elk jaar worden Nobelprijzen toegekend aan mensen die een belangrijke bijdrage hebben geleverd in hun vakgebied; categorieën omvatten de Vredesprijs, natuurkunde en literatuur. Deze lijst richt zich op de Nobelprijzen die tussen 2010 en 2019 werden toegekend aan degenen “die de belangrijkste ontdekking deden op het gebied van Fysiologie of Geneeskunde”. De afgelopen tien jaar is deze onderscheiding toegekend aan 24 personen (laureaten), voor onderzoek op gebieden variërend van in vitro fertilisatie (IVF) tot immuniteit.

Robert G. Edwards (UK) – ” for the development of in vitro fertilization.”

in de jaren 1950 begon Edwards de mogelijkheid van bevruchting buiten het lichaam te onderzoeken, een aanpak die een revolutie teweeg zou kunnen brengen in de behandeling van mensen met onvruchtbaarheid. Het hoogtepunt van dit werk kwam in 1987 met de geboorte van de eerste in vitro fertilisatie (IVF) baby.hoewel het een groot ethisch debat heeft aangewakkerd, is IVF sindsdien een gevestigde therapie geworden, met naar schatting 7 miljoen baby ‘ s wereldwijd geboren als gevolg van de behandeling.gezamenlijk toegekend aan Bruce A. Beutler (VS) en Jules A. Hoffmann (Frankrijk) – “for their discoveries concerning the activation of innate immunity.Ralph M. Steinman (Canada) – for his discovery of the dendritic cell and its role in adaptive immunity.”

zowel Beutler als Hoffman deden ontdekkingen die essentieel waren voor het identificeren van de rol van Toll-like receptoren (TLRs) bij de activering van het immuunsysteem. TLRs erkennen patronen van molecules op ziekteverwekkers, die een signalerende cascade teweegbrengen die een immune reactie toelaat.Steinman ontdekte dendritische cellen in 1973 en identificeerde dat zij antigenen aan t-Cellen presenteren en daardoor T-cellen activeren, waardoor de kloof tussen het adaptieve en het aangeboren immuunsysteem wordt overbrugd.het onderzoek van alle drie de laureaten had een significante impact op ons begrip van het immuunsysteem, inclusief wat er gebeurt bij auto-immuunziekten en in de ontwikkeling van therapieën om ze te behandelen.

gezamenlijk toegekend aan John B. Gurdon (UK) en Shinya Yamanaka (Japan) – “voor de ontdekking dat volwassen cellen kunnen worden geherprogrammeerd om pluripotent te worden.”

Gurdon ontwikkelde een procedure die bekend staat als somatische kernoverdracht, waarbij de kern van een kikkereicel werd vervangen door die van een gespecialiseerde cel. De resulterende kikkervisje ontwikkelde zonder enige nadelige gevolgen die aantonen dat kernen van rijpe cellen kunnen worden geherprogrammeerd. Yamanaka ‘ s onderzoek bouwde voort op dat van Gurdon; eerst het identificeren van de genen die stamcellen onrijp hielden, vervolgens het introduceren van een combinatie van vier van hen in fibroblasten. Deze benadering herprogrammeerde fibroblasten aan een onrijpe vorm van de stamcel en zo veroorzaakte pluripotent werden de stamcellen (iPS cellen) ontdekt.iPS-cellen kunnen zich ontwikkelen tot volwassen celtypen en worden nu gebruikt om een verscheidenheid aan ziekten bij de mens te bestuderen.gezamenlijk toegekend aan James E. Rothman (vs), Randy W. Scheckman (VS) en Thomas C. Südhof (VS/Duitsland) – “voor hun ontdekkingen van machines die het vesicle traffic reguleren, een belangrijk transportsysteem in onze cellen.”

Scheckman identificeerde de genen die het transport van blaasjes bemiddelen, waarbij een verklaring werd gegeven over hoe blaasjes precies aan verschillende delen van de cel kunnen worden geleverd.Rothman identificeerde SNAP-receptoren (SNARE), het eiwitcomplex dat blaasjes in staat stelt te fuseren met hun doelmembranen, waarbij Südhof onthulde dat dit werd gemedieerd door het detecteren van calciumionen.dit onderzoek is bijzonder nuttig geweest op het gebied van de neurowetenschappen, waar blaasjes een sleutelrol spelen in synaptische transmissie. John O ‘ Keefe (US / UK) and joint to May-Britt Moser (Norway) and Edvard I. Moser (Norway) – “for their discoveries of cells that constituing a positioning system in the brain.”

in 1971 ontdekte O ‘Keefe de toepasselijk benoemde” place cells ” in de hippocampus van ratten, een gebied waar plaatscellen worden geactiveerd wanneer een rat zich op een bepaalde plaats in de omgeving bevindt.May-Britt en Edvard Moser vonden ook een ander type cel in de hersenen, rastercellen, die in specifieke gebieden worden geactiveerd. Gevonden in de entorhinale cortex, rastercellen helpen met ruimtelijke navigatie.gezamenlijk toegekend aan William C. Campbell (Ierland/VS) en Satoshi Ōmura (Japan) – “for their discoveries concerning a novel therapy against infections caused by rondworm parasites.”tu Youyou (China) -” for her discoveries concerning a novel therapy against malaria.”

2015 ‘ s awards werden toegekend aan onderzoekers die vooruitgang hadden geboekt in het ontdekken van geneesmiddelen voor ernstige parasitaire ziekten. Campbell en Omura ontwikkelden avermectine en later ivermectine. Deze geneesmiddelen kunnen worden gebruikt voor de behandeling van infecties veroorzaakt door parasitaire wormen, zoals lymfatische filariasis, die wereldwijd 893 miljoen mensen bedreigt.in 1981 ontdekte Youyou een nieuw anti-malariummiddel, artemisinine; dit medicijn richt zich vroeg in hun levenscyclus op de Plasmodium-parasieten, waardoor het een bijzonder krachtige behandeling is. Malaria treft naar schatting meer dan 200 miljoen mensen per jaar en Zo kan de ontdekking van een effectieve behandeling helpen om de ziektegerelateerde sterfte aanzienlijk te verminderen.Yoshinori Ohsumi (Japan) – ” for his discoveries of mechanisms for autophagy.”

autofagie is een belangrijk cellulair proces – het maakt gecontroleerde afbraak en recycling van cellulaire componenten mogelijk. Met behulp van bakkersgist, Ohsumi blootgesteld de genen en mechanismen betrokken bij autofagie; het proces wordt gecontroleerd door een cascade van eiwitten en eiwitcomplexen, elk vertegenwoordigen een specifieke fase van de initiatie en vorming van autofagosomen. deze bevindingen hebben sindsdien wetenschappers in staat gesteld om te begrijpen hoe fundamenteel het kan zijn in zowel normale als abnormale fysiologie.

gezamenlijk toegewezen aan Jeffrey C. Hall (vs), Michael Rosbash (VS) en Michael W. Young (VS) – “voor hun ontdekkingen van moleculaire mechanismen die het circadiaanse ritme beheersen.”

het circadiaanse ritme is onze biologische klok, die ons lichaam helpt zich aan te passen aan verschillende tijden van de dag; het alert zijn in de ochtend en slaperig in de avond wordt allemaal zorgvuldig onder controle gehouden. met behulp van fruitvliegen, Hall, Rosbash en Young identificeerden de genen en gecodeerde eiwitten die verantwoordelijk zijn voor het behoud van de circadiaanse ritmes. Het onderzoek heeft sindsdien zoogdierhomologen van de ontdekte genen geà dentificeerd, die inzicht in de klok van het menselijk lichaam verstrekken en hoe het ons kan beà nvloeden.gezamenlijk toegekend aan James P. Allison (VS) en Tasuku Honjo (Japan) – “voor hun ontdekking van kankertherapie door remming van negatieve immuunregulatie.”

Allison en Honjo ontdekten twee afzonderlijke eiwitten, respectievelijk CTLA-4 en PD-1, die het immuunsysteem” remmen ” door de T-celactivering te blokkeren. Het werd al snel geopenbaard dat het blokkeren van de activiteit van deze proteã nen de kracht van het immuunsysteem op kankercellen kon vrijgeven, die tot vooruitgang in immunotherapie voor kanker zou kunnen leiden.samen toegekend aan William Kaelin Jr. (vs), Peter J. Ratcliffe (VK) en Gregg L. Semenza (VS) – “for their discoveries of how cells sense and adapt to oxygen availability.”

de belangrijkste genen en eiwitten die betrokken zijn bij zuurstofsensoren en aanpassingsvermogen, HIF-1α, VHL en ARNT, werden geïdentificeerd door onderzoek van Kaelin, Ratcliffe en Semenza. inzicht in de verschillende puzzelstukjes stelde de onderzoekers in staat om het exacte mechanisme te bepalen waardoor zuurstofsensoren werken en heeft daardoor inzicht verschaft in verschillende ziekten waarbij het zuurstofsensormechanisme een sleutelrol speelt.