een van de best erkende beschrijvingen van het Land Israël is “a land flowing with milk and honey.” (Deuteronomium. 31: 20) Deze beschrijving roept onmiddellijk een beeld op van een rijk, vruchtbaar en wenselijk land — maar wat betekenen de woorden eigenlijk, en op welke milieu-implicaties wordt in deze uitdrukking gezinspeeld?

we beginnen met de interpretatie van de Talmoed, die de woorden zavat halav u’ dvash, (stroomt met melk en honing) interpreteert als “melk stroomt uit de geiten (uiers), en honing stroomt uit de vijgen.”(Ketubot 111b) voor een pastoraal volk moet dit inderdaad een uitnodigende beschrijving van het land geweest zijn. De geiten waren een bron van melk en vlees, en waren zeer productief. In Bijbelse tijden waren geiten een weerspiegeling van rijkdom.het verbod op kleinvee (Mishnah Bava Kama 7:7) is dan ook verrassend dat in het land van melk en honing de Joodse wijzen later een verbod hebben ingesteld op het fokken van kleinvee (geiten en schapen) in het Land Israël — althans in de bewoonde gebieden (Mishnah Bava Kama 7: 7).Rashi, in zijn commentaar op die Misjna, legt uit dat de reden voor het verbod op het fokken van schapen en geiten in het land Israël te wijten was aan de mitzvah van yishuv ha ‘ aretz, die letterlijk het Land vestigde, en bij uitbreiding daar zo woonde dat het Joodse bestaan op het Land voor een onbeperkte tijd in stand zou worden gehouden. Hoewel zeer winstgevend voor de eigenaar, schapen en geiten zijn vooral destructief voor velden en tuinen, evenals andere groene gebieden.

in hun overwegingen voor het verbod op het fokken van schapen en geiten in het Land Israël stonden de wijzen duidelijk voor een dilemma. Aan de ene kant moesten ze rekening houden met de economische voordelen voor de schapen-en geitenhouders, aan de andere kant moesten ze rekening houden met de milieukosten en de schade voor de boeren wier gewassen door hen werden beschadigd.

De Wijzen, door het fokken van deze kleine dieren te verbieden, kozen voor wat vandaag de dag het ‘duurzame’ pad zou kunnen worden genoemd. Ze hebben zich uitgesproken tegen ongepaste ontwikkeling die voor sommigen een snelle winst oplevert, maar anderen beschadigt en op lange termijn grote ecologische schade veroorzaakt. Zij stelden vast dat dit duidelijk niet het soort verantwoorde ontwikkeling was dat door het concept van yishuv ha ‘ aretz wordt geëist.

een auto-gecentreerd systeem

helaas hoeft men vandaag niet ver te zoeken om voorbeelden te vinden van onverantwoorde ontwikkeling in het land Israël. Een opvallend voorbeeld is de keuze om een uitgebreid autogebaseerd transportsysteem te ontwikkelen in plaats van een veiliger en duurzamer openbaar vervoerssysteem.dit heeft tot gevolg dat veel van de meest bevolkte gebieden van Israël te lijden hebben van verschrikkelijke luchtverontreiniging. Auto ‘ s vereisen ook veel waardevolle grond voor wegen en voor parkeren, benzinestations, reparatiewerkplaatsen, enz. Voor Israël, een klein en dichtbevolkt land, betekent dit tastbaar minder land voor huisvesting, scholen, parken of andere doeleinden waar grote aantallen mensen van profiteren.het afwegen van de schade veroorzaakt door auto ‘s, met inbegrip van ecologische schade op lange termijn, tegen de voordelen op korte termijn voor degenen die ervan profiteren, lijkt het erop dat een op auto’ s gebaseerd transportsysteem niet goed past bij yishuv ha ‘ aretz. Interessant is dat Rabbi Yaakov Yisrael Kanievsky, een van de Torah leiders van de vorige generatie, geciteerd werd als te zeggen dat als er in zijn tijd een Sanhedrin (religieus Hooggerechtshof) was geweest, zij het gebruik van particuliere auto ‘ s in Israël wel eens zouden kunnen hebben verboden.

Conditional Flowing

Er zijn nog andere interpretaties van de uitdrukking “flowing with milk and honey” die onze aandacht verdienen. In ons Deel, de vermelding van hallav u ‘ dvash is in een negatieve context: “want wanneer ik hen zal hebben gebracht in het land waarvan ik zwoer aan hun vaderen, een vloeiende met hallav u’ dvash; en zij hebben gegeten en gevuld en gegroeid vet, dan zullen ze zich tot andere goden, en dienen hen, en provoceren mij en breken mijn verbond (Deut. 31:20).”Uit dit vers zien we duidelijk hoe dezelfde materiële overvloed, die zo’ n zegen is, ook kan leiden tot het vergeten van de Schepper die haar voorzag.dit leidt tot het onderzoek van een aanvullende interpretatie door Rabbi Samson Raphael Hirsch in zijn commentaar op de uitdrukking “land vloeiende met melk en honing.”In plaats van zich te concentreren op de Betekenis van melk en honing, richt Rabbi Hirsch zich op de Betekenis van het woord voor stromend (zavat), en schrijft:

“Het is zeer kenmerkend dat de overvloed aan producten van zov alleen voorkomt in verwijzing naar Eretz Yisrael (het land Israël)? In Tanakh betekent het woord zov nooit overlopen. Het komt vooral voor om een menselijke pathologische aandoening te beschrijven, en anders als een voortvloeiing veroorzaakt door wonderbaarlijke kracht?Het lijkt niet een land te beschrijven dat de overvloed ontwikkelt in overeenstemming met zijn natuurlijke vruchtbaarheid, maar een land dat dit alleen onder speciale omstandigheden doet. Palestina is een hard land? die alleen kan bloeien en bloeien ‘onder de voortdurende speciale zorg van God voor het, van het ene einde van het jaar naar het andere.’Als het water krijgt, bloeit het luxueus. Maar het haalt alleen het water van boven. Het is een land dat het nodig maakt voor zijn inwoners om goed te zijn.”

verstrekt door Canfei Nesharim, die Torah wijsheid geeft over het belang van het beschermen van het milieu.