antigene drift is een soort genetische variatie in virussen, die ontstaat door de accumulatie van mutaties in de virusgenen die coderen voor virusoppervlakte-eiwitten die gastheer-antilichamen herkennen. Dit resulteert in een nieuwe stam van virusdeeltjes die niet effectief wordt geremd door de antilichamen die infectie door eerdere stammen voorkomen. Dit maakt het gemakkelijker voor het veranderde virus om zich over een gedeeltelijk immune bevolking te verspreiden. Antigene drift komt voor bij zowel influenza A-als influenza B-virussen.

(verwarring kan ontstaan met twee zeer vergelijkbare termen, antigene verschuiving en genetische drift. Antigene verschuiving is een nauw verwant proces; het verwijst naar meer dramatische veranderingen in de oppervlakteproteã nen van het virus. Genetische drift is heel anders en veel breder toepasbaar; het verwijst naar de geleidelijke accumulatie in elke DNA-sequentie van willekeurige mutationele veranderingen die niet interfereren met de functie van het DNA en dus die niet worden gezien door natuurlijke selectie.)

het immuunsysteem herkent virussen wanneer antigenen op het oppervlak van virusdeeltjes zich binden aan immuunreceptoren die specifiek zijn voor deze antigenen. Deze receptoren kunnen antilichamen zijn in de bloedbaan of soortgelijke eiwitten op de oppervlakken van immuunsysteemcellen. Deze herkenning is heel precies, zoals een sleutel die een slot herkent. Na een infectie of na vaccinatie produceert het lichaam veel meer van deze virusspecifieke immuunreceptoren, die herinfectie door deze specifieke virusstam voorkomen; Dit wordt verworven immuniteit genoemd. Nochtans, muteren de virale genomen constant, veroorzakend nieuwe vormen van deze antigenen. Als een van deze nieuwe vormen van een antigeen voldoende verschilt van het oude antigeen, zal het zich niet langer binden aan de antilichamen of immuuncelreceptoren, waardoor het mutantvirus mensen kan infecteren die immuun waren voor de oorspronkelijke virusstam als gevolg van een eerdere infectie of vaccinatie.in 1940 ontdekte Maurice Hilleman antigene drift, de meest voorkomende manier waarop influenzavirussen veranderen. Een tweede type van verandering is antigene verschuiving, ook ontdekt door Hilleman, waar het virus een volledig nieuwe versie van een van zijn oppervlakte-eiwitgenen van een ver verwant griepvirus verwerft. Het tarief van antigene afwijking is afhankelijk van twee kenmerken: de duur van de epidemie, en de sterkte van gastheerimmuniteit. Een langere epidemie staat voor selectiedruk toe om over een langere periode van tijd voort te gaan en sterkere gastheer immune reacties verhogen selectiedruk voor ontwikkeling van nieuwe antigenen.