginsel stelt beleidsmakers in staat voorzorgsmaatregelen te nemen wanneer wetenschappelijk bewijs over een gevaar voor het milieu of de menselijke gezondheid onzeker is en er veel op het spel staat. Het is voor het eerst ontstaan in de jaren zeventig en is sindsdien verankerd in een aantal internationale verdragen inzake het milieu, in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en in de nationale wetgeving van bepaalde lidstaten.Het voorzorgsbeginsel verdeelt de meningen. Voor sommigen is het onwetenschappelijk en een obstakel voor vooruitgang. Voor anderen is het een benadering die de menselijke gezondheid en het milieu beschermt. Verschillende belanghebbenden, deskundigen en jurisdicties hanteren verschillende definities van het beginsel, voornamelijk afhankelijk van de mate van wetenschappelijke onzekerheid die de autoriteiten nodig hebben om actie te ondernemen. Hoewel de meeste deskundigen het erover eens zijn dat het voorzorgsbeginsel geen specifieke maatregelen vereist (zoals een verbod of omkering van de bewijslast), zijn de meningen verdeeld over de methode om te bepalen wanneer voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen. De toepassing van het voorzorgsbeginsel biedt vele kansen en uitdagingen.Het voorzorgsbeginsel is nauw verbonden met governance. Dit heeft drie aspecten: Risicobeheer (risicobeoordeling, beheer en communicatie), interfaces tussen wetenschap en beleid en het verband tussen voorzorg en innovatie.