Extract

de epideiktikon genos (Lat. Genus demonstrativum) omvat alle vormen van spreken in het openbaar die niet gericht zijn op het overtuigen van een rechter of een overlegorgaan. Wat de oorspronkelijke kracht van de term ook was, het gaf gewoonlijk de ‘vertoning’ of ’tentoonstelling’ van de vaardigheid van de redenaar aan. Het richt zich op de bewondering van een waarderend publiek, of, in het beste geval, het creëren van een stemming. De declamatie, hoewel vaak een tentoonstelling van vindingrijkheid, is niet strikt ‘epideictisch’, omdat het meestal een gerechtelijke of deliberatieve situatie nabootst (mannen. Rhet. 331.16 Spengel). Synoniem met epideictisch in vele contexten zijn ‘ encomiastic ‘en ‘ panegyric’, de eerste omdat lof en schuld vormen het meest voorkomende thema (zie encomium), de laatste omdat de gelegenheid van dergelijke toespraken is vaak een festival (panēgyris, zie panegyric). Typische gelegenheden zijn bruiloften (zie epithalamium), aankomst en Vertrek (zie propemptikon), en verschillende religieuze festivals. Veel van dergelijke gelegenheden werden ook herdacht in poëzie, en retorici trokken zwaar op klassieke lyric voor onderwerpen en toespelingen, terwijl latere dichters (bijvoorbeeld *Statius in Silv.